Mijn naam is Wendy, ik ben 31 jaar, getrouwd met Jeffry en momenteel in verwachting van ons eerste kindje. Ik kom uit een liefdevol gezin met 2 zussen en een broer. Ik ben christelijk opgevoed, ik zat op een christelijke school en ging naar de jongerenclub van de kerk.
Mijn ouders hebben een groot bedrijf gehad, waardoor ik niets tekort kwam in mijn jeugd. Ik was een verlegen en teruggetrokken meisje, maar mijn ouders steunde mij overal in. Hoewel we wel naar de kerk gingen, was God weinig op de voorgrond. Ik had klasgenootjes die heel zwaar met het geloof omgingen. Zo moest een vriendinnetje van mij altijd in het zwart met een hoedje op twee keer per zondag naar de kerk. Bij haar thuis hing ook een gespannen sfeer door een dominante vader die erg van de regels was. Dit soort ervaringen gaven mij de indruk dat je voor een oprecht geloof niet vooraan in de kerk hoeft te zitten. Ze hadden wel veel kennis over God, maar geen verbinding met Hem.
Los van de kerk
Rond mijn puberteit probeerde ik steeds meer los te komen van de kerk. Ik ging vaker niet mee. Later besloot ik om mijzelf uit te schrijven. Om te geloven in God, hoef ik niet per se naar de kerk, vond ik. In Gods bestaan heb ik altijd gelooft, maar ik sprak nooit met Hem. Ik voelde wel dat Hij er was, maar er was niets wat mij stimuleerde om dichterbij te komen en te onderzoeken hoe ik dat zou kunnen doen.
Een stapje terug
Vanaf 2013 veranderde ineens alles. Eerst ging het bedrijf van mijn ouders failliet. In het leventje wat ik had, waar alles kon, moest ik een stapje terug doen. Mijn vader was gelukkig erg positief en kwam altijd met een oplossing, dus ik maakte mij niet zoveel zorgen. Ook kon ik altijd op mijn ouders terugvallen, wanneer ik het zelf even niet meer wist of wanneer ik hulp nodig had.
Overlijden vader
Maar twee jaar later kwam mijn vader plotseling te overlijden. Hoewel ik lieve familie en vrienden om mij heen had, voelde ik mij alleen. Vreemd dat ik toen pas besefte hoe belangrijk mijn vader was voor mijn leven. Het voelde alsof God er niet meer was voor mij, maar ik heb er ook nooit aan gedacht om Hem om hulp te vragen. Om mijzelf overeind te houden, hield ik mij vast aan mensen om mij heen. Dat waren met name vrienden die niets met God of geloof hadden. Dat hielp mij niet om dichter bij God te komen.
Op zoek naar mijn eigen identiteit
Ik ging op mijzelf wonen en ging op zoek naar mijn eigen identiteit. Daarvoor wisselde ik een aantal keer van baan. In die periode heb ik Jeffry leren kennen. Net als mijn vader is Jeffry een positieve man, waardoor ik erg op hem kon leunen. Dat beviel mij goed. Ik verwachte van hem dezelfde steun en reactie als die ik altijd van mijn vader kreeg. Maar natuurlijk kon Jeffry daar niet aan voldoen. Ik werd veeleisend en claimend naar hem. Mede daardoor groeiden we steeds verder uit elkaar.
Paniek
Tijdens een heftig gesprek tussen ons, raakte ik volledig in paniek. Ik merkte dat we elkaar aan het verliezen waren, terwijl ik mij helemaal vast hield aan hem. Het leek alsof mijn leven hier vanaf hing. In die paniek ben ik uit het slaapkamerraam gesprongen en brak daarbij mijn ruggenwervel. Het was geen poging om uit het leven te stappen, maar meer een schreeuw om hulp. Het is een wonder dat ik daar na de operatie niets aan heb overgehouden. Onze relatie liep stuk en er brak een periode aan waarin ik moest werken aan mijzelf. Lichamelijk moest ik weer sterk worden en ik was onder behandeling bij een psycholoog. Na een tijdje kwamen Jeffry en ik weer bij elkaar. Jeffry was inmiddels naar Upstream gegaan, ik steunde hem daarin, maar had zelf geen interesse. Ik geloofde nog steeds in mijn eigen waarheid dat ik de kerk niet nodig had om in God te geloven.
Veranderen
Ik zag Jeffry steeds meer veranderen. Hij werd liefdevoller naar mij en anderen. Daarom besloot ik toch mee te gaan om te zien wat er gebeurde. In het begin vond ik het moeilijk. Veel mensen vonden het leuk om met Jeffry te praten en ik hield hem juist liever voor mezelf. Maar hoe vaker ik meeging, hoe meer ik kon ontspannen. Ik ging er steeds vaker heen voor mezelf. Er hangt zo’n fijne sfeer waardoor ik mij erg welkom voelde en ik leerde ook meer mensen kennen. Ik merkte dat ik het geloof niet alleen kon en dat dit ook niet hoeft.
Op zoek naar God-cursus
Samen met Jeffry deed ik de Op zoek naar God-cursus, Daarin leerde ik dat Jezus ook voor mijn zonden stierf. Ik vond dat lastig om te accepteren. Dat het niet alleen geldt voor mensen die zichzelf hebben verloren in drank en drugs. Maar ook voor mijn eigen verkeerde stappen. Stappen die ik zette bij God vandaan. Waarin ik niet op Hem vertrouw of om Zijn hulp vraag. Momenten waarop ik anderen veroordeel of kritisch blijf naar mijzelf.
Een relatie met God
Als ik nu terugkijk dan zie ik dat ik geleidelijk een mooie groei heb doorgemaakt in mijn geloof. Ik ging steeds meer open staan voor een relatie met God, waarin ik met Hem spreek en bewust tijd inplan om Bijbel te lezen. Er zijn heel wat stormen geweest in mijn leven en daarvan komen er nog meer. Maar ik vind nu de connectie om te kunnen vertrouwen op God. Nu weet ik dat Hij dichtbij is, juist in zo’n storm. Dat ik rust kan vinden en op Hem kan vertrouwen. Ik zie ook in hoe Hij ons nu zegent in ons huwelijk samen, waarin we nu een kindje mogen krijgen. Het is een proces, ik heb nog wel een weg te gaan, maar dit is voor mij een nieuwe start. Ik wil nu JA zeggen tegen Jezus en duidelijk maken dat ik besef dat ik Zijn hulp nodig heb en wil leven tot Zijn eer.
Dit interview is met vriendelijke toestemming van Upstream geplaatst. Meer verhalen zijn te vinden via deze link: www.upstream.cafe/verhalen
Auteur: Team Upstream
Kerk De Basis: www.basis.cc
Upstraim: www.upstream.cafe
Beeld: Videostill Youtube
Cursus: www.basis.cc/opzoeknaarGod
