Een kerstverhaal voor kinderen – Saar gooit boos de deur achter zich dicht. Waarom kan hier niks? Het enige wat ze wil, is een nieuwe broek van dat merk dat de andere kinderen ook hebben. Haar moeder keek verdrietig toen ze zei dat het niet kon, omdat ze er geen geld voor hebben, maar wat heeft Saar daaraan? Ze wist eigenlijk ook wel dat het antwoord nee zou zijn. Zelfs voor eten hebben ze niet genoeg geld en gaan ze naar de voedselbank. Saar zit net in de brugklas, en dat is al lastig genoeg met de juiste kleren, maar als je die niet hebt… zie er dan maar eens tussen te komen.
Op woensdag gaat Saar naar haar oma. Bij oma is het altijd fijn. Ze krijgt er zelfs twee koekjes. Oma vertelt graag over vroeger, toen de moeder van Saar nog een klein meisje was, en over de tijd dat opa nog leefde. Saar vindt het fijn om naar oma te luisteren. Oma vertelt vaak over de kerk waar ze naartoe gaat, over de mensen die haar ophalen om naar de dienst te gaan en hoe fijn ze het daar vindt. Saar en haar moeder gaan niet naar een kerk. Ooit is Saar weleens in een kerk geweest, maar toen was ze nog heel klein.
Voetballen
Aan de overkant van het huis van oma zijn jongeren aan het voetballen. Saar houdt van voetbal — oh, als ze toch ook op voetbal zat, wat zou dat fijn zijn! Oma ziet Saar kijken.
“Waarom vraag je niet of je mee mag doen? Ze spelen elke week; er is vast nog wel een plekje voor jou.”
Saar weet het niet. Ze zitten vast niet op haar te wachten, al zou ze wel erg graag willen hoor. Oma heeft haar al vaker gezegd om er eens een kijkje te nemen en dat ze dat heus niet erg vindt. Dan kan ze mooi vanuit het raam naar Saar kijken.
“Wisselen!”
Schoorvoetend gaat Saar naar buiten. Ze trekt haar jas stevig dicht, want het is best fris. Langzaam loopt ze naar het voetbalveldje en blijft aan de rand staan kijken. Saar draait met haar voet rondjes op de grond. Wat zal ze doen — vragen of ze mee mag doen, of toch maar terug naar oma?
Dan ineens staat er iemand naast haar: een wat oudere jongen. Hij zegt dat hij Tim heet en vraagt hoe ze heet en of ze mee wil doen. Saar kan het niet geloven en zegt dat ze Saar heet en graag mee wil doen.
“Wisselen!” buldert ineens de stem van Tim naast haar. Saar schrikt ervan. Een meisje loopt naar de zijlijn en geeft haar lintje aan Saar zodat zij het veld in kan. Ze kent niemand van de jongeren op het veld, maar al snel maakt dat niet meer uit. Ze speelt heerlijk mee en geniet van het spel.
Na afloop komt er een meisje naar haar toe.
“Goed gespeeld! Kom je volgende week weer meedoen?”
“Graag!” zegt Saar. Ze draait zich om en rent naar het huis van haar oma.
Tim vertelt…
De weken erna kijkt Saar enorm uit naar de woensdagen. Gauw drinkt ze dan een kopje thee met oma en eet haar koekjes op. Saar kent inmiddels de meeste jongeren op het voetbalveldje. Ze praat vaak met Tim als ze langs de lijn even moet wachten. Hij vertelt dat hij, net als oma, in God gelooft en dat Jezus ook van Saar houdt en haar wil helpen. Het klinkt allemaal heel mooi, maar Saar weet niet zo goed wat ze ermee moet. Wat wil God van haar? En wie is die Jezus eigenlijk?
En als God en Jezus dan zoveel van haar houden, waarom hebben ze het thuis dan zo moeilijk en hoort ze er op school niet helemaal bij?
Bidden
Tim heeft voor Saar gebeden, of God bij haar wil zijn en haar zijn liefde wil laten zien. Dat vond Saar heel bijzonder. Sinds die dag bidt Saar soms ook zelf — heel kort maar hoor, want ze weet ook helemaal niet zo goed hoe dat moet. Dan vertelt ze God hoe ze zich voelt of wat haar bezighoudt.
Het is de laatste dag voor de kerstvakantie, en op school is iedereen druk bezig met wat ze in de vakantie allemaal gaan doen: uit eten met de familie, op vakantie of een dagje uit. Saar hoort het aan en denkt ineens aan wat Tim over kerst vertelde: over Jezus, die mens werd om op aarde te vertellen over de liefde van God voor alle mensen. Ook voor Saar.
Zouden haar klasgenootjes dat wel weten, dat dát is waar kerst over gaat — dat het niet uitmaakt of je arm bent of rijk?
Vrede en rust
Ineens voelt Saar een gevoel van vrede en rust over zich komen. Ze gaat niet weg in de kerstvakantie en er is geen geld voor dure kleren. En toch voelt ze zich blij, alsof iemand haar omhelst en vasthoudt. Ze voelt warmte.
Saar loopt de klas uit en trekt zacht de deur achter zich dicht.
“Dank u, God,” fluistert ze.
© 2025 – Bregtje Merkus