Joyce van de Veen, hoofd Buitenland, reisde naar Ivoorkust. Al enkele jaren steunt het NBG vertaalprojecten daar, in het Dan en het Akye. Waarom willen Dan-sprekers zo graag een eigen vertaling?
Eind 2015 reis ik naar Ivoorkust. Het is de hoogste tijd om eens poolshoogte te gaan nemen. Voordat ik naar Ivoorkust vertrek, blijkt dat de Dan-vertalers niet meer in de hoofdstad Abidjan zullen zijn. Een collega mailt me: ‘De Dan-vertalers zijn terugverhuisd van Abidjan naar de stad Man, want het is er weer veilig na de jarenlange burgeroorlog.’ Voor mij geen bezwaar. Ik vlieg naar de hoofdstad Abidjan in het zuiden, en daarvandaan rijden we naar de stad Man, een rit van zo’n negen uur met de auto. Eerst over een goede snelweg richting het noorden, daarna over provinciale wegen met grote gaten in de weg. Ik bereik gelukkig mijn bestemming voor het donker is.
Een openluchtdienst in de bergen
Zondagochtend is het vroeg opstaan geblazen. Stapvoets rijden we over een bochtige weg de bergen in. Voor een kleine kerk in Dayne wachten mannen, vrouwen en kinderen op ons. Ze hebben hun stoelen en banken van thuis meegenomen voor de kerkdienst in de open lucht. Al snel beginnen de trommels en het eerste Afrikaanse lied wordt ingezet. Enkele vrouwen komen naar voren om de zang te begeleiden met hun bijzondere dans. Tijdens de dienst hoor ik voor het eerst Matias, een van de gemeenteleden, de Bijbel lezen in het Dan. Hij leest met zijn pen erbij. Het raakt mij om te zien dat Matias zo nauwgezet met het Woord van God omgaat.
Veel liefde voor de Bijbel
Na de dienst raak ik in gesprek met jeugdleider Yacente. Hij deelt met mij dat hij heel graag de hele Bijbel in het Dan wil ontvangen, zodat hij hiermee met de jeugdgroep aan de slag kan gaan. Ik merk dat Yacente veel liefde voor de Bijbel heeft. ‘Ik spreek wel Frans, maar veel van mijn dorpsgenoten spreken dat echt niet goed. Wij praten onderling altijd in het Dan, als gezin als we voor onze hut zitten, of als we het land bewerken.’
Vertaler Roger: ‘We aanbaden maskers’
Met mijn vertaalcollega’s heb ik ’s middags een afspraak kunnen maken. Ik ga met hen mee naar hun nieuwe werkplek in de katholieke kerk. Vertaler Roger Tiemoko: ‘Ik ben opgegroeid in een gezin hier in de bergen. Wij zijn gewend de bergen en maskers te aanbidden. Toen moest ik naar school in de stad en dat maakte mij erg eenzaam. Ik kende de stadsmentaliteit niet. Een christelijk gezin nam mij in huis. Zij gaven mij te eten en toonden dat zij oprecht hielden van mij, deze jongen uit de bergen. Ik zag in hen de liefde van God en besloot christen te worden. Dat is ook waarom ik vertaler ben geworden. Wij als Dan-sprekers moeten een eigen bijbel krijgen, zodat God ook mijn stamgenoten kan bevrijden van verkeerde praktijken.’
Een Bijbel in hun eigen taal
De Dan-sprekers willen graag een complete bijbel in hun eigen taal ontvangen. Dan is de taal van hun hart. Dé taal waarin ze dagelijks communiceren. Veel Dan-sprekers die ik ontmoet delen hun geloof met anderen, de kerk groeit. De kerk die ik die zondagochtend heb bezocht is zo gegroeid, dat de mensen niet meer in hun kerkgebouw passen. Gesterkt in het idee dat deze 1,3 miljoen Dan-sprekers inderdaad een bijbel in hun taal goed kunnen gebruiken, ben ik teruggegaan naar huis.
Joyce van de Veen
NBG
20-02-2016
Onderwijs
https://www.bijbelgenootschap.nl
