Amir Tsarfati: Shalom vanuit een land dat zich opnieuw in een volslagen oorlog bevindt! En dat is zowel een slechte als een goede zaak. Slecht omdat in een oorlog mensen worden gedood. Soms vechten degenen die sterven aan de slechte kant en soms aan de goede kant. Maar in beide gevallen maakt de dood een einde aan iemands kans op verlossing en dat is altijd een tragedie.
Soms kan oorlog echter ook goed zijn, omdat daardoor mogelijk een taak vervuld kan worden die noodzakelijk is. En dat geldt nu in het geval van Israël. Vlak nadat we het staakt-het-vuren met Hamas hadden ondertekend, zei ik dat er een dag zou komen waarop de terroristen het akkoord zouden verbreken en de vijandelijkheden opnieuw zouden beginnen. Die dag is aangebroken. Natuurlijk zou ik willen dat we onze gijzelaars hadden kunnen terugkrijgen en de ontmanteling van Hamas hadden kunnen meemaken zonder nog meer bloedvergieten, maar de terroristen bleken andere plannen te hebben. Er zal dus meer bloedvergieten, meer vernietiging en meer verdriet zijn.
Maar omdat Israël de volledige steun heeft van de Verenigde Staten, zullen de vijandelijkheden deze keer doorgaan totdat Israëls oorlogsdoelen zijn bereikt. En te midden van de duisternis van de oorlog is dat in elk geval één lichtpuntje. Zoals altijd jammeren de internationale media, en ook de meeste waardeloze nieuwsbronnen in Israël, over de terugkeer naar de strijd en zeggen ze dat Netanyahu de oorlog gebruikt om zijn wankele macht te behouden. Als je die krantenkoppen leest, bedenk dan wat de bronnen zijn en begrijp dat de meesten in Israël aan zijn kant staan als het gaat om het uitvechten van deze strijd tot het einde. Het moet gebeuren, en het moet nu gebeuren.
Twee mijlpalen voor Behold Israel
Voordat we naar het nieuws gaan, wil ik kort twee grote mijlpalen noemen voor Behold Israel. Ten eerste hebben we, door Gods genade en jullie inspanningen, één miljoen abonnees bereikt op YouTube. Het is een aantal dat ons dankbaar en nederig stemt, maar het is ook een grote bemoediging dat God deze bediening gebruikt om Zijn waarheid aan de wereld over te brengen.
Ten tweede hebben we gisteren onze eerste aflevering van de serie ‘Truth Be Told’ uitgezonden, met als titel ‘Should Gentiles Become Jewish?’ Deze video was niet alleen bijzonder vanwege de geweldige kwaliteit, maar ook omdat deze serie de laatste is van de oorspronkelijke lijst van programma’s die we graag wilden aanbieden via onze nieuwe faciliteit in Galilea. We hadden gebrainstormd wat we allemaal konden doen met zo’n prachtige gelegenheid als CONNECT, een checklist gemaakt en daarop een voor een de hokjes afgevinkt: het vernieuwen van wekelijkse programma’s zoals ‘Q & A’ en ‘MidEast Updates’ (nu ‘MidEast & Beyond’ genoemd); en het maken van nieuwe programma’s zoals ‘Explore the Bible’, ‘Let’s Connect’ en ‘Authors’ Corner’. En nu, met ‘Truth Be Told’, zijn we bij ons laatste hokje gekomen – voor dit moment tenminste. De Heer zal ons in de komende maanden en jaren ongetwijfeld meer ideeën geven om Zijn waarheid over te brengen. Maar op dit moment wil ik mijn handen opheffen en zeggen: ‘Dank U, Heer, voor alles waarin U hebt voorzien en alles wat U hebt gedaan.’
Midden-Oosten & daarbuiten
We zien dat God de gebeden aan het beantwoorden is van allen die trouw hebben gebeden om Zijn handelen in het Midden-Oosten. Er heeft een grote verschuiving van activiteit plaatsgevonden, niet alleen in het Midden-Oosten maar ook over de hele wereld. Rusland, Oekraïne, Turkije, Iran, Libanon, Syrië, Israël, Gaza, de Westelijke Jordaanoever, Jemen, Europa, de Verenigde Staten, Canada, Egypte, China en vele andere landen maken grote veranderingen door en staan voor belangrijke beslissingen wat betreft allianties en toekomstige acties. Bijna al deze veranderingen zijn verbonden met de factor Trump. Je kunt van hem houden of hem haten, maar er bestaat geen twijfel over dat hij een katalysator is voor verandering in de gestructureerde wereldorde en de belangrijkste geopolitieke figuur die momenteel leeft. Via mijn Telegram-kanaal en het YouTube-kanaal van Behold Israel kun je op de hoogte blijven van wat er in het Midden-Oosten en de wereld gebeurt.
Terug naar de oorlog in Gaza
Zoals ik hierboven al zei, was de ineenstorting van het staakt-het-vuren tussen Israël en Gaza onvermijdelijk. Zoals de inmiddels overleden minister van Buitenlandse Zaken Abba Eban ooit zei: ‘De Arabieren laten nooit een kans voorbijgaan om een kans voorbij te laten gaan.’ Hamas probeerde het vrijlaten van de gijzelaars uit te stellen, omdat de gevangenen de enige waardevolle valuta zijn die ze hebben. Uiteindelijk werden de onderhandelingen afgebroken en hervatte Israël, volledig gesteund door de Verenigde Staten, de vijandelijkheden. Zoals premier Benjamin Netanyahu verklaarde: ‘Vanaf nu zullen onderhandelingen alleen onder vuur plaatsvinden.’ De luchtaanvallen van de IDF op dinsdag eisten een zware tol van Hamas. Meer dan 400 mensen werden gedood, de meesten van hen waren Hamasleden, en velen zelfs hooggeplaatsten binnen Hamas.
Onmiddellijk riepen de media dat er vrouwen en kinderen onder de doden waren. Dat is waar. Maar dat is wat er gebeurt als je vecht tegen een vijand die zijn eigen mensen als menselijk schild gebruikt. Israël doet er alles aan om het aantal burgerslachtoffers tot een minimum te beperken, maar de enige manier om het risico volledig uit te sluiten is dat de IDF de wapens neerlegt en zegt: ‘Ga je gang en houd de gijzelaars. Ons hoogste doel is om geen van de niet-strijders achter wie jullie je verschuilen te verwonden.’ Het is belachelijk als je erover nadenkt, maar dat is precies wat de media, de demonstranten, het Israëlische hooggerechtshof, de Verenigde Naties en het grootste deel van Europa willen dat Israël doet. Frankrijk heeft de hervatting van de vijandelijkheden door Israël al veroordeeld en eist ‘een onmiddellijk einde aan het geweld’. Oké, bedankt voor de suggestie. We zullen het in overweging nemen.
Waarom trekt Israël zich niet gewoon terug en wordt alles weer zoals het was? Dat kunnen we niet doen omdat we Hamas kennen. Uit getuigenissen van teruggekeerde gijzelaars blijkt duidelijk dat het graven van tunnels in Gaza nooit is gestopt, en de terreurgroep heeft al plannen gemaakt voor een tweede invasie in de stijl van 7 oktober. Daarom begon de nieuwe grondinvasie van de IDF met hun enorme, gepantserde Caterpillar D9-bulldozers om alles in het noorden van Gaza met de grond gelijk te maken. Voor wie zich zorgen maakt dat Hamas nu gewoon alle gijzelaars zal doden: er zijn twee redenen waarom ze terughoudend zullen zijn. Ten eerste, zoals al gezegd, zijn de Israëlische gijzelaars hun enige ruilmiddel. Als er geen gijzelaars zijn, dan is de enige manier om met hen te praten door de loop van een geweer. Ten tweede heeft Netanyahu nu de veiligheid van de gijzelaars gekoppeld aan het enige wat belangrijk is voor de Palestijnen: land. Hij heeft Hamas duidelijk gemaakt dat als ze één gijzelaar doden, 5% van hun land zal worden geannexeerd door Israël; twee gijzelaars, 10%, enzovoort. Er is geen ruimte meer voor een compromis. Hamas heeft zijn laatste kaart gespeeld en is failliet. Ze beseffen het alleen nog niet helemaal. Als wandelende doden vuurden ze vanmorgen nog drie M-90 raketten af op Tel Aviv. Dit was de eerste keer in 164 dagen en ze bleken net zo ineffectief als voorheen. Als reactie vinden er uitgebreide aanvallen plaats in het noorden van Gaza.
Israël valt aan in Syrië
Overgangspresident Ahmed al-Sharaa van Syrië is opgeleid tot terrorist toen hij deel uitmaakte van Al Qaeda in Irak. Sinds hij heeft gebroken met die extremistische groepering en Hay’at Tahrir al-Sham (HTS) heeft opgericht, probeert hij zichzelf neer te zetten als een meer gematigde, minder jihadi-achtige leider. Velen in het westen zijn in zijn act getrapt, vooral nadat zijn groep het voortouw nam bij het verdrijven van de gehate Bashar al-Assad uit Syrië. Duitsland heeft zelfs toegezegd om $ 300 miljoen extra hulp te sturen naar de worstelende natie. Maar al-Sharaa is geen vriendelijker, zachter soort terrorist. Je hoeft alleen maar te denken aan de naar schatting 7000 Alawieten en christenen die de afgelopen weken door zijn strijders zijn afgeslacht. Dat is niet het soort kwaad dat Israël langs zijn grens kan hebben, dus voert de IDF militaire aanvallen uit in het zuiden van Syrië om een noodzakelijke bufferzone te creëren. Al-Sharaa vecht niet terug, omdat hij al te veel interne problemen heeft, naast de strijd met Libanon, om zich ook nog met Israël bezig te houden.
Hezbollah loopt op zijn laatste benen in Libanon
Over strijd met Libanon gesproken: in het noorden vinden schermutselingen plaats tussen de sjiitische Libanese Hezbollah en het soennitische Syrië. Die strijd eist alle aandacht op van de slinkende Libanese terreurgroep. Ondertussen zet Israël in het zuiden zijn vijf buitenposten binnen de grenzen van Libanon voort, zodat er ook in dat land een bufferzone is. Ik moet je zeggen dat dit voor mij als Israëli een heel vreemde situatie is. De afgelopen 35 jaar, en langer, waren Hezbollah en Syrië altijd een echte bedreiging voor onze veiligheid. Dat is nu niet meer het geval. En zodra we afrekenen met Gaza en de terroristische netwerken op de Westelijke Jordaanoever, zullen we overal vrede hebben. Een natie die in vrede leeft – doet jou dat ook niet denken aan de oorlog van Ezechiël 38?
Amerikaanse aanvallen in Jemen
Ik moet het de Houthi-rebellen in Jemen nageven; ze zijn misschien dom, maar wel dapper. Net zoals een man met het ‘short guy syndrome’ die ruzie zoekt in een bar, zullen de Houthi’s uithalen naar iedereen van wie ze denken dat die het verdient om aangevallen te worden. Ze worden misschien neergeslagen door een treffer van Israël of een aanval van de VS, maar ze staan weer op en blijven vechten. Ze zijn dol op piraterij. Tot begin 2025 hebben de activiteiten van de Houthi’s naar schatting 250 miljard dollar aan scheepvaartkosten bedragen en het vervoer van Azië naar Europa of de VS duurt nu ongeveer een kwart langer. Ze zijn ook fan van het afschieten van raketten. Hun vrienden in Teheran hebben de rebellen een aantal langeafstandsraketten gegeven en hen uitgedaagd om die op Israël af te schieten. Zo nu en dan doen ze dat, zoals dinsdagavond. En zoals gewoonlijk schoot Israël ze neer met een Arrow-raket boven Saudi-Arabië. Gisteravond schoten ze er nog een af en de Israëlische luchtmacht schakelde ook die uit voordat hij het Israëlische luchtruim bereikte.
Maar zelfs ‘short guy’-vechtersbazen komen soms een tegenstander tegen die gewoon geen tijd meer heeft voor deze spelletjes. Die tegenstander is de huidige regering in het Witte Huis, die de Houthi’s op twee manieren bestrijdt. Ten eerste verwoest de Amerikaanse luchtmacht doelen in heel Jemen met het soort geweld dat onder de vorige regering nooit mocht worden gebruikt. Ten tweede heeft president Trump de financiering van de Houthi’s aangepakt, door de vrienden van Jemen in Teheran de wacht aan te zeggen en de ayatollahs te vertellen dat ze persoonlijk verantwoordelijk zullen worden gehouden voor nieuwe aanvallen van de terreurgroep. In een tijd waarin hun munteenheid is gekelderd tot een record van een miljoen rials voor een dollar, heeft Iran weinig ruimte om spelletjes te spelen. Het is tijd dat er een einde komt aan het mini-terreurbewind van de Houthi’s. Niemand zal ze missen, behalve Iran en misschien Rusland. De Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergey Lavrov, eiste van zijn Amerikaanse ambtgenoot, Marco Rubio, dat de VS alle militaire acties tegen de Houthi’s zou stopzetten. Rubio reactie luidde in wezen: ‘Oké, bedankt voor de suggestie. We zullen het in overweging nemen.’
Vredesbesprekingen Rusland-Oekraïne
President Trump had gisteren een telefoongesprek met de Oekraïense president Zelensky en zei dat hij zich bemoedigd voelde door de richting die het gesprek opging. De president heeft ook belangrijke gesprekken gevoerd met de Russische president Poetin, wat meer is dan van de vorige Amerikaanse president kon worden gezegd. Op dit moment handelt Trump met woorden die hij door daden kan ondersteunen, en beide partijen in de oorlog luisteren naar hem. Zelenskyy luistert omdat hij geen keus heeft. Zelfs nadat de Europeanen hem een schouder gaven om op uit te huilen na zijn verwoestende ontmoeting in het Witte Huis, kwam de Oekraïense president toch terug bij Trump omdat hij dat financieel gezien wel moest. Poetin lijkt Trump te ontmoeten uit respect en noodzaak. Rusland weet dat zijn kaarten niet geweldig zijn. Hun energiesector, zo belangrijk voor de Russische economie, heeft het moeilijk en hun militaire successen zijn niet wat ze aanvankelijk waren. Beiden gaan dus langzaam te werk om te zien waar het heen gaat.
De val van Erdoğan?
Woensdag in de vroege ochtenduren viel de politie het huis van Ekrem Imamoglu binnen en nam hem in hechtenis op verdenking van corruptie en terreurbanden. Wie is deze man? Hij is de burgemeester van Istanbul en de belangrijkste politieke rivaal van de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan. Mensen gingen de straat op! Uiteindelijk hebben miljoenen mensen deelgenomen aan protesten in het hele land en hebben relschoppers het gebouw van het ministerie van Justitie overgenomen. Erdoğan zou zijn ondergedoken en er zijn berichten dat Turkse troepen uit Syrië worden teruggeroepen om de opstand te bedwingen. Imamoglu stond op het punt om genomineerd te worden als tegenkandidaat van de president in de komende verkiezingen, dus het is moeilijk om zijn arrestatie niet als politiek gemotiveerd te zien. Zouden we nu het begin van het einde van Erdoğan kunnen meemaken of zou dit een nieuwe Rijksdagbrand kunnen zijn, uitgevoerd door de president om zijn steun te versterken en zijn vijanden uit te schakelen? Velen geloven dat dit precies is wat er gebeurde bij de ‘couppoging’ tegen Erdoğan in 2016.
De almachtige rechtbanken
Israël en de Verenigde Staten hebben iets gemeen. Beide naties worden ernstig beschadigd door activistische rechters die hun zetel gebruiken om de wil van de uitvoerende macht te dwarsbomen. In Israël zien we dit al jaren en het bereikte zijn hoogtepunt toen 7 oktober plaatsvond en het voor korte tijd verstikte. In de Verenigde Staten hebben activistische rechters het land ook schade berokkend, maar het was subtieler vanwege de partij die eerder aan de macht was. Nu, met de nieuwe regering, lijkt de rechterlijke macht er echter alles aan te doen om een zachte staatsgreep uit te voeren door zich de autoriteit van de uitvoerende macht toe te eigenen. Het wordt een interessante strijd om naar te kijken. Aan de ene kant is Trump niet iemand die terugkrabbelt. Aan de andere kant zijn velen binnen de zwaar links georiënteerde rechterlijke macht al een tijdje op zoek naar een excuus om hem in de gevangenis te gooien. Heeft procureur-generaal Pam Bondi de autoriteit en het lef om de dingen recht te zetten? Blijf kijken.
De bediening
Zondag vertrek ik naar Denemarken, waar pastor Mike Golay en ik onderwijs zullen geven in Kolding en Kopenhagen. Bid alsjeblieft dat God met ons meegaat en onze tijd in Europa zegent. Blijf ook bidden voor de vrede en veiligheid van Israël. Degenen onder ons die de ware God kennen, hebben onze ogen op Hem gericht en vertrouwen erop dat Hij ons dicht bij Zijn hart zal houden.
Bedankt voor jullie gebeden en steun. Het is zo bijzonder om te zien wat God blijft doen door jullie trouw.
In de verwachting van Zijn komst,
Amir Tsarfati
Amir Tsarfati is een geboren Israëli en voormalig majoor in het Israëlisch leger (IDF). Hij is de oprichter en directeur van Behold Israel. Dit is een non-profitorganisatie die Bijbels onderwijs geeft door middel van rondleidingen, conferenties en social media, en vanuit een Bijbels en profetisch gezichtspunt nieuws en informatie over Israël biedt.
Lees meer op de website van Amir Tsarfati: beholdisrael.org
Deze nieuwsbrief is vertaald door de redactie van ChristelijkNieuws vanuit de mail van Amir van donderdag 20 maart 2025. Foto: Videostill Youtube / Behold Israel
Meer berichten van Amir Tsarfati zijn te vinden op:
YouTube: www.youtube.com
Telegram: t.me/beholdisraelchannel
Facebook: facebook.com/beholdisrael
Instagram: instagram.com/amir.tsarfati
X / Twitter: x.com/beholdisrael
