De noodhulpteams van Medair hebben de humanitaire nood in Noord-Irak in kaart gebracht en wat ze daar tegenkomen is uiterst zorgwekkend. Door hevige gevechten in Noord-Irak zijn duizenden gezinnen met hun kinderen op de vlucht geslagen om hun leven te redden. Zij worden vanwege hun godsdienst of etnische achtergrond vervolgd.
In Zakho, ca. 200 km ten noorden van Erbil, zijn 100.000 mensen aangekomen nadat ze voor gewelddadige strijders waren gevlucht. Wij zijn één van de eerste hulporganisaties die deze ontheemde gezinnen in Zakho konden bereiken en treffen voorbereidingen om hen noodrantsoenen en hulpgoederen te brengen die nodig zijn om te overleven.
We troffen honderden gezinnen aan die in gevaarlijke omstandigheden leven, op overvolle plaatsen. Er slapen 600 mensen op de betonnen vloer in een niet-afgebouwde school van drie verdiepingen die geen buitenmuren heeft. Ze hebben slechts vier toiletten en één douche tot hun beschikking. Er was een man die ons vertelde dat zijn gezin van tien mensen ‘s nachts onder één deken moet slapen.
“Dit is geen plek voor ons om te leven’, vertelde Saad, een jonge man. ‘We leven hier als dieren. Alle kinderen zijn ziek. Het is hier gevaarlijk voor kinderen. Ze kunnen naar beneden vallen, omdat er geen muren zijn. De winter komt eraan. Als we hier blijven, gaan we dood. Jullie zijn de eersten die ons hier opzoeken.”
De verhalen die mensen vertellen zijn nachtmerries die werkelijkheid zijn geworden. Eén gezin vertelt over hun afschuwelijke reis naar Zakho, nadat ze negen dagen op de berg Sinjar hadden gezeten:
“We weten niet of de mensen thuis nog wel leven. De strijders hebben ons dorp met zware wapens aangevallen. We zijn zelfs zonder schoenen aan vertrokken. We hebben zeven uur gelopen om de berg te bereiken en zijn daar negen dagen gebleven. Onze mobieltjes zijn uitgevallen, dus konden we niemand bereiken om om hulp te vragen. We hadden geen eten, geen water, geen dekens – de rotsen waren onze dekens.”
“De eerste paar dagen aten we crackers en droog brood, maar dat eten was al snel op. We dronken water uit flessendopjes om er langer mee te doen. Veel kinderen werden ziek en sommigen stierven van de dorst. De kleren die we nu dragen hebben we gekregen van de plaatselijke bevolking, want onze eigen kleren werden op de berg heel vies en gingen kapot.”
“We maken ons zorgen over de toekomst. Sinds we ons huis hebben verlaten zijn we geen vrienden of familie tegengekomen. We bidden God dat we hen weer terug mogen zien.”
De nood is extreem groot. Onze teams delen hulpgoederen uit aan deze kwetsbare gezinnen die ze nodig hebben om te overleven. We hebben echter uw hulp daarbij nodig. Overweeg alstublieft of u deze gezinnen wilt steunen in hun poging om te overleven en de volgende dag te halen.
“We zijn moe, hier kunnen we niet leven, we willen graag als mensen behandeld worden”, zei een oudere leider van de gemeenschap met tranen in zijn ogen. “Help ons alstublieft. We hebben niemand die ons kan helpen. Niemand, alleen jullie.”
Medair
Medair
02-09-2014
Hulpverlening
https://www.medair.org