Anderhalf jaar geleden vluchtte Osama samen met zijn vrouw Nouha en dochters Toka, Aya, Doha en Jen vanuit Dara’a. “Het was de keuze tussen vertrekken of een wapen oppakken en vechten, voor welke kant dan ook. Dat laatste wilde ik absoluut niet, zeker niet vanwege mijn kinderen.”
Osama en Nouha leven nu in een klein kamertje in de Jordaanse stad Irbid. Het is in slechte staat. Vorige maand zijn de muren gewit, maar nu zijn er alweer grote kale plekken zichtbaar. Osama houdt zijn hart vast voor de komende winter: “Het wordt koud en vochtig in deze kamer, het lukt ons niet om gezond te blijven. Om de paar dagen wordt er wel weer iemand ziek, al mijn geld gaat dan op aan medicijnen”.
Vertrek en woonsituatie
In Syrië had het gezin een huis met vier kamers, een auto voor de deur en een boomgaard vol granaatappelbomen. Tussen de bomen plantte hij groenten voor eigen gebruik. De tomaten, aardappelen en andere groenten die ze zelf niet nodig hadden verkocht hij. “Mijn land dient als onderpand voor de lening die ik heb gekregen. Als ik niet terugbetaal, verlies ik mijn land.” Momenteel overleeft het gezin van het geleende geld. De schuld wordt steeds hoger terwijl een oplossing verder weg lijkt dan ooit.
Toekomst
De toekomst is volledig onzeker, een oplossing ziet Osama niet. “Teruggaan kan ik niet, het zal mijn dood worden. Ik zal worden opgepakt en zal moeten vechten aan het front, in de voorste linies. Als een menselijk schild zal ik de anderen moeten beschermen. Hier blijven is ook moeilijk. Ik mag als Syriër niet werken van de Jordaanse overheid. Doe ik dit wel, dan loop ik het risico teruggestuurd te worden, met mijn gezin.” Osama vertelt dat er af en toe in de nacht in de bouw gewerkt wordt, wanneer er geen controle is. Dan verdient hij per nacht zo’n 10-12 euro. Dit geld gaat direct op aan luiers, die hard nodig zijn met kleine kinderen.
School
De kinderen gaan al sinds twee jaar niet meer naar school. De laatste maanden in Syrië was het te gevaarlijk om naar school te gaan, omdat scholen gemakkelijke doelwitten waren voor kidnappings en bommen. Ook in Jordanië is het onmogelijk om naar school te gaan voor de twee oudste dochters. Nouha: “De privé-scholen zijn te duur, bijna 600 euro per maand.” Jordaanse scholen hebben niet de capaciteit om elk kind dichtbij huis een plek aan te bieden. “De school waar mijn kinderen welkom zijn is te ver weg. We hebben niet het geld om de transportkosten te betalen.”
Hulp
Het feit dat we zijn verhaal hebben gehoord en in actie zijn gekomen betekent veel voor Osama: “Bedankt dat jullie terug zijn gekomen. Dat jullie naar ons toegekomen zijn, hebben geluisterd en dat jullie betrokken zijn. Jullie zijn als familie, meer dan familie.”
Samen met u willen we trouw zijn aan hen die lijden. Doet u mee? Ga naar de website van ZOA via onderstaande link.
ZOA
ZOA
07-11-2015
Hulpverlening
https://www.zoa.nl
