Onder de indruk van Gods schepping – wandelen in het Paleispark

Het Paleispark in Apeldoorn, onderdeel van het Kroondomein Het Loo, is een enorm gebied van ± 650 hectare bos, heide, lanen en waterpartijen rondom Paleis Het Loo en Slot Het Oude Loo. Hier leefden sinds de 17e eeuw de koninklijke families. Tijdens de wandeling door het park, raak je onder de indruk van Gods prachtige schepping. Elk detail getuigt van geniale creativiteit – het park is een krachtig bewijs dat er een Schepper moet zijn. Afgelopen week bezochten we het park en maakte een rondwandeling. Een fotoimpressie.

Geschiedenis

In 1684 kocht stadhouder Willem III Slot Het Oude Loo als jachtslot; het was een middeleeuws terrein middenin Veluwse heide. Kort daarna, in 1685, liet hij Paleis Het Loo bouwen. Het omliggende park bestond toen nog uit zand en heide – pas later kwamen fraaie lanen en waterwerken. Tussen 1807–1810 gaf koning Lodewijk Napoleon de opdracht voor de aanleg van een “English landscape garden” rondom het paleis: kronkelende paden, vijvers en natuurlijke afscheidingen.

Tijdens het bewind van koning Willem I ontstonden de grote veldvijvers (Hoge en Lage) die de oorspronkelijke zes rechthoekige visvijvers vervingen. Ook werden toen sprengen en kanalen gegraven om waterpartijen te voeden. In de 19e eeuw plaatsten kroonopvolgers bomen en bospercelen, zodat het park zijn huidige laanachtige en bosrijke karakter kreeg

In de sporen van de Schepper

Wie wel eens het Paleispark in Apeldoorn bezocht heeft, weet hoe bijzonder het is: eeuwenoude lanen, rustige bospaadjes, stromende sprengen, open velden waar herten grazen en wilde zwijnen zich laten zien. Je loopt er in de voetsporen van koningen, maar vooral in de sporen van de Schepper Zelf. Want hoe koninklijk het park ook is aangelegd, het is Gods hand die de echte schoonheid vormde.

Tijdens een wandeling over de blauwe of rode route, of zelfs de langere witte rondwandeling, word je telkens stilgezet. Door het gefluit van vogels, het geritsel in de bladeren of de zon die precies goed valt tussen de bomen. Je ademt de frisheid van het bos in en je voelt hoe je hoofd leeg raakt en je hart vol loopt.

Een uitzichtpunt

Soms is er ineens een uitzichtpunt, zoals bij het Wilhelminadal. Je kijkt uit over een open vallei, en denkt misschien aan de woorden van Psalm 8: “Heere, hoe machtig is Uw Naam op de hele aarde! … Als ik Uw hemel zie, het werk van Uw vingers, de maan en de sterren, die U hun plaats gegeven hebt, wat is dan de sterveling, dat U aan hem denkt, en de mens, dat U naar hem omziet?”
Een tekst die zomaar werkelijkheid lijkt te worden als je daar staat.

Er is geen haast. Geen drukte. Alleen jij en Gods schepping. En misschien nog wat herten op de achtergrond. Of je nu gaat voor een korte wandeling van 2 kilometer langs het oude theepaviljoen, of een lange tocht door het Kroondomein, telkens weer ontdek je iets nieuws: een varenspad, een zwam op een boomstam, dauw op het gras in de vroege ochtend. Elk detail getuigt van zorg en creativiteit – een herinnering dat de Schepper niet alleen groots is, maar ook nabij.

Een Bijbeltekst of lied

Tip: neem eens een Bijbeltekst of lied mee in gedachten tijdens je wandeling. Laat het herhalen in je hoofd terwijl je loopt. Bijvoorbeeld dit bekende lied: “Heer, mijn God, wanneer ik in verwondering, de wereld zie die U hebt voortgebracht…”
Je zult merken: het bos wordt een bijzondere plek van stilte en gebed, en een plek van verwondering en dankbaarheid.