Hiba Fares, Communications Officer van Medair: ‘Ik ontmoette de 84-jarige Fatuma in een oud, roestig busje in het noorden van de Libanese Bekavallei. Ze was drie jaar eerder met haar kinderen en kleinkinderen uit Syrië gevlucht.
Haar familie huurde een kleine garage met een kamer ernaast, waar haar zoons met hun vrouwen en kinderen dicht op elkaar woonden. Fatuma kon het in die overvolle ruimtes echter niet uithouden. ‘De kinderen maken veel lawaai,’ vertelt haar oudste zoon.
Van een buurman kregen ze een oud busje, dat werd Fatuma’s nieuwe huis. Het busje stond op stenen. In de hoek was Fatuma’s bed: een oude matras met een versleten deken.
In mei reed een Medair-team bijna 100 km naar het noorden van de Beka om de situatie van Fatuma in kaart te brengen. ‘Gisteravond wilde ze naar de wc gaan, maar raakte ze de weg kwijt. Ze kwam op de straat terecht, daar is ze gaan zitten,’ vertelt haar schoondochter. ‘Mijn man vond haar vanochtend en heeft haar weer naar het busje gebracht.’
Acht dagen later ga ik met het Medair-team mee om Fatuma hulp te bieden. Wanneer ik haar ontmoet, is ze met haar schoondochter eten aan het klaarmaken op de grond. ‘U hoeft niet meer in dat roestige busje te slapen,’ vertellen we haar. ‘U krijgt een schone tent met een bed en een matras.’
Fatuma is heel dankbaar. ‘Kom naast me zitten in de schaduw, het is te heet in de zon. Moge God je gezondheid en geluk geven en al je wensen vervullen.’
Het team gaat aan de slag, zet een volledig onderdakpakket neer voor Fatuma en maakt de plek beter begaanbaar. Er wordt een leuning geplaatst van de deur van de tent naar het toilet. Ook haalt het team stukken beton weg bij de ingang van het toilet, waardoor Fatuma beter naar binnen kan gaan.
Terwijl er gewerkt wordt, bedankt Fatuma iedereen steeds weer. Ze is heel blij. Dan mag ze vertellen waar ze de deur het liefste wil hebben. ‘Als God me de kans geeft om in de tent te slapen, ben ik gelukkig,’ zegt ze. ‘Dat zal beter zijn dan in het busje, veel beter.’
De volgende dag is het onderkomen klaar en kan Fatuma verkassen. ‘We hadden niet gedacht dat we ooit van iemand hulp zouden krijgen,’ zegt Fatuma’s zoon. ‘Veel mensen zeiden dat ze wilden helpen, maar niemand deed wat. Zelfs toen Medair hier voor het eerst kwam, geloofden we niet dat dit echt zou gebeuren!’
Het werk van Medair in Libanon wordt ondersteund door het DG Humanitaire Hulp en Civiele Bescherming van de Europese Commissie, de Hoge Commissaris van de VN voor Vluchtelingen, Läkarmissionen (SE), Swiss Solidarity, Global Affairs Canada en gulle particuliere donateurs.
Voor deze inhoud is gebruik gemaakt van informatie van Medair-medewerkers in het veld en op het hoofdkantoor. De zienswijzen in dit bericht vallen onder de verantwoordelijkheid van Medair en dienen op geen enkele wijze beschouwd te worden als de officiële opvatting van enige andere organisatie.
Medair
Medair
15-09-2016
Hulpverlening
https://www.medair.org