Overdenking – Ik heb een nieuwe plek waar ik graag heen ga om foto’s te maken! Het is een kleine observatiehut, op ongeveer 5 kilometer van mijn huis – en ik heb hem net ontdekt, hoewel ik hier al meer dan 20 jaar woon.
Het is hier behoorlijk levendig, er is een klein, ondiep meer dat in de zomer steeds droger wordt en waar daarom steeds weer verschillende dieren komen, onder andere om te drinken. Hier heb ik ook voor het eerst holenduiven gefotografeerd. Holenduiven zijn iets kleiner dan de alomtegenwoordige ringduiven en ook aanzienlijk zeldzamer, omdat de bosgebieden met oude bomen, die de holenduif nodig heeft om te broeden, steeds schaarser worden.
Drinken
Hier bij dit kleine meertje heb ik de holenduiven regelmatig zien komen drinken – en ik was verbaasd hoe diep de duiven hun snavel in het water dompelden om te drinken.
En even later kwam ik een vers tegen uit het laatste hoofdstuk van Openbaring, uit Openbaring 22, het tweede deel van vers 17: “En laat hij die dorst heeft, komen; en laat hij die wil, het water des levens nemen, voor niets!” Ik bedacht dat dit beeld heel mooi weergeeft hoe gul onze God ons Zijn genade schenkt! Hij biedt het water des levens niet aan in een borrelglas, maar Hij geeft zoveel dat iedereen die dorst heeft zich te goed kan doen!
Een laatste keer
En ik vind het heel opmerkelijk dat deze uitnodiging aan iedereen die dorst heeft naar het echte leven hier – als het ware in de aftiteling van de Bijbel – nog eens zo duidelijk wordt vermeld! Want eigenlijk is het verhaal van onze oude aarde in de voorgaande hoofdstukken ten einde gekomen, het oordeel van God is geveld, de gelovigen zijn in de hemel en de ongelovigen zijn in de hel! En toch is het alsof God hier nog een laatste keer van de gelegenheid gebruik maakt om de lezers van dit laatste hoofdstuk uitdrukkelijk uit te nodigen om toch nog vrede met HEM te sluiten – want ook dit laatste hoofdstuk van de Bijbel wordt nog gelezen tijdens de genadetijd.
Een stroom van het water des levens
Opmerkelijk is ook dat in het eerste vers van hoofdstuk 22 nogmaals wordt vermeld dat onder de troon van God en de Heer Jezus een stroom van het water des levens voortkwam, glanzend als kristal. Een stroom, geen beekje – ter verduidelijking: bij ons in Europa worden bijvoorbeeld de Rijn en de Donau tot de stromen gerekend. Dat laat ons ook zien dat Gods genade-aanbod gegarandeerd niet beperkt is!
Dat kunnen we ook van de Heer Jezus zelf horen, want in Johannes 10, vers 10 zegt Hij als de goede herder over zijn schapen: “Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed hebben.”
En tegen de vrouw uit Sichem zei Hij, nadat Hij haar om water te drinken had gevraagd: “…maar wie drinkt van het water dat Ik hem zal geven, zal in eeuwigheid geen dorst meer krijgen. Maar het water dat Ik hem zal geven, zal in hem een bron worden van water dat opwelt tot in het eeuwige leven.” Zo staat het in Johannes 4:14. En net zoals elke bron hier op aarde wordt gevoed door een onzichtbaar reservoir, zo worden de bronnen van water die uit het leven van de gelovigen voortkomen, gevoed door de stroom van het water des levens, die zijn oorsprong vindt in God en de Heer Jezus Christus.
Maar er is ook nog een heel ernstig aspect dat we niet mogen verzwijgen! Want dit aanbod om van het water des levens te drinken is beperkt! En wel in twee opzichten: ten eerste door onze levensduur, want het geldt alleen voor degenen die leven en Gods boodschap (willen) horen, en ten tweede loopt op een moment dat alleen God kent de genadetijd ten einde, en daarna is er geen toegang meer tot het water des levens.
De rijke man en de arme Lazarus
De ernstige gevolgen hiervan kunnen we lezen in de gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus, die te vinden is in Lucas 16:19-31. De rijke man, die door al het goede dat hij in zijn leven had gekregen God duidelijk was vergeten of zelfs uit zijn leven had buitengesloten, ontwaakte in het dodenrijk, “in pijn”, zoals de Bijbel zegt. En hij vroeg Lazarus om zijn tong met een druppel water te verkoelen – maar dat was op die plek niet meer mogelijk!
Daarom, beste lezer, denk eens na over je relatie met God, of je je levensdorst al hebt gelest met het water des levens – het staat nu nog onbeperkt tot je beschikking – en het is gratis! “Carpe Diem” zeggen de Latijnen, dat betekent: pluk de dag!
Lars Krüger
Lars Krüger woont samen met zijn vrouw in Duitsland en is een groot liefhebber van de natuur. Hij is actief in de plaatselijke evangelische gemeente. Regelmatig is Lars met zijn fotocamera te vinden in de natuurgebieden rond zijn woonplaats. Voor deze site schrijft hij over zijn belevenissen en ervaringen en trekt hij mooie parallellen met gedeelten uit de Bijbel. Vertaling: redactie christelijknieuws.nl.
