Amir Tsarfati: Shalom terwijl ik onderweg ben! Het woord ‘onderweg’ is in feite een bijwoord, maar voor mij is het sinds gisteren, en dat zal nog een paar dagen zo blijven, een zelfstandig naamwoord. Ik bevind me ergens tussen mijn huis, dat ik gisteren heb verlaten, en de Amerikaanse staat Idaho, mijn bestemming. Omdat de luchthaven Ben Gurion pas dinsdagavond weer openging, waren mijn reisplannen heel chaotisch en onzeker. Maar nu, dankzij Gods genade, bevind ik me in die heerlijke toestand van ‘onderweg’ en kijk ik uit naar de komende weken in de Verenigde Staten en Canada.
De nieuwsbrief van vorige week was gewijd aan de oorlog tussen Israël en Iran, en daarom voelt het zo vreemd dat deze brief een speciale uitgave over het staakt-het-vuren tussen Israël en Iran had kunnen zijn. Er zijn echter nog een paar andere zaken die niet alleen met het staakt-het-vuren te maken hebben en die ook aan de orde moeten komen, dus noemen we deze editie maar ‘speciaal-achtig’. Het waren echter twaalf bizarre dagen en het leven is nog steeds niet helemaal tot rust gekomen. Laten we dus maar meteen beginnen.
Het Midden-Oosten
Een samenvatting van de oorlog
Met de Amerikaanse Onafhankelijkheidsdag volgend weekend in het vooruitzicht, wil ik een van hun typische vuurwerkshows gebruiken als illustratie van de oorlog tussen Israël en Iran. Er was een openingssalvo van vuurwerk dat ieders aandacht trok. Daarna volgde een lange reeks explosies in de lucht, af en toe onderbroken door meerdere knallen die bedoeld waren om de toeschouwers oh’s en ah’s te ontlokken. Toen de show ten einde liep, verraste de finale het publiek vanwege zowel de kwantiteit als de kwaliteit van het vuurwerk, en dit bewerkte applaus, gejuich en een groot gevoel van patriottisme.
Zo voelde de oorlog vanuit mijn huis in Israël – met als belangrijkste verschil dat wij een groot deel van de vuurwerkshow moesten bekijken vanuit de schuilkelder die aan ons huis gebouwd is. Het conflict begon met een preventieve aanval van Israël op Iraanse nucleaire installaties, luchtafweerinstallaties, raketwerpers, hoge militairen, talloze politici en de meeste belangrijke kernwetenschappers. Als verlammende aandachtstrekker kan het bijna niet sterker. De ogen van de wereld waren op de twee landen gericht, en al snel werd duidelijk dat de grote Perzische boeman van het Midden-Oosten vooral bluf was. Al snel had Israël de controle over het luchtruim boven West-Iran en Teheran.
In de dagen die volgden, bleef Israël domineren. Ze konden 1200 vluchten uitvoeren, waarbij meer dan 1600 kilometer heen en terug werd afgelegd. De Israëlische luchtmacht (IAF) lanceerde duizenden stuks munitie en vernietigde meer dan 80 luchtverdedigingsbatterijen en 250 raketwerpers. Met behulp van precisiewapens die gericht waren op basis van meesterlijke inlichtingen van Mossad-agenten in het land, schakelde de IAF politici, militaire leiders en wetenschappers uit, soms individueel en soms in groepen.
Iran bleef niet lijdelijk toezien. Het land reageerde onmiddellijk met honderd raketten en honderd UAV’s. De meeste werden neergehaald, maar sommige wisten hun doel te bereiken. Tijdens het hele conflict kwamen 28 burgers en één soldaat om het leven. De hoge verhouding tussen burgerslachtoffers en militaire slachtoffers is te wijten aan het feit dat Iran opzettelijk burgerdoelen heeft aangevallen. De eerste Iraanse vergeldingsacties waren krachtig, maar het aantal raketten nam in de loop van de dagen geleidelijk af. Dit kwam niet door een gebrek aan munitie. Ze hebben duizenden raketten opgeslagen. Ze hadden alleen niet de lanceerinrichtingen die nodig waren om ze af te vuren, dankzij de briljante aanval van de IAF op de offensieve capaciteiten van Iran.
Uiteindelijk kwam Israël op het punt dat het al het mogelijk had gedaan om het nucleaire programma van Iran te stoppen. Helaas was dat niet genoeg. Alle nucleaire locaties waren wel in grote mate beschadigd, maar de belangrijkste wapencentra in Fordow, Natanz en Isfahan lagen diep onder de grond, buiten het bereik van de Israëlische munitie. De enige wapens die deze goed beschermde locaties konden bereiken, waren Massive Ordnance Penetrators, oftewel ‘bunkerbusters’. Deze wapens had Israël niet. Maar we kenden iemand die ze wel had.
President Donald Trump werkte al maanden aan een deal die zou voorkomen dat dit conflict zou uitmonden in een oorlog. Hij was bereid tal van concessies te doen aan de ayatollahs. Het enige waar hij niet over wilde onderhandelen, was dat Iran zijn vermogen om uranium te verrijken zou verliezen. Iran hield echter voet bij stuk en zei dat alles wat met verrijking te maken had, niet onderhandelbaar was. Trump gaf ayatollah Khamenei 60 dagen de tijd om van gedachten te veranderen. De ayatollah rekte tijd. Op dag 61 viel Israël aan. Toch zei Trump dat hij misschien nog een deal kon sluiten. Maar geloofde hij dat echt?
Achter de schermen speelde er zich een list van historische proporties af. Terwijl Trump kritiek uitte op sommige acties van Netanyahu en vrede voorstelde, bereidde Amerika zich in het geheim voor op actie. Op 21 juni voerde de VS Operatie Midnight Hammer uit. De operatie begon ermee dat de Amerikaanse luchtmacht (USAF) een groot aantal B-2-bommenwerpers en KC-135-tankvliegtuigen naar Guam verplaatste. De B-2 Spirit stealth-bommenwerper is het enige vliegtuig dat is uitgerust om de GBU-57 MOP in te zetten, dus iedereen die deze verplaatsing gadesloeg, haalde opgelucht adem. Het was duidelijk dat een Amerikaanse aanval pas zou plaatsvinden nadat de vliegtuigen zouden zijn aangekomen en weer gestationeerd. Maar terwijl die vliegtuigen op weg waren naar het westen, vertrokken zeven B-2’s, samen met enkele KC-135-tankvliegtuigen, stilletjes van de Whiteman Air Force Base in Missouri in oostelijke richting. Om 02.30 uur lokale tijd wierpen zes B-2’s twaalf MOP’s af op de Fordow-faciliteit, terwijl de zevende er nog twee op Natanz dropte. Tegelijkertijd vuurde een onderzeeër dertig Tomahawk-raketten af op Natanz en Isfahan. De gevolgen waren catastrofaal voor de locaties en voor het nucleaire programma van Iran. Kort na de aanval kondigde president Trump aan dat hij openstond voor het bemiddelen van vrede tussen Iran en Israël.
Op 23 juni kondigde de Amerikaanse president aan dat er op 25 juni een staakt-het-vuren zou ingaan. President Trump stond Iran toe, om hun gezicht te redden, raketten af te vuren op een geëvacueerde Amerikaanse basis in Qatar. In mijn update van afgelopen dinsdag geef ik meer informatie over de geschiedenis van deze bizarre maar noodzakelijke strategie en de fascinerende manier waarop deze zich op vergelijkbare wijze ontvouwde als na de moord op Qassem Soleimani in 2020. Israël gebruikte de tijd voorafgaand aan het staakt-het-vuren om een nucleair wetenschapper en honderden Basij-agenten uit te schakelen. De Basij is een hulptroepenmacht van de Iraanse politie en werkt samen met de zedenpolitie. Iran bleef zich richten op het aanvallen van burgers en lanceerde meer dan twintig raketten, waarvan er één in Beersheba terechtkwam, waarbij vier mensen omkwamen en minstens tweeëntwintig anderen gewond raakten. Uiteindelijk werd het staakt-het-vuren gisteren, 25 juni, van kracht.
Heeft Israël zijn doelen bereikt?
Israël had vier hoofddoelen met de oorlog tegen Iran. Ten eerste wilde Israël het nucleaire programma van het land aanzienlijke schade toebrengen. Dit was niet alleen in het belang van Israël, maar van de hele wereld. Met het netwerk van proxies van Teheran – dat weliswaar aan het afbrokkelen is, maar nog steeds bestaat – was de dreiging van een nucleair Iran veel groter dan alleen het afvuren van een raket. Ze konden een proxy-militie uitrusten met een kleinere kernbom of een vuile bom, en die militie kon die naar elk continent ter wereld smokkelen. Een nucleair Iran was een wereldwijde bedreiging, maar Israël en de Verenigde Staten leken de enigen te zijn die het lef hadden om hier iets aan te doen. Dit doel is bereikt, wat CNN en de New York Times ook mogen beweren. Volgens meldingen zou de vernietiging van Fordow volledig zijn en is het uranium diep onder de grond begraven. De nepmedia bagatelliseren dit omdat ze koste wat kost willen voorkomen dat Trump of Netanyahu een overwinning behalen. Hierover straks meer.
Ten tweede moest Israël het raketprogramma van Iran aanzienlijk beschadigen. Vóór de oorlog produceerde Iran 300 langeafstandsraketten per maand, ofwel 3600 per jaar. Als de lanceerinrichtingen nog intact waren, zou dat rampzalig kunnen zijn voor Israël. Zoals gezegd heeft Israël echter minstens 65% van de lanceercapaciteit van Iran vernietigd en is de raketfabriek volledig verwoest.
Ten derde moest de sjiitische as van proxies worden ontwricht. Zolang Iran sterk stond, bleven terroristische milities zoals Hezbollah, Hamas en de Houthi’s hoop koesteren. Maar Iran is een lege huls gebleken. Hun militaire deflatie kan ook regeringen zoals die van Libanon, Syrië en Jemen aanmoedigen om hun terroristische plaag uit te roeien zonder angst voor represailles van het islamitische regime in Teheran.
Ten vierde moesten er voorwaarden worden gecreëerd om de nucleaire en raketprogramma’s van Iran op lange termijn via diplomatieke middelen te dwarsbomen. Dit betekent inspectie en verificatie. De grote bullebak die Iran gebruikte om de VN en Europese landen te intimideren, is een keizer zonder kleren gebleken. Met de VS voorop is de weg vrij om ervoor te zorgen dat Teheran zich aan de regels houdt als het gaat om de productie van kernwapens. Ze hebben nu aan den lijve ondervonden wat er gebeurt als ze te ver gaan.
Een punt waarvan velen dachten dat het op de lijst zou staan, maar dat er niet op stond, was de omverwerping van het islamitische regime. Dat heeft nooit op het programma van Israël gestaan. Natuurlijk zouden we graag de val van de ayatollahs zien. Maar dat moet van binnenuit komen. Hoewel de meeste Iraniërs geweldige mensen zijn, zou het moeilijk zijn om veel mensen achter een door Israël geleide rebellenbeweging te krijgen. Ik geloof dat de grond is geschud en dat we al hier en daar ontevredenheid zien. Maar als de burgers van Iran een nieuw leiderschap willen, dan zullen ze snel moeten handelen terwijl het regime nog wankelt. Zodra de ayatollahs weer op de been zijn, zullen ze weer klaarstaan om met ijzeren vuist te regeren.
Terug naar het valse verspreide verhaal dat het nucleaire programma van Iran slechts enkele weken of maanden is vertraagd. Dit is typerend voor de linkse media en de liberale wereldleiders, die allemaal zo vreselijk graag alle leugens te geloven die Iran hen voorschotelt, als dat betekent dat Benjamin Netanyahu of Donald Trump schade wordt berokkend. Kijk maar naar het recente valse verhaal dat Hamas verspreidde over het IDF dat zou hebben geschoten op mensen die in de rij stonden te wachten op humanitaire hulp. Dit verhaal was gemakkelijk te weerleggen, maar iedereen ging maar al te graag mee in de leugen die werd verspreid door een bewezen moorddadige terroristische groepering. En proberen de misleide menigten van de leugen af te brengen, zelfs in het licht van overweldigend bewijs, was als proberen een stuk brood uit de vingers van een uitgehongerde man te wrikken. De propagandamachine van Iran beweert nu dat hun nucleaire programma slechts licht beschadigd is, en bijna alle media hebben dat voor waar aangenomen. Waarom? Omdat het vernederen van de Amerikaanse president en de Israëlische premier altijd bovenaan hun agenda staat.
Om deze leugen te bestrijden, onthulde president Trump dat Israëlische troepen ter plaatse in Iran na de aanval de vernietiging van de nucleaire installaties hebben bevestigd. De Israëlische stafchef bevestigde de juistheid van de bewering van de president. Als iemand nog twijfelt, hoeft hij zich alleen maar af te vragen waarom Israël zou instemmen met een staakt-het-vuren als hun doel, namelijk het vernietigen van de nucleaire capaciteiten van Iran, niet was bereikt. Het nucleaire programma van de ayatollah was de grootste existentiële bedreiging voor Israël, en dan zouden we moeten geloven dat Netanyahu en het IDF hebben gezegd: ‘Nou, mensen, we hebben het tenminste geprobeerd. Het is waarschijnlijk tijd om grotere schuilkelders te gaan bouwen.’ Klinkt dat als de redenering van een zelfbewust, gezond persoon? Klinkt dat als iets wat je ooit over Israël hebt gehoord? Denk er eens over na: we vechten nog steeds met Hamas omdat we onze doelstellingen nog niet allemaal hebben bereikt. Het is slechts een militie die af en toe boven zijn gewichtsklasse vecht. Een nucleair Iran zou in staat zijn om de natie Israël een permanente knock-out slag toe te brengen. Is er iemand die denkt dat we gewoon onze schouders ophalen bij die gedachte?
Update: Volgens Al Jazeera heeft Iran nu bevestigd dat zijn nucleaire installaties ‘zwaar beschadigd’ zijn door de Amerikaanse en Israëlische luchtaanvallen. CIA-directeur John Ratcliffe heeft ook bevestigd dat het nucleaire programma van Iran ernstig is beschadigd en dat sommige installaties volledig zijn vernietigd.
God in de oorlog
De hand van God was al zichtbaar in deze oorlog nog voordat de eerste raket werd afgevuurd. Verrassing was cruciaal voor Israël om deze aanval te kunnen uitvoeren. Sommige mensen in Israël die Netanyahu haten, hebben echter informatie over de aanval gelekt naar elementen in Iran. Het gevolg was dat sommige mensen die oorspronkelijk het doelwit waren op de eerste avond uit hun huizen zijn gevlucht. Helaas voor hen waren ze, toen de Mossad hen later op het spoor kwam, in vergadering met andere leiders. Toen de IAF toesloeg, werd de hele groep leiders in één klap gedood. Oorspronkelijk was Iran van plan om in het eerste uur van de oorlog duizend raketten af te vuren, maar door de nauwkeurige aanvallen op de lanceerinstallaties werd dat aantal aanzienlijk verminderd. We rouwen om elke Israëliër die is omgekomen of gewond is geraakt, maar het feit dat er bij alle raketaanvallen slechts 28 Israëlische burgers zijn omgekomen, toont Gods hand. Zijn wijsheid en bescherming waren te zien in de planning en uitvoering van deze militaire nederlaag, en Zijn vermogen om de harten van wereldleiders te bewegen was duidelijk zichtbaar in de samenwerking met de VS om uit te voeren wat Israël niet kon volbrengen. Er ging zo veel goed en zo weinig mis. Normaal gebeurt dat niet in militaire situaties. Ik verwijs nogmaals naar wat mijn fictieve Mossad-agent Nir Tavor zegt: ‘Toeval is voor de mensen die niet de verbeeldingskracht hebben om het grote geheel te zien.’ God is het grote geheel.
Voor wie zich afvraagt hoe dit van invloed is op de komende oorlog die in Ezechiël 38-39 wordt voorzegd: het past als een hand in een handschoen. In Teheran zit een vernederd regime. Ze zijn hun felbegeerde nucleaire programma kwijtgeraakt, hun netwerk van proxy-milities ligt in puin en ze zijn ontmaskerd als militaire bedriegers. Het ergste van alles is dat dit bijna allemaal is gedaan door de gehate Israëli’s – de vloek van hun bestaan. Dit is een regime dat wraak wil. Ze zullen complotten smeden en wachten tot het juiste moment komt om wraak te nemen. Het is bewezen dat ze niet over de militaire kracht beschikken om in hun eentje Israël ten val te brengen. Dus wanneer Rusland en Turkije een complot smeden om het kleine land binnen te vallen en te vernietigen, hoeft Iran niet overtuigd te worden om mee te doen. Voor wie de Bijbelse profetieën begrijpt, is dit weer een puzzelstukje dat op zijn plaats valt.
Tragedie in Gaza
Met alles wat er gaande was met Iran, kunnen sommigen gemakkelijk vergeten dat Israël tegen meer dan één vijand vecht. De realiteit van onze oorlog op meerdere fronten werd dinsdag duidelijk in Khan Younis, Gaza. Een terrorist plaatste een bom op een IDF-voertuig en bracht deze vervolgens tot ontploffing. Het voertuig vloog in brand en alle inzittenden kwamen om. Zeven dappere IDF-soldaten, allemaal tussen de 19 en 21 jaar oud, kwamen op gruwelijke wijze om het leven. Wij rouwen om hun verlies.
Mogelijke uitbreiding van de Abraham-akkoorden
Nu de dreiging van Iran is afgewend, is de angst van sommige landen voor Iraanse vergeldingsmaatregelen als gevolg van groeiende betrekkingen met Israël niet langer een probleem. Volgens de Amerikaanse speciale gezant Steve Witkoff zullen de Verenigde Staten binnenkort belangrijke aankondigingen doen over landen die zich bij de Abraham-akkoorden zullen aansluiten. Witkoff hintte ook op een alomvattend vredesakkoord dat mogelijk met Iran zal worden gesloten. Het uitbreiden van de vrede tussen Israël en de Golfstaten is nog een noodzakelijk element voor het uitbreken van de komende Ezechiël-oorlog.
Moslim wint Democratische nominatie voor burgemeester van New York
De voormalige gouverneur van New York, Andrew Cuomo, moest de strijd om de Democratische nominatie voor het burgemeesterschap van New York City opgeven ten gunste van een relatief nieuw gezicht. Zohran Mamdani is een extreemlinkse democratische socialist die toevallig ook moslim is. Mamdani werd geboren in Kampala, Oeganda, als kind van Indiase ouders, en was medeoprichter van de campusafdeling van Students for Justice in Palestine aan het Bowdoin College. Hoewel hij zegt het bestaansrecht van de Joodse staat te steunen, is hij ook van mening dat Israël zich schuldig heeft gemaakt aan oorlogsmisdaden. Als hij tot burgemeester wordt gekozen, zou Mamdani de volgende zijn in een reeks moslims die een uitvoerende functie bekleden in grote westerse steden. Zijn verkiezing is echter niet vanzelfsprekend, aangezien hij het moet opnemen tegen een groot aantal onafhankelijke kandidaten, onder wie de huidige burgemeester, Eric Adams, en mogelijk opnieuw Andrew Cuomo.
Het werk van Behold Israel
Ook de komende week hebben we weer een aantal video-uitzendingen voor je in petto:
• Donderdag 26 juni, 18:00 uur PDT – Openbare lezing van de Bijbel.
• Vrijdag 27 juni, 10:00 uur PDT – Wekelijkse gebedsbijeenkomst, een heel bijzonder moment om samen met anderen van over de hele wereld te bidden.
• Woensdag 2 juli, 10:00 uur PDT – MidEast & Beyond met pastor Barry Stagner en mij.
Alle deelnemers aan de Young Adults Tour zijn veilig thuisgekomen. Het was niet de reis die wij of zij hadden gepland, maar het was toch een heel bijzondere reis. Naast de plaatsen die ze in Israël hebben kunnen bezoeken, hebben ze ook prachtige dingen gezien in Jordanië, waaronder Petra. Het was een zegen om te zien hoe de Heer hen beschermde en hen verbond in deze stressvolle tijden. Veel dank voor jullie gebeden.
Blijf alsjeblieft ook de komende maand bidden. Het wordt een prachtige, maar ook een moeilijke tijd, omdat ik zo lang weg zal zijn. Maar ik weet dat God deze mogelijkheden heeft gecreëerd en ik ben benieuwd wat Hij met elk van die gelegenheden gaat doen. Dank aan iedereen die bidt voor het werk van Behold Israel en het financieel steunt. Dankzij die steun kunnen we naar de plaatsen in de VS en Canada gaan om Gods Woord te brengen zonder dat we kerken om geld hoeven te vragen. Wij zijn gezegend, net als zij, dankzij jullie.
In de verwachting van Zijn komst,
Amir Tsarfati
Amir Tsarfati is een geboren Israëli en voormalig majoor in het Israëlisch leger (IDF). Hij is de oprichter en directeur van Behold Israel. Dit is een non-profitorganisatie die Bijbels onderwijs geeft door middel van rondleidingen, conferenties en social media, en vanuit een Bijbels en profetisch gezichtspunt nieuws en informatie over Israël biedt.
Lees meer op de website van Amir Tsarfati: beholdisrael.org
Deze nieuwsbrief is vertaald door de redactie van ChristelijkNieuws vanuit de mail van Amir van donderdag 26 juni 2025. Foto: Videostill YouTube
Meer berichten van Amir Tsarfati zijn te vinden op:
YouTube: www.youtube.com
Telegram: t.me/beholdisraelchannel
Facebook: facebook.com/beholdisrael
Instagram: instagram.com/amir.tsarfati
X / Twitter: x.com/beholdisrael
