Wisal en Nizar verloren door een bomaanslag het liefste wat ze hadden: hun zes maanden oude dochtertje Huda. Ook Wisals vader en broer kwamen om bij die aanslag in 2011. Wisal was in de woning aanwezig, maar overleefde.
Nu wonen Wisal en haar man Nizar, samen met hun zoon Tamal en vele andere Syrische gezinnen, in een voormalige studentenflat in Irbid, Jordanië. In betere tijden was het nog geen uur reizen van hun voormalige woonplaats Dara’a in Syrië naar Irbid.
Nizar laat op zijn telefoon een aantal foto’s zien die een familielid heeft opgestuurd. ‘Zo staat mijn huis er nu bij. Er zit amper een dak meer op en de muren vertonen enorme gaten.’
Wisal vertelt: ‘Mijn moeder en een deel van mijn familie is nog steeds in Dara’a. Recent is nog een broer gedood tijdens gevechten. Het liefste zou ik mijn hele familie hier naartoe halen, maar de weg tussen Dara’a en Irbid is niet veilig.’
Nizar werkt regelmatig als kapper in de stad. Illegaal, want – omdat de banen ook voor de lokale bevolking niet voor het oprapen liggen – Syriërs mogen van de Jordaanse overheid niet werken. Nizar: ‘Als ontdekt wordt dat ik als Syriër illegaal werk kan ik zelfs terug worden gestuurd naar Syrië. Toch neem ik het risico, want het geld dat ik verdien kunnen we niet missen.’
Dit kleine appartement, dat hen bijna 200 euro per maand kost, lijkt in niets op het fijne huis dat ze in Syrië hadden; met vier slaapkamers en een grote tuin met fruitbomen. Het gezin maakt zich zorgen voor de komende winter. Zonder kachel en extra dekens zal het een moeilijke periode worden.
Met een bedrag van €75,- kunnen we een maand lang een gevlucht gezin zoals dat van Nizar en Wisal in het Midden-Oosten helpen. Niet alleen met voedsel, maar ook met bijvoorbeeld onderwijs en traumaverwerking. Helpt u mee?
ZOA
ZOA
25-09-2015
Hulpverlening
https://www.zoa.nl
