'Gelukkig dat Israël dit doet, want niemand anders doet het'

Chris Stoffer: Ik begin met een citaat uit een scherpe analyse van de bekende schrijver en denker Douglas Murray over een nucleair Iran. Deze analyse komt uit 2011 en Murray uitte zijn gedachten tijdens een debat in Cambridge: “Als Israël geen andere keus meer heeft, nadat diplomatie heeft gefaald en Iran dicht op het punt staat kernwapens te maken, zal Israël ingrijpen. Iedereen en elk land, ook in het Midden-Oosten, zal Israël openlijk veroordelen, maar thuis zullen ze stilletjes denken en danken: gelukkig dat Israël het deed, want niemand anders deed het.” Een vlijmscherpe voorspelling – zo mag je het gerust noemen, met een grote kern van waarheid.

Israël en Iran

Israël kon het zich niet permitteren om te blijven hopen op diplomatie. Die route bleek bepaald niet betrouwbaar; zie de verontrustende bevindingen van het VN-atoomagentschap. Dus greep Israël in – gericht en doeltreffend – tegen het nucleaire programma en de Revolutionaire Garde (IRGC). Wie kan het ze kwalijk nemen? Diplomatie werkt alleen als de andere kant te vertrouwen is. Een radicaal-islamitisch regime dat terreur steunt en openlijk Israël wil vernietigen, is dat simpelweg niet. Iran had al grote hoeveelheden uranium verrijkt. De weg naar kernwapens is voor Teheran geen verre toekomst meer – het is een kwestie van tijd. Dat is zorgwekkend, niet alleen voor Israël, maar voor de hele regio en ook voor onze veiligheid.

En hoe reageren wij? Onze minister van Defensie begon met betreuren dat Israël tot actie overging, en sprak zijn zorgen uit over mogelijke escalatie. De vrees voor escalatie mag echter geen excuus zijn voor gevaarlijke passiviteit. Kanselier Merz zei het treffend: Israël knapt voor ons allen de vuile klusjes op.

Herkent de premier zich in die woorden van zijn Duitse ambtsgenoot?

Wij zouden dat duidelijker mogen uitspreken – en er dankbaar voor zijn. Israël handelt doelgericht tegen een dreiging die ook ons raakt. In zo’n situatie de scheidsrechter spelen, vanuit onze comfortabele positie en veilige afstand, is niet gepast.

Na deze acties krijgt Israël veel klappen te verduren. De ballistische raketten uit Teheran vallen opnieuw op steden, en Israëliërs moeten weer in en rondom schuilkelders blijven. Ik herinner de minister-president graag aan twee aangenomen moties die oproepen tot steun voor Israëls verdediging waar mogelijk. Namelijk de motie Tuinman-Stoffer over luchtverdediging en de motie Stoffer, aangenomen kort na 7 oktober .

Dit kan nadrukkelijk bedoeld zijn om Israëlische steden te beschermen, of om het Iraanse kernwapenprogramma harder te treffen.

Welke uitvraag voor een Israëlische behoefte aan steun is er gedaan na deze moties?
Welke mogelijkheid ziet de regering om Israel te steunen tegenover Iran?
En welke mogelijkheden ziet de premier voor de internationale gemeenschap om de druk op het Iraanse regime verder te vergroten, zodat de Iraanse bevolking ooit bevrijd kan worden van deze fanaten?

Gijzelaars

Daarnaast wil ik opnieuw de gijzelaars noemen. Er is altijd wel een nieuwe ontwikkeling, maar juist hen mogen we niet vergeten. Enkele overleden gijzelaars zijn recent teruggebracht, maar 53 van hen zitten inmiddels al 621 dagen vast in Gaza. Ik citeer het forum van hun gezinnen: kijk ze in de ogen, help ons ze terugbrengen.

Welke recente pogingen heeft de regering hiertoe ondernomen?

Asiel

Graag bespreek ik nog asiel. De SGP staat open voor het opvangen van vluchtelingen die écht gevaar lopen. Maar om daar juist ruimte en draagvlak voor te houden, moet er streng worden opgetreden tegen andere groepen. Uitgeprocedeerden moeten terugkeren en kansloze aanvragen moeten snel worden afgehandeld. Het nieuwe Asiel- en Migratiepact moet daarom zo snel mogelijk in werking treden. Tot nu toe is het kabinet het daar volledig mee eens, zoals ook blijkt uit de agenda. Maar wat schetst mijn verbazing? Nederland blijft achter bij het op orde brengen van de eigen voorwaarden voor het Asiel- en Migratiepact. Dat blijkt uit een artikel in Trouw.