Gesprek van Amir Tsarfati met Jacqui Peleg, die onder de naam Imshin filmpjes post op X (voorheen Twitter) over het leven zoals dat er nu uitziet in Gaza. Het zijn filmpjes die door Gazanen zelf op sociale media worden geplaatst.
Bekijk hieronder het boeiende gesprek op YouTube. De beelden uit Gaza uit de video’s waarover Jacqui spreekt, zijn in deze uitzending te zien.
Jacqui Peleg is een Israëlisch-Joodse vrouw uit Tel-Aviv, die geboren is in Liverpool (VK), en als kind met haar ouders naar Israël emigreerde. Het gezin kwam in Haifa terecht, een stad met een gemengde bevolking. Door het wonen in Haifa ontwikkelde zich haar belangstelling voor het Arabisch. Op de middelbare school kreeg ze les in Arabisch en deed er ook eindexamen in, maar daarna ging ze er niet in verder. Toch bleef ze het missen.
Op zoek naar gesproken Arabisch
Op een gegeven moment bereikte ze de leeftijd waarop je, zoals ze zelft zegt, ‘je gaat afvragen: wat had ik eigenlijk nog willen doen?’ Ze pakte het Arabisch waarin ze op school les had gehad (het moderne standaard Arabisch) weer op, maar wat ze niet geleerd had, was het gesproken dialect, en dat is totaal anders. Ze ging op zoek naar materiaal uit het dagelijks leven om zich erin te oefenen. Tijdens die zoektocht, begin 2018, kwam ze op YouTube een video tegen uit 2017 van twee Gazaanse jongeren die hun bezoek aan het commerciële centrum Rimal in Gaza-stad hadden gefilmd. In een goed voorziene winkel met fotoapparatuur kochten ze een camera en een statief. Daarna gingen ze eten in een mooie pizzeria. Jacqui was stomverbaasd dat er pizzeria’s waren in Gaza.
Een totaal ander Gaza
Door het YouTube-algoritme werd Jacqui plotseling overspoeld door video’s van Gaza, en ze kreeg een Gaza te zien dat totaal anders was dan ze zich had voorgesteld. Ze had altijd gehoord over een verstikkende blokkade, grote tekorten en vreselijke armoede, een soort openluchtgevangenis. Maar nu zag ze mensen van de middenklasse die restaurants bezochten en koffiehuizen aan het strand; in mooi ingerichte appartementen woonden; hun boodschappen deden in prachtige moderne supermarkten met een grote verscheidenheid aan voedsel dat werd aangevoerd vanuit het buitenland. Ze gingen naar villa’s met zwembaden die ze voor een paar uur konden huren voor onder andere familiefeestjes.
Jacqui was gefascineerd door deze video’s op YouTube en TikTok; niet alleen omdat ze de taal leerde, maar vooral omdat ze veel ontdekte over het leven van de Gazanen. Ze vond het erg leuk om mensen te volgen. Na verloop van tijd kwam het besef dat ze dingen zag die andere mensen ook zouden moeten weten: ‘Wat ik zag was zo tegengesteld aan wat iedereen weet over Gaza. Ook in die tijd al – 2018, 2019 – werd er gesproken over hongersnood en over genocide, terwijl ik al deze welvaart zag.’ Het enorme verschil tussen het narratief dat werd verteld en de werkelijkheid was verbijsterend.
Voedsel, elektriciteit en water
Toen kwam 7 oktober 2023. Jacqui: ‘Ik zag mensen die juichten en dansten op straat, maar ook mensen die voorraden hamsterden in de supermarkten en in de rij stonden voor bakkerijen. Op grond van hun ervaring uit eerdere oorlogen dachten ze te weten wat er zou gaan gebeuren: even voor een paar dagen of weken voedsel inslaan, en zo zouden ze het wel redden.’ De meeste mensen in Gaza hadden bovendien altijd al voedselvoorraden. Ze willen niet afhankelijk zijn van de regering van Hamas, omdat ze weten dat die vreselijk corrupt is. En vaak zorgen ze via generatoren en zonnepanelen voor hun eigen elektriciteit en water.
Jacqui: ‘De watervoorziening is heel interessant. Sinds 2009 wordt er beweerd dat 95% van het water in Gaza niet geschikt is om te drinken. Maar er zijn private bedrijven in Gaza die water ontzilten en zuiveren en het leveren aan de inwoners. En de mensen in luxe gebouwen hebben hun eigen ontziltingsinstallaties, hun eigen waterputten waaruit ze water pompen en het zelf zuiveren. Wie zich geen generator kan veroorloven, koopt elektriciteit van een generatorbedrijf. Dus toen Israël in de begintijd van de oorlog aangaf de watertoevoer en de elektriciteit te gaan afsnijden, dacht ik: ja, dat kun je wel denken, maar zolang ze diesel hebben, zullen ze hun eigen water oppompen en hun eigen elektriciteit opwekken, en dat gebeurde ook.’
Video’s met tijdstempel
De video’s die Jacqui post, zijn voorzien van een tijdstempel, dat aangeeft wanneer ze zijn geüpload (vaak is ook na te gaan wanneer ze zijn opgenomen); ze geven dus een betrouwbaar beeld van de situatie in Gaza op dat moment. Toen ze rond juli, augustus 2024 filmpjes op YouTube en TikTok bekeek, zag ze dat er zo’n enorme toestroom van voedselhulp was, dat er voedsel werd weggegooid. Jacqui: ‘Er lagen honderden blikken langs de straat. Ik heb het filmpje gedownload, en binnen een halfuur was het verwijderd.’ Het paste waarschijnlijk niet in het beeld dat de wereld te zien moest krijgen. Op dat moment ging Jacqui zich erin verdiepen hoe ze het scherm met tijdstempel kon opnemen. Vooral vóór 7 oktober beschuldigden mensen haar ervan dat ze video’s plaatste die niet in Gaza waren opgenomen. Waarschijnlijk konden ze niet geloven dat Gaza zo luxueus was.
Jacqui: ‘Het grappige is dat de Gazanen zelfs nu nog video’s van vóór en na die tijd plaatsen, om te laten zien hoe erg het nu is. Ze bedenken blijkbaar niet dat de video’s van vóór 7 oktober het hele verhaal van een openluchtgevangenis tenietdoen. Heel vreemd. Aan de ene kant wordt gezegd: je kunt het de Gazanen niet kwalijk nemen dat ze Israël zijn binnengevallen en al die vreselijke dingen hebben gedaan, want ze hadden het zo slecht. Aan de andere kant plaatsen de Gazanen de voor- en na-video’s en zeggen ze: kijk eens hoe goed we het hadden en hoe erg het nu is.’
Dat de beelden echt in Gaza zijn gemaakt, weet Jacqui bijvoorbeeld doordat ze veel mensen al jarenlang volgt en hun hele familie kent. Ze vertellen dat ze in Gaza zijn en ook wáár precies. Restaurants zijn te checken via Google Maps, en ook zijn er de specifieke autonummerborden van Gaza. Vaak noemen ze in hun filmpje ook dat het de zoveelste dag van de oorlog is, of van de Ramadan, of welke dag van de week.
Beelden van Gaza in de oorlog
Verbazingwekkend zijn de beelden van markten en cafés en restaurants die worden geopend, en van winkels waarin een grote verscheidenheid aan levensmiddelen te koop is. Heel bijzonder is ook dat Gazanen rond februari, maart 2024 in de tentenkampen waar ze naartoe verplaatst werden, shoarmarestaurantjes begonnen. Jacqui: ‘Op dat moment was het de bedoeling dat alleen de meest elementaire humanitaire hulp zou worden geleverd, maar er kwam ook kip binnen.’ Ook in het zuiden gingen zaken weer open. Nadat Israël de grensovergang bij Kerem Shalom had geopend, waren de markten vol met verse, goede Israëlische producten.’
Waarom de Gazanen dit soort video’s delen
De video’s geven een heel ander beeld van de werkelijkheid dan die de media de wereld laten zien. Dat de Gazanen video’s maken en uploaden die het narratief onderuithalen, kan volgens Jacqui de volgende redenen hebben: ‘Het kan om reclame gaan. Als je een winkel of restaurant opent, wil je dat iedereen het weet. En vóór de oorlog was het vooral een manier om op te scheppen, bijvoorbeeld over je huis. Een andere reden is volgens mij een gebrek aan besef. Ze maken video’s met als titel: “Wat ik voor mijn familie heb gekookt tijdens de hongersnood.” Dan laten ze lekkere maaltijden zien die bereid zijn met andere ingrediënten dan gewoonlijk; dit noemen ze hun “hongervoedsel”. Het woord krijgt dus een heel andere betekenis.’ Terwijl ze zeggen dat er geen bloem en suiker is, laten ze wafels en crêpes met chocoladesaus zien, en milkshakes, ijs en pizza’s.
Jacqui’s plannen
Hoelang Jacqui nog wil doorgaan met het volgen van de sociale media weet ze niet. Het is niet gemakkelijk om voortdurend bezig te zijn met de oorlog. Op sabbat neemt ze pauze, en soms gaat ze maar heel even op TikTok om er niet helemaal in meegezogen te worden. Het hangt er ook van af wat er in Gaza gaat gebeuren. Jacqui: ‘Als het een Riviera van Trump-torens wordt, stop ik ermee. Maar zolang er Gazanen in Gaza zijn die ik kan volgen, en ik er de energie voor heb, ga ik door.’
* * *
Behold Israel
Amir Tsarfati is een geboren Israëli en voormalig majoor in het Israëlisch leger (IDF). Hij is de oprichter en directeur van Behold Israel. Dit is een non-profitorganisatie die Bijbels onderwijs geeft door middel van rondleidingen, conferenties en social media, en vanuit een Bijbels en profetisch gezichtspunt nieuws en informatie over Israël biedt.
Lees meer op de website van Amir Tsarfati: beholdisrael.org
Vertaling en bewerking: Redactie ChristelijkNieuws.nl
