De uitvoering van de eerste fase van het 20-puntenvredesplan is er dan toch van gekomen. Begin deze week werden de overgebleven twintig gijzelaars vrijgelaten, dit in ruil voor maar liefst tweeduizend Palestijnse gevangenen – onder wie plegers van dodelijke aanslagen op Israëliërs. Het lijkt mij dat hiermee de verhoudingen volledig zoek zijn, maar desalniettemin is mijn dankbaarheid voor de vrijlating van de gijzelaars groter dan de verbazing over deze gang van zaken. Het was diep ontroerend om beelden te zien van gijzelaars die na twee jaar nachtmerrie eindelijk hun families weer konden omarmen.
Diezelfde maandag vond in het Egyptische Sharm-el-Sheikh een ontmoeting plaats tussen vele wereldleiders over het vervolg van het vredesplan. Hoewel het echte onderhandelwerk nog moet beginnen en de nu bereikte wapenstilstand uiterst fragiel is, worden er grote woorden gesproken. We zijn het inmiddels van president Trump wel een beetje gewend en het zal wel bij zijn stijl passen, maar het zette me toch aan het denken. In zijn toespraak voor de Knesset (het Israëlische parlement) sprak hij over ‘een nieuw tijdperk van vrede’ en noemde hij de recente ontwikkelingen ‘het begin van een gouden tijd voor Israël en het Midden-Oosten’. Tijdens een gezamenlijke persconferentie met Netanyahu sprak hij zelfs over ‘eerste stappen naar een sterke, duurzame en eeuwige vrede’.
Oprechte waardering
Begrijp me goed, elke inspanning om vrede in het Midden-Oosten – of waar dan ook – te bewerkstelligen verdient ons applaus. En iedere persoon die zich daar voor inzet, komt wat mij betreft in aanmerking voor een lintje. Dus bij deze ook mijn oprechte waardering voor Trump en zijn team. Het viel me op dat zelfs de meest uitgesproken Trump-critici deze week moesten toegeven: er is iets bereikt! Tegelijkertijd verbaast het mij hoe snel publieke opinie kan omslaan. Het is net als in het voetbal: je bent zo goed als je laatste wedstrijd.
Eindtijd
Wat mij echter vooral bezighoudt is dat al die grote woorden en hooggespannen verwachtingen bijna naadloos lijken aan te sluiten bij wat we lezen in 1 Thessalonicenzen 5:2. Paulus schrijft over een tijd waarin mensen zullen zeggen dat er vrede en veiligheid is, maar dat er dan een onverwacht verderf zal komen. We zien diezelfde gedachte terugkomen in Openbaring 6, waar bij het openen van het eerste zegel een ruiter op een wit paard verschijnt die in eerste instantie vrede lijkt te brengen. Opvallend is dat deze ruiter een boog draagt, maar geen pijlen heeft om te schieten. Het lijkt erop dat deze ruiter vooral door politieke inspanningen een tijd van vrede weet te brengen.
Peacemaker?
Maar Openbaring 6 doorlezend wordt al snel duidelijk hoe deze ruiter van paard verwisselt. Want bij het openen van het tweede zegel rijdt hij op een rood paard en dan zal hem macht gegeven worden om de vrede van de aarde weg te nemen en mensen elkaar af te laten slachten. Voor alle duidelijkheid: het gaat hier over de antichrist, die zich in eerste instantie zal presenteren als de grote ‘peacemaker’.
Ik zeg hiermee niet dat Trump dus de ruiter op het witte paard is, maar het voelt wel als een preview van wat komen gaat. Misschien is wat we nu voor onze ogen zien gebeuren zelfs de opmaat naar de vervulling van vele profetieën over de periode die zal aanbreken na de opname van de gemeente. In de nieuwe aflevering van De tijd van het einde gaat het daarover: de zeventigste jaarweek. Hoe actueel!
En tot slot: beste meneer Trump, u zou toch beter moeten weten. Eeuwige vrede en een gouden tijd voor Israël? Die zal alleen komen wanneer de enige echte Vredevorst op aarde verschijnt!
Auteur: Wim Grandia
Met vriendelijke toestemming overgenomen van de nieuwsbrief
Foto: © Henk-Jan Oudenampsen
Informatie: www.wimgrandia.nl
Openbaring: www.zieikkomspoedig.nl
Daniel: www.detijdvanheteinde.nl
Thessalonicenzen: www.debazuinzalklinken.nl
Online bijbelstudies: YouTube
