Amir Tsarfati: Shalom vanuit CONNECT in Israël! We hebben hier de hoogste temperaturen gehad in tachtig jaar, dus we hebben het allemaal een beetje warm. Toch is er geen plek op aarde waar ik liever zou zijn. Ik heb een erg drukke week gehad met het inhalen van al het werk dat zich op mijn bureau had opgestapeld terwijl ik in Noord-Amerika was. Ik heb een aantal uitzendingen opgenomen, waaronder voor eerder vandaag, en daarnaast veel noodzakelijke papieren verwerkt. Ik werk snel door, want ik weet dat ik nog veel te doen heb voordat ik weer op het vliegtuig stap naar de Verenigde Staten.
Ja, ik kan gewoon niet wegblijven uit het land dat zich de grootste bondgenoot van Israël heeft betoond. Eind september en begin oktober heb ik de kans om terug te keren naar twee locaties waar ik heel graag kom. Zoals in mijn vorige nieuwsbrief al genoemd, zullen pastor Barry Stagner en ik op 26 en 27 september in Forth Worth, Texas, twee conferenties houden over het Bijbelboek Daniël. Op 3 en 4 oktober zullen we in Missouri zijn, voor een Awaiting His Return-conferentie. Pastor Barry en ik worden dan vergezeld door dr. Mark Hitchcock, en samen zullen we grondig ingaan op wat de Bijbel zegt over de tijd waarin we leven en wat er nog komen gaat.
Donald Trump
Het was weer een buitengewoon interessante week voor het volgen van het nieuws. Je mag van de man houden of hem haten, maar als het gaat om het sluiten van vredesakkoorden, heeft geen enkele president méér bereikt dan Donald Trump. Afgelopen week nog bemiddelde hij in een akkoord tussen de ruziënde landen Azerbeidzjan en Armenië, waarover ik hieronder meer zal vertellen. De diplomatieke vaardigheid van zijn regering bracht de Azerbeidzjaanse president Ilham Aliyev tot de uitspraak: ‘Wie anders dan president Trump verdient de Nobelprijs voor de Vrede?’
Dat is een terechte vraag. Een bepaalde eerdere president kreeg de Nobelprijs voor de Vrede onder grote internationale bijval, terwijl hij nooit een vredesakkoord heeft gesloten. Trump heeft voor elf akkoorden gezorgd en werkt momenteel aan een oplossing voor het conflict tussen Rusland en Oekraïne, en toch hoor je niemand van de Nobel-bonzen zelfs maar fluisteren dat hij deze prijs zou moeten krijgen. Dat is echter geen verrassing. Het Noorse Nobelcomité is een politiek beest, hoezeer ze ook beweren dat hun beslissingen uitsluitend gebaseerd zijn op het mandaat van Alfred Nobel om de prijs toe te kennen aan degenen die ‘het grootste nut voor de mensheid hebben bewerkstelligd’. Maar ik zou verrast kunnen worden, want misschien zal de enorme omvang van wat de president bereikt, hen kunnen dwingen om hem te eren. En het is ook mogelijk dat als ik vandaag thuiskom, mijn kat vleugels heeft gekregen en naar buiten vliegt om me te begroeten.
Iran oogst een storm
Iran heeft te kampen met een enorme droogte en een ernstig elektriciteitstekort. Een rivier die ooit door de grote stad Isfahan stroomde, is nu bijna volledig opgedroogd. Grote watergebieden rond Teheran liggen droog. Regeringsfunctionarissen hebben verklaard dat er tegen het einde van het jaar mogelijk geen stromend water meer uit de kranen komt. Het gebrek aan natuurlijk stromend water veroorzaakt ook grote problemen voor de waterkrachtcentrales. Ziekenhuizen zitten zonder stroom en in het hele land zijn regelmatig stroomuitvallen. Ook het naburige Irak kampt met water- en stroomtekorten, maar niet in dezelfde mate als Iran.
Ondanks deze wanhopige tijden blijft het islamitische regime geld steken in wapens in plaats van te werken aan oplossingen of het moderniseren van de hopeloos verouderde infrastructuur. Dinsdagavond nog lichtte de hemel op toen de IRGC zijn nieuwe Kheibar Shekan-raket testte. Ik ben ervan overtuigd dat de mensen die de raket boven hun hoofd zagen vliegen, baden dat hij op aarde zou neerstorten en hopelijk een verborgen ondergrondse waterbron zou openen. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft een verklaring afgelegd aan het Iraanse volk, waarin hij zei: ‘Zodra jullie vrij zijn, zal Israël jullie voorzien van technologie voor waterrecycling. Ga de straat op voor jullie toekomst.’ Dit is een heel mooi aanbod, want Israël heeft in de eerste jaren van zijn bestaan uit noodzaak enkele recyclingtechnologieën ontwikkeld die tot de beste ter wereld behoren. Wij, in Israël, willen de Iraanse burgers die de leiders van hun land verachten, vreselijk graag helpen. En we kunnen dat alleen doen als het volk zich eindelijk bevrijdt van het juk van zijn onderdrukkende, radicale moslimleiders.
Trump en het laatste vredesakkoord
De huidige zwakte van het Iraanse regime werd afgelopen week benadrukt door het vredesakkoord van president Donald Trump tussen Azerbeidzjan en Armenië, beide direct aan de noordgrens van Iran gelegen. Armenië en Azerbeidzjan liggen naast elkaar, respectievelijk in het westen en oosten. De twee landen zijn al 37 jaar in een steeds weer oplaaiende oorlog verwikkeld over de separatistische regio Nagorno-Karabach. Ik heb niet genoeg tijd om daar nu dieper op in te gaan. Het volstaat te zeggen dat er vrede in zicht was. Maar er was een belangrijk knelpunt dat een dealbreker dreigde te worden.
Er is een Azerbeidzjaanse enclave genaamd Nakhchevan, die door een strook Armeens grondgebied van de rest van het land is afgescheiden. Er werd een voorstel gedaan om een transportroute, de Zangezur-corridor, door Armenië aan te leggen, waardoor de twee delen van Azerbeidzjan met elkaar zouden worden verbonden. Armenië, dat niet enthousiast was over het idee dat het zuiden van hun land in een Azerbeidzjaanse sandwich terecht zou komen, zei nee. Hun vastberadenheid werd nog versterkt toen ze bedachten dat Azerbeidzjan nauwe banden heeft met Turkije, de aartsvijand van Armenië, dat aan de westelijke grens van zowel Armenië als Azerbeidzjaans Nakhchivan ligt. Hierdoor kreeg Armenië plotseling het gevoel dat het brood van de sandwich niet alleen uit Azerbeidzjan bestond, maar ook uit Turkije.
Toen kwam president Donald Trump met het voorstel om de Zangezur-corridor om te vormen tot de Trump Route for International Peace and Prosperity (TRIPP), waardoor de VS toezicht zou kunnen houden op de route en de ontwikkeling van het gebied. Beide partijen gingen akkoord en er kwam vrede. Rusland veroordeelde de oplossing, maar heeft het te druk met het ontwijken van Oekraïense drones om er iets aan te doen. Iran zei dat het deze vrede nooit zou laten slagen, waarbij de senior adviseur van de opperste leider zelfs dreigde dat het een begraafplaats voor Amerikaanse troepen zou worden. Toch staat de naam van Trump op borden langs een nieuwe vredescorridor, terwijl de naam van de opperste leider wordt vervloekt door zijn eigen volk, dat niet genoeg water kan vinden om zich te wassen.
Het kruitvat Libanon/Hezbollah
Nu Iran zijn geopolitieke invloed sneller ziet afnemen dan het water in het Urmia-meer, is het wanhopig op zoek naar zijn terroristische proxy, Hezbollah, om de macht in Libanon te behouden. Maar die greep is erg zwak. Het bewijs hiervoor is dat brigadegeneraal Maher Raad, hoofd van de Libanese militaire inlichtingendienst in de zuidelijke buitenwijken van Beiroet en een bekend Iran-sympathisant, dinsdag uit zijn functie is ontslagen, iets wat nooit had kunnen gebeuren als Iran nog sterk was geweest.
De volgende dag arriveerde Ali Larijani, secretaris van de Iraanse Hoge Nationale Veiligheidsraad, in Beiroet voor een ontmoeting met de Libanese president Joseph Aoun. De president nam hem apart en zei: ‘We willen met Iran samenwerken binnen het kader van soevereiniteit en wederzijds respect. De recente uitspraken van enkele hoge Iraanse functionarissen helpen de situatie niet. We zullen niemand toestaan om in Libanon wapens te dragen, behalve de veiligheidstroepen. We verzetten ons tegen inmenging in onze interne aangelegenheden door welke partij dan ook.’ Dit zal moeilijk zijn geweest voor Larijani om te horen, want internationale inmenging is het brood van Iran. Wat in het verleden een intimidatiepoging van Iran zou zijn geweest, eindigde als een nieuwe vernedering voor de ayatollahs.
Als volgende klap in het gezicht van Iran blijft Israël Hezbollah-bolwerken in Zuid-Libanon en zelfs in het centrum en noorden van het land uitschakelen. Eyal Zamir, stafchef van het Israëlische leger, zei: ‘We bevinden ons in de frontlinie, we slaan proactief toe en we dwarsbomen voortdurend dreigingen. We doen dit op alle fronten: we identificeren een dreiging en elimineren deze. Onze proactieve aanpak en ons initiatief staan centraal in onze missie.’ De vastberadenheid van de Libanese regering en de Israëlische strijdkrachten is zeer slecht nieuws voor het islamitische regime in Iran.
Na weer een week nog steeds geen hongersnood in Gaza
Als je mijn Telegramkanaal volgt, weet je dat er voldoende voedsel is in Gaza. Ik geef echter grif toe dat er plekken zijn waar honger een probleem kan vormen. Maar dat komt door Hamas, waarvan de Verenigde Naties uiteindelijk heeft moeten toegeven dat zij 88% van het door de VN naar Gaza gestuurde voedsel roven en stelen. Zoals we echter allemaal weten, moeten de media en westerse regeringen, als ze eenmaal hun tanden in een leugen hebben gezet, zich daar koste wat kost aan vasthouden. Deze waarheid kwam afgelopen week duidelijk naar voren in het optreden van de door de VN gesteunde hongersnoodwaakhond, de Integrated Food Security Phase Classification. Ze hadden als norm voor een crisis dat 30% van de kinderen ondervoed is. Het probleem was dat in Gaza slechts 16% van de kinderen daarmee te kampen heeft. Dus heeft dit agentschap stilletjes zijn norm aangepast en het crisiscijfer verlaagd naar 15%. En zo zijn de kinderen in Gaza ineens uitgehongerd. En als je vindt dat 16% een hoog percentage is, zal ik je beslist niet tegenspreken. Ik wil geen enkel kind zien lijden. Wat ik wel wil zeggen is dat ten minste 36 landen waarvan de cijfers bekend zijn, een percentage van 17% of hoger hebben, waaronder Jordanië, Pakistan, Afghanistan, Syrië en Jemen. Hoor je iets over de kinderen in die landen? Natuurlijk niet. No Jews, no news.
Israël zet door in Gaza
Premier Benjamin Netanyahu heeft zijn vijf oorlogsdoelen niet gewijzigd: (1) Hamas ontwapend; (2) alle gijzelaars vrijgelaten, zowel de levende als de dode; (3) de Gazastrook gedemilitariseerd; (4) Israëlische veiligheidsbeheersing in de hele Strook; en (4) een externe (niet-Israëlische) entiteit die in Gaza regeert, met uitsluiting van Hamas en de Palestijnse Autoriteit. Osama Hamdan, de huidige leider van Hamas, eist daarentegen een volledige stopzetting van de agressie in de Gazastrook. Dan zullen ze misschien praten. Hamdan kan maar beter oppassen waar hij dat gewaagde standpunt inneemt. Als dat in Gaza is, wordt hij waarschijnlijk door een tank overreden.
De waan van dwazen
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio gaf vorige week toe dat er een gedeeltelijk akkoord was bereikt met Hamas. Vervolgens kondigde de Franse president Emmanuel Macron aan dat Frankrijk van plan was een Palestijnse staat te erkennen, waarop Hamas tegen Rubio zei: ‘Eh, bij nader inzien…’ Sinds Frankrijk zijn verklaring heeft afgelegd, haastten andere westerse regeringen zich om op de erkenningskar te springen. Het Verenigd Koninkrijk, Australië, Nieuw-Zeeland, Spanje en andere landen waren er snel bij om hun korte moment van mediaheldendom te claimen. Binnenkort zullen 147 van de 193 leden van de Verenigde Naties de fictieve Palestijnse entiteit hebben erkend. Zoals ik al zo vaak heb gezegd, zijn het alle anderen die voor een tweestatenoplossing zijn. De Palestijnen willen geen twee staten. Ze willen er maar één: die van henzelf. Wat Israël betreft, we hebben in de meer dan zeventig jaar van ons bestaan zo vaak twee staten aangeboden dat we er gewoon klaar mee zijn. En 7 oktober deed de deur dicht.
In een toespraak voor een delegatie van journalisten onder leiding van Newsmax zei minister van Buitenlandse Zaken Gideon Sa’ar: ‘Een tweestatenoplossing? Een Palestijnse staat in het hart van het land Israël zou inderdaad een oplossing zijn – een oplossing voor degenen die ons willen vernietigen. Dat zullen we niet toestaan. Als grote landen als Frankrijk en Canada een Palestijnse staat op hun grondgebied willen stichten, kunnen ze dat doen; ze hebben genoeg land. Maar hier, in het Land van Israël, zal dat niet gebeuren.’ In die geest worden momenteel besprekingen gevoerd tussen Israël en Zuid-Sudan over de hervestiging van Palestijnen uit Gaza in dat land, waarbij de minister van Buitenlandse Zaken van Zuid-Sudan vorige week zelfs een bezoek bracht aan Israël.
Terroristen als terroristen bestempelen
De Moslimbroederschap is een terroristische organisatie. Het verschil tussen hen en Hamas of Hezbollah is dat de Broederschap democratische middelen gebruikt om de macht te grijpen. Het begint met een migratie-invasie, waarbij ze inspelen op de gevoelens van de volken waarnaar ze emigreren. Ze winnen de mensen voor zich door goede werken te verrichten en zich vriendelijk op te stellen. Vervolgens gaan ze de politiek in en beginnen ze macht te verwerven in de regeringskringen. Uiteindelijk komen ze aan de macht en domineren ze een land. Dan kunnen ze beginnen met de uitvoering van hun radicale agenda, zonder ook maar een schot te lossen. Minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio erkent dit, en daarom is de Verenigde Staten bezig om de Moslimbroederschap het verdiende label van terroristische organisatie te geven.
Behold Israel
Bedankt voor jullie gebeden en jullie trouwe steun aan Behold Israel. Dankzij jullie kunnen we naar alle delen van de wereld reizen om Gods Woord te onderwijzen zonder kerken om geld te hoeven vragen. Jullie hebben ons gezegend en samen hebben we God gezegend door Hem te eren met onze offers. Moge Zijn naam verheerlijkt worden!
In de verwachting van Zijn komst,
Amir Tsarfati
Amir Tsarfati is een geboren Israëli en voormalig majoor in het Israëlisch leger (IDF). Hij is de oprichter en directeur van Behold Israel. Dit is een non-profitorganisatie die Bijbels onderwijs geeft door middel van rondleidingen, conferenties en social media, en vanuit een Bijbels en profetisch gezichtspunt nieuws en informatie over Israël biedt.
Lees meer op de website van Amir Tsarfati: beholdisrael.org
Deze nieuwsbrief is vertaald door de redactie van ChristelijkNieuws vanuit de mail van Amir van donderdag 14 augustus 2025. Foto: © Henk-Jan Oudenampsen
Meer berichten van Amir Tsarfati zijn te vinden op:
YouTube: www.youtube.com
Telegram: t.me/beholdisraelchannel
Facebook: facebook.com/beholdisrael
Instagram: instagram.com/amir.tsarfati
X / Twitter: x.com/beholdisrael
