Op zondag 21 september vond in Amerika de dienst plaats ter herdenking van Charlie Kirk, die op 10 september werd doodgeschoten op de campus van de Utah Valley University, tijdens een bijeenkomst met studenten. Charlie wilde mensen bereiken met het evangelie, hij verlangde naar een omkeer in Amerika, een bekering tot de Schepper van hemel en aarde. Hij getuigde openlijk van zijn geloof dat Jezus Christus voor zijn zonden is gestorven aan het kruis, en weer is opgestaan uit de dood. Tijdens de dienst werd een aantal keren heel duidelijk dit evangelie verkondigd.
Erika Kirk, de vrouw van Charlie, hield een bijzonder indrukwekkende en aangrijpende toespraak. De vertaling geven we hier weer.
De toespraak van Erika Kirk:
Hallo. God zegene jullie allemaal voor jullie komst vanuit de hele wereld om mijn Charlie te eren en te gedenken. Op slechts een paar kilometer hiervandaan, twee jaar geleden, tijdens America Fest 2023, hield Charlie een toespraak op het podium voor ons TPUSA-geloofsevenement. Charlie hield ervan om uit de losse pols te spreken. Hij was daar erg goed in, zonder script. Ik wist dus zelf ook niet wat hij zou gaan zeggen.
Wat hij die dag besloot te zeggen, was dat hij zich onderwierp aan de wil van God. Hij citeerde een van zijn favoriete Bijbelverzen, Jesaja 6:8: “Hier ben ik, Heer. Zend mij.”
Nadat Charlie zijn toespraak had geëindigd, ontmoette ik hem backstage en praatte ik met hem. Ik zal het nooit vergeten. Ik zei: “Charlie, schat, praat alsjeblieft eerst met mij voordat je dat zegt.” Want als je zoiets zegt, zit er zo veel kracht in dat vers. Als je zegt: “Hier ben ik, Heer. Gebruik mij”, dan neemt God je op je woord. En dat deed Hij ook met Charlie.
Elf dagen geleden aanvaardde God die totale overgave van mijn man en riep Hij hem vervolgens tot Zich. Charlie wilde boven alles niet zijn eigen wil doen, maar de wil van God. En in deze afgelopen elf dagen heb ik, ondanks alle pijn, nog nooit zo veel troost gevonden als nu, in de woorden van het gebed van onze Heer: ‘Uw wil geschiede.’
Gods liefde werd mij geopenbaard op de dag dat mijn man werd vermoord. Op de middag van 10 september kwam ik aan in een ziekenhuis in Utah om het onvoorstelbare te doen: rechtstreeks kijken naar het vermoorde lichaam van mijn man. Ik zag de wond die een einde aan zijn leven had gemaakt. Ik voelde alles wat je zou verwachten te voelen. Ik voelde shock. Ik voelde afschuw en een mate van hartzeer waarvan ik niet eens wist dat die bestond. Maar er was ook nog iets anders. Zelfs in de dood kon ik de man zien van wie ik hield.
Ik zag de ene grijze haar aan de zijkant van zijn hoofd, waar ik hem nooit iets over had gezegd. Nu weet hij het. [Met een lach en een blik naar boven:] Sorry, schat. Ik vertel het je nu. Maar ik had het hem nooit verteld. Dat wilde ik niet.
Ik zag ook nog iets anders. Rond zijn lippen lag een vage glimlach en dat vertelde me iets belangrijks. Het onthulde me een grote genade van God in deze tragedie. Toen ik dat zag, wist ik dat Charlie niet had geleden. En de dokter vertelde me dat het zo plotseling was gebeurd dat zelfs als Charlie in de operatiekamer zelf zou zijn neergeschoten, er niets aan te doen was geweest.
Er was geen afgrijzen. Er was geen angst, geen pijn. Het ene moment deed Charlie wat hij graag deed, discussiëren en debatteren op de campus, strijden voor het evangelie en de waarheid voor een groot publiek. En toen knipperde hij met zijn ogen. Hij knipperde met zijn ogen en zag zijn Redder in het paradijs. En alle hemelse mysteries werden aan hem onthuld.
Gods liefde bleef zich aan mij openbaren in de dagen die volgden. De volgende dag, op het asfalt in Air Force 2, sprak ik met Usha Vance. Een dierbare vrouw. Ik hield haar hand vast en zei eerlijk tegen haar: “Ik weet niet hoe ik hier doorheen moet komen.” Ze vertelde me iets. Ze zei: “Weet je, als je met je kinderen in een vliegtuig zit en het zijn de laatste 15 minuten van de vlucht en het is een gekkenhuis, de kinderen werken niet mee, speelgoed vliegt overal rond en iedereen schreeuwt en je denkt bij jezelf: ik kan niet wachten tot deze vlucht landt. En het is duurt nog 15 minuten voordat je landt.” Ze vervolgde: “Je komt deze 15 minuten door, en de volgende 15 minuten daarna ook.” Usha, ik denk niet dat je het toen besefte, maar die woorden waren precies wat ik nodig had om te horen.
Maar bovenal zijn Gods genade en Gods liefde de afgelopen tien dagen echt aan mij geopenbaard. Na de moord op Charlie zagen we geen geweld. We zagen geen rellen. We zagen geen revolutie. In plaats daarvan zagen we waarvoor mijn man altijd bad in dit land. We zagen een opwekking. De afgelopen week zagen we mensen voor het eerst in tien jaar een Bijbel openslaan. We zagen mensen voor het eerst sinds hun kindertijd weer bidden. We zagen mensen voor het eerst in hun leven naar een kerkdienst gaan.
Charlie hield ervan om een dagboek bij te houden. Dat deed hij om belangrijke momenten en uitspraken die indruk op hem maakten te onthouden. Een van de dingen die hij in zijn dagboek schreef, was dit: “Elke keer dat je een beslissing neemt, laat dat een spoor achter op je ziel.”
Aan jullie die net de beslissing hebben genomen, en de eerste stap hebben gezet naar een geestelijk leven: dank jullie wel en welkom. Ik hoop dat jullie op een dag terugkijken en beseffen dat dit de belangrijkste beslissing van jullie leven was, want dat is het ook.
En aan jullie allemaal die al gelovig zijn: het is jullie taak om deze mensen te begeleiden. Neem dat niet licht op. Geef het zaadje van hun geloof water. Bescherm het en help het groeien. Elke dag als Charlie naar kantoor reed, nam hij zijn contactenlijst door. En ik weet dat velen van jullie hierdoor geraakt zijn. Hij nam zijn contactenlijst door en stuurde Bijbelverzen voor die dag. Hij wist dat geloof een gewoonte was. Hoe meer je het leeft, hoe meer het groeit.
Maar weet ook dit. Het zaadje is nog maar net geplant. De vijand zal je het meest verleiden in een tijd als deze. God zal er altijd voor je zijn, maar je moet ervoor kiezen om je ziel keer op keer te richten op Christus. Bid opnieuw. Lees opnieuw de Bijbel. Ga de komende zondag naar de kerk en de zondag daarna ook, en bevrijd jezelf van de verleidingen en ketenen van deze wereld.
Een volgeling van Christus zijn is niet gemakkelijk. Dat is ook niet te verwachten. Jezus zei: “Als iemand Mij wil volgen, laat hij dan zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.” Hij zei dat wij vervolgd zouden worden. En Charlie wist dat, en droeg met vreugde zijn kruis tot het einde. Al stierf Charlie veel te vroeg, hij was klaar om te sterven. Er was niets dat hij uitstelde. Er was niets dat te moeilijk of te pijnlijk was, of dat hij gewoon niet wilde doen. Hij verliet deze wereld zonder spijt. Hij deed elke dag honderd procent van wat hij kon. En ik wil dat je dit weet: Charlie stierf met onvoltooid werk, maar niet met onafgehandelde zaken.
Maar wat zal ik hem missen. Ik zal hem zo vreselijk missen omdat ons huwelijk en ons gezin prachtig waren. Dat zijn ze nog steeds.
De grootste missie in Charlies leven was het proberen om het Amerikaanse gezin nieuw leven in te blazen. Als hij met jonge mensen sprak, vertelde hij hun altijd enthousiast over Gods visie op het huwelijk en hoe, als ze het maar durfden te leven, het elk aspect van hun leven zou verrijken, net zoals het ons leven had verrijkt.
Iemand vroeg me eens hoe Charlie en ik ons huwelijk zo sterk hadden gehouden terwijl hij zo vaak op reis was. Ons geheimpje bestond uit liefdesbriefjes. Elke zaterdag schreef Charlie er eentje voor mij en hij sloeg nooit een zaterdag over. En in elk briefje vertelde hij me wat zijn hoogtepunt van de week was, hoe dankbaar hij was voor mij en onze kinderen. En aan het einde stelde hij altijd de mooiste vraag.
Hij eindigde altijd met de vraag: “Laat me alsjeblieft weten hoe ik je beter kan dienen als echtgenoot.” Charlie begreep perfect de rol van God voor een christelijke echtgenoot. Een man die leidt, zodat hij kan dienen.
Tegen alle mannen die over de hele wereld die nu kijken, wil ik zeggen: Ga Charlies uitdaging aan en omarm echt het man-zijn. Wees sterk en moedig voor je gezinnen. Heb je vrouw lief en leid haar. Houd van je kinderen en bescherm ze. Wees het geestelijke hoofd van je gezin. Maar wees alsjeblieft een leider die het waard is om gevolgd te worden. Je vrouw is niet je dienstmeid. Je vrouw is niet je werknemer. Je vrouw is niet je slaaf. Ze is je helper. Jullie zijn geen rivalen. Jullie zijn één vlees en werken samen voor de glorie van God.
Ik was Charlies vertrouweling. Ik was zijn schuiloord, zijn naaste en meest vertrouwde adviseur, zijn beste vriend. Ik gaf me volledig aan hem en hield zo veel van hem; ik gaf hem kracht omdat zijn liefde voor mij me ertoe aanzette om een betere echtgenote te zijn. Elke dag eerde hij mij en ik bad dat ik de vrouw zou mogen zijn die God wilde dat ik voor mijn man was.
Vrouwen, ik heb ook een uitdaging voor jullie: wees deugdzaam. Onze kracht ligt in Gods ontwerp voor onze rol. Wij zijn de beschermers. Wij zijn de aanmoedigers. Wij zijn de bewaarders. Bewaar je hart. Alles wat je doet, vloeit daaruit voort. En als je moeder bent, besef dan dat dat de allerbelangrijkste taak is die je hebt.
Charlie was veel op reis. We probeerden met hem mee te reizen wanneer dat kon, maar ik zorgde ervoor dat wanneer Charlie terugkwam van zijn werk, dit zijn heilige toevluchtsoord was, ver weg van de zorgen van de wereld. Ik bezorgde hem geen schuldgevoel met verwijten dat hij te lang of te vaak weg was of te laat thuiskwam. Ik zei altijd tegen hem: “Thuis is hier voor jou en ik zal voor je klaarstaan.” En ik maakte er een plek van waar hij zo snel mogelijk naartoe wilde waneer hij onderweg was. We hielden geen score bij tussen ons. We waren een team dat samenwerkte voor dezelfde missie. Ik wilde nooit iemand zijn die tussen Charlie en de taak stond die God voor hem had voorbereid en voor hem had bestemd. En ik wist dat Charlie altijd zijn best zou doen om mij op dezelfde manier te helpen.
Mijn huwelijk met Charlie was het beste wat me ooit is overkomen. En ik weet dat het ook voor hem het beste was wat hem ooit is overkomen. Hij wilde dat iedereen die vreugde zou ervaren. En dat is het mooie aan Gods ontwerp voor het huwelijk: dat iedereen dat kan. En ik zou er de komende jaren eindeloos over kunnen praten. Dat zal ik ook doen.
Maar Charlies missie was vooral gericht op mensen die niet getrouwd zijn. Hij gaf zijn organisatie een goede naam. Hij wist dat er dingen niet goed waren in Amerika, vooral bij jonge mensen, en dat ze een nieuwe richting nodig hadden. Charlie wilde heel graag de verloren jongens van het Westen bereiken en redden. De jonge mannen die het gevoel hebben dat ze geen richting hebben, geen doel, geen geloof en geen reden om te leven. De mannen die hun leven verspillen aan afleidingen en de mannen die verteerd worden door wrok, woede en haat.
Charlie wilde hen helpen. Hij wilde dat ze een thuis zouden vinden bij Turning Point USA. En als hij naar de campus ging, wilde hij hun een beter pad en een beter leven laten zien dat voor het grijpen lag. Mijn man Charlie, hij wilde jonge mannen redden, jonge mannen net als degene die hem het leven benam.
Die jonge man. Aan het kruis zei onze Redder zei: “Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen.” Die man, die jonge man, ik vergeef hem. Ik vergeef hem omdat dat is wat Christus deed en wat Charlie zou doen. Het antwoord op haat is niet haat. Het antwoord dat we uit het evangelie kennen is liefde en altijd liefde. Liefde voor onze vijanden en liefde voor degenen die ons vervolgen.
De wereld heeft Turning Point USA nodig. Ze heeft een groep nodig die jonge mensen wegleidt van het pad van ellende en zonde. Ze heeft iets nodig dat mensen wegleidt van de hel in deze wereld en de hel hierna. Ze heeft jonge mensen nodig die worden gewezen in de richting van waarheid en schoonheid.
En dus beloof ik u vandaag dat elk onderdeel van ons werk groter zal worden. Ik voel me enorm vereerd om de nieuwe CEO van Turning Point USA te zijn. Ik neem dat niet licht op. Charlie en ik waren verenigd in ons doel. Zijn passie was mijn passie en nu is zijn missie mijn missie. Alles wat Turning Point USA heeft opgebouwd door Charlies visie en harde werk, zullen we tien keer groter maken door de kracht van zijn nagedachtenis. Er zullen meer afdelingen komen. Er zullen duizenden nieuwe worden opgericht. TPUSA zal duizenden nieuwe predikanten en geloofsgemeenschappen toevoegen. En ja, de evenementen op de campus zullen doorgaan en we zullen debatten en dialogen blijven organiseren.
Het eerste amendement van onze grondwet is het meest menselijke amendement. Wij zijn van nature sprekende wezens, van nature gelovige wezens, en het eerste amendement beschermt ons recht om beide te doen. Geen enkele moordenaar zal ons ooit tegenhouden om op te komen voor die rechten. Want als je het gesprek stopzet, als je de dialoog stopzet, is dit wat er gebeurt. Als we het vermogen en de bereidheid om te communiceren verliezen, krijgen we geweld.
En terwijl ik hier nu sta en kijk naar deze prachtige foto van mijn man voor me die in het stadion hangt, denk ik aan mijn man dertien jaar geleden. Ik had hem nog niet ontmoet. Hij was 18 jaar oud. Een jongen die net van de middelbare school kwam, die door de gangen van de RNC rende zonder een dollar op zak en zonder enig contact in zijn telefoon. Mensen die hem zagen, zeiden dat hij niet wist wat hij deed, maar dat wist hij wel. Hij wist wel degelijk wat hij deed. Hij wist precies wat hij deed. Hij zou de wereld gaan veranderen. En dat deed hij ook.
Charlies leven was een keerpunt voor dit land. Het was een wonder. Laat dat wonder, het leven van Charlie, ook jouw keerpunt zijn. Kies voor gebed. Kies voor moed. Kies voor schoonheid. Kies voor avontuur. Kies voor familie. Kies voor een leven van geloof. En het allerbelangrijkste: kies voor Christus.
Ik hou van je, Charlie schat. En ik zal je trots maken. God zegene jullie allemaal en God zegene Amerika.
Samenstelling en vertaling: Redactie ChristelijkNieuws