Er zijn een aantal plantensoorten die in het voorjaar bloeien en die ik bijzonder kwetsbaar en delicaat vind. Een van die soorten is het weideschuimkruid! Voor mij is het een welkome voorbode van de lente, maar helaas met een zeer korte bloeitijd. Als we er niet specifiek op letten, merken we zijn bloeitijd misschien niet eens op! Het is er gewoon en verdwijnt net zo stil en rustig weer in de overvloed van de lente.
In Psalm 90 spreekt Mozes over hoe vergankelijk wij mensen eigenlijk zijn in vergelijking met God en de eeuwigheid! In het tweede deel van vers 5 staat: “In de morgen zijn zij (= de mensen!) als het gras dat opkomt: in de morgen bloeit het en komt het op, ’s avonds wordt het afgesneden en het verdort.” Dat de dood heerst in de schepping, is een bitter feit dat we, als we eerlijk zijn, graag uit onze gedachten verdringen! Dat is eigenlijk heel begrijpelijk, want wie houdt zich zonder noodzaak graag bezig met zijn ergste vijand – en volgens de eerste brief aan de Korinthiërs, hoofdstuk 15, vers 26, is de dood onze laatste vijand die zal worden weggenomen. En als we niet in onze directe omgeving met de dood worden geconfronteerd, besteden we er meestal nauwelijks aandacht aan.
Laura Dahlmeier
Maar soms schudt onze God ons wakker en geeft ons stof tot nadenken! Zo ook op 28 juli 2025 – toen ging het nieuws de wereld rond dat Laura Dahlmeier op 31-jarige leeftijd om het leven was gekomen bij een bergongeluk op de Laila Peak in het Karakorum-gebergte in Pakistan. Ze was een jonge, succesvolle vrouw: tweevoudig Olympisch kampioene biatlon, zevenvoudig wereldkampioene biatlon, drievoudig wereldkampioene biatlon bij de jeugd, en daarnaast had ze nog een aantal zilveren en bronzen medailles gewonnen. Op haar foto is een sympathieke, vrolijke vrouw te zien die volgens haar vrienden ook zeer empathisch en rechtdoorzee was. En nu was ze plotseling dood – midden uit het leven gerukt! Ze hield niet alleen boven alles van de bergen en de alpinesport, maar leefde er ook met alle kracht en energie voor.
Interviews
Er waren verschillende interviews over het ongeluk en in een daarvan zei Michael Greis, ook een wintersporter van wereldklasse, dat Laura Dahlmeier altijd zeer bedachtzaam handelde, risico’s afwoog, niets overhaast deed en toch een ongeluk kreeg: er was plotseling slecht weer, fatale vallende stenen die haar troffen waardoor ze viel en een medereiziger die vanwege de slechte omstandigheden niet bij haar kon komen. En toen zei Michael Greis iets dat me echt raakte: “Het was gewoon zo dat haar tijd gekomen was!”
Haar tijd was gekomen
Haar tijd was gekomen – een vreselijk veelzeggende zin! Het was geen blind toeval, niet het slechte weer dat tot het vreselijke ongeluk had geleid – volgens het eeuwige plan van onze God was haar tijd gewoon gekomen! We sterven niet allemaal aan een ernstige ziekte, een tragisch toeval of hoge leeftijd, maar we sterven omdat volgens Gods eeuwige wil onze tijd precies op het moment van onze dood voorbij is! In Psalm 90, vers 3 zegt Mozes: “U doet de sterveling terugkeren tot stof en zegt: Keer terug, mensenkinderen.” Het besef dat iemands tijd ook vreselijk vroeg voorbij kan zijn, heeft mij geraakt, omdat ik me er weer eens van bewust werd dat ook mijn tijd ooit voorbij zal zijn! En ik werd me ook bewust van hoe weinig mijn eindigheid mijn denken en handelen beïnvloedt! Hoe vaak verspil ik mijn tijd niet aan waardeloze dingen die me gewoon “meer plezier” geven dan de dingen die ons dichter bij onze Heer en Verlosser brengen!
In vers 12 van Psalm 90 staat: “Leer ons zó onze dagen tellen, dat wij een wijs hart verkrijgen.”
Laura Dahlmeier heeft haar hele hart, al haar energie en kracht gestoken in haar geliefde sport en de geliefde bergen. Of ze in vrede met God is gestorven, zal de eeuwigheid uitwijzen. Maar al haar bekers en medailles moest ze hier achterlaten, ze hebben geen eeuwige waarde!
Wat echt belangrijk is
Wat we met Gods hulp hier op aarde voor HEM doen, zal ons ook in de eeuwigheid vergezellen! Het uitstellen van belangrijke beslissingen naar later is zeer dubbelzinnig, want wie garandeert ons dat we daadwerkelijk oud zullen worden en dat onze tijd niet al halverwege ons leven (zie Jesaja 38:10) voorbij is? Laten we onze hemelse Vader vragen om ons wijs te maken voor wat echt belangrijk is!
Lars Krüger
Lars Krüger woont samen met zijn vrouw in Duitsland en is een groot liefhebber van de natuur. Hij is actief in de plaatselijke evangelische gemeente. Regelmatig is Lars met zijn fotocamera te vinden in de natuurgebieden rond zijn woonplaats. Voor deze site schrijft hij over zijn belevenissen en ervaringen en trekt hij mooie parallellen met gedeelten uit de Bijbel. Vertaling: redactie christelijknieuws.nl.
