In Den Helder begint bij het dorp Huisduinen een prachtig strand! Als we daar in de nabije of verdere omgeving op vakantie zijn, gaan we ook graag naar dit strand. Ik ben er dubbel zo graag, omdat je daar af en toe ook enkele zeevogelsoorten tegenkomt, die ik altijd graag fotografeer.
Een van de soorten die daar vaak voorkomen, zijn de steenlopers. Ze zijn ongeveer zo groot als een merel, maar veel kleurrijker en ook weinig schuw, wat betekent dat ze ons mensen vrij dichtbij laten komen. Ze hebben hun Duitse naam ‘Steinwälzer’ gekregen omdat ze aan de waterkant ijverig stenen of zeewier omdraaien met hun snavel om naar voedsel te zoeken. Toen ik daar begin september 2025 was, kwam ik op het strand een steenlopertje tegen dat zo ijverig in het zand naar voedsel zocht dat het zand opzij wegvloog.
Een zaak steeds weer oprakelen
De foto die ik daarbij maakte, deed me denken aan een vers dat ik met behulp van een bijbelconcordantie vond in Spreuken 17, het was vers 9: “Wie liefde zoekt, bedekt de overtreding, maar wie een zaak steeds weer oprakelde, verdeelt vertrouwde vrienden.” Eerst was ik verbaasd en vond ik het een wat vreemde zin. Maar toen ik er even over nadacht, kwam de vraag bij me op hoe ik omga met conflicten, met onrecht dat ik heb meegemaakt. Of anders gezegd: kan en wil ik vergeven als mij onrecht wordt aangedaan, of koester ik mijn wrok en mijn woede door bij elke gelegenheid te vertellen welk onrecht mij door wie is aangedaan?
Belangrijk is, hoe ik het zeg
Ik geloof dat de uitspraak “Wie liefde zoekt, bedekt de overtreding…” niet noodzakelijkerwijs betekent dat we alle onrecht dat ons overkomt moeten verzwijgen en verdragen, alleen maar zodat alle mensen van mij houden. Ik geloof dat dat niet werkt! Want als ik alles zonder tegenspraak over me heen laat komen, zullen mensen me eerder gaan minachten dan liefhebben! Dat betekent dat ik best mag en ook moet zeggen als iets me irriteert of kwetst. Het enige wat daarbij belangrijk is, is hoe ik het zeg en wat ik met mijn woorden wil bereiken!
Je naaste liefhebben als jezelf
Als ik als christen overtredingen bedek, doe ik dat enerzijds om de liefde van God in mijn leven steeds opnieuw te herkennen, maar anderzijds ook om in Hem en in Zijn liefde te groeien. In 1 Johannes, hoofdstuk 2, vers 10, laat God ons weten: “Wie zijn broeder liefheeft, blijft in het licht en er is geen aanstoot in hem.” Een van de belangrijkste boodschappen die Jezus steeds weer aan Zijn toehoorders door gaf, was deze ene zin: “Je moet je naaste liefhebben als jezelf.”
Niet eenvoudig na te leven
In Mattheüs 6, in de zogenaamde Bergrede, geeft Jezus Zijn toehoorders een soort patroon voor hoe ze moeten bidden. En in dit gebed staat in vers 12: “En vergeef ons onze schulden, zoals ook wij onze schuldenaren vergeven.” Twee korte zinnen die zo betekenisvol zijn en bovendien niet eenvoudig na te leven! Want God vraagt niet minder van ons dan dat we zelfs de moeilijkste medemensen moeten liefhebben zoals we onszelf liefhebben en bovendien de schulden moeten vergeven!
Niet uit eigen kracht
We hoeven (en kunnen) dit niet alleen en uit eigen kracht doen, want onze Heer en Verlosser wil ons daarbij helpen en bovenal: Hij heeft ons zelf eerst volledige vergeving voorgeleefd! Omdat Jezus aan het kruis stierf voor onze schuld en zonden, kan de heilige God, die nu ook onze Vader is geworden, iedereen die Hem daarom vraagt alle zonden vergeven en ze tegelijkertijd met de vergeving ook vergeten! En Hij drukt het in Hebreeën 10:17 als volgt uit: “Ik zal hun zonden en hun overtredingen niet meer gedenken.” (Zie ook Hebreeën 8:12)
Niet weer oprakelen
En dan is er nog het tweede, trieste deel van het vers: “… maar wie een zaak steeds weer oprakelen, verdeelt vertrouwde vrienden.” Helaas slaagt de duivel er steeds weer in om mensen ertoe te brengen om het onrecht dat ze hebben ondervonden steeds weer ter sprake te brengen, zodat het niet in de vergetelheid raakt. Ze woelen en scharrelen in het verleden, zoals de steenloper in het zand, om nieuwe voeding voor hun wrok te vinden.
En ze praten misschien graag over rechtvaardigheid en onrecht dat ze hebben ondervonden, zonder te beseffen dat ze zichzelf daarmee het meest schaden! Ze lopen zelfs het risico goede vrienden te verliezen, want wie wil er nu omgaan met iemand die geen rust kan vinden en steeds weer vol beschuldigingen oude verhalen vertelt over onrecht dat hij heeft ondervonden? Het ergste aan dit verhaal is dat ze zichzelf het meest belasten – want ze blijven de boosdoeners achtervolgen met het onrecht dat ze hebben ondervonden, zonder dat ze er ooit vanaf kunnen komen!
Bij het kruis achterlaten
Daarom is er eigenlijk maar één manier om uit deze situatie te komen: het verdriet, de frustratie, het onrecht waarmee we gekwetst zijn, aan het kruis van Golgotha afleggen! De persoon die ons gekwetst heeft, het onrecht dat we hebben ondergaan, vergeven voor onze Heer Jezus, zelfs als de dader geen aanstalten maakt om ooit zijn excuses aan te bieden! Dan maakt de Heer ons vrij! En nog iets is heel belangrijk: wat vergeven is, moet absoluut bij het kruis achtergelaten worden! Dat werkt absoluut – ik heb het zelf geprobeerd en ervoer onmiddellijk bevrijding van kwade, belastende gedachten. Het steeds weer ter sprake brengen van het onrecht dat je is aangedaan, belast daarentegen het hart en maakt je nooit gelukkig.
Daarom: Jezus wil ons bevrijden van alles wat ons leven moeilijk maakt! Hij alleen kan dat en Hij alleen maakt ons in staat om de fouten van anderen zo te bedekken dat ze geen rol meer spelen in ons leven.
Lars Krüger
Lars Krüger woont samen met zijn vrouw in Duitsland en is een groot liefhebber van de natuur. Hij is actief in de plaatselijke evangelische gemeente. Regelmatig is Lars met zijn fotocamera te vinden in de natuurgebieden rond zijn woonplaats. Voor deze site schrijft hij over zijn belevenissen en ervaringen en trekt hij mooie parallellen met gedeelten uit de Bijbel. Vertaling: redactie christelijknieuws.nl.
