Het gebeurde een paar jaar geleden, maar dit verhaal is te mooi om het niet te vermelden. In Israel wacht een groep oude Holocaust-overlevenden in Haifa op hun Iraanse gasten. De vijftien Iraanse christenen worden met applaus ontvangen. Die reageren verbaasd. ‘Hoe kunt u voor ons applaudisseren? Sommigen beginnen te huilen.
Er wordt veel gehuild wanneer de overlevenden hun verhalen over de Holocaust delen. Verhalen, die de Iraanse christenen nauwelijks kunnen geloven, zo gruwelijk zijn ze.
Het is niet gebruikelijk dat de Holocaust-overlevenden in alle openheid hun ervaringen delen, maar het tekent het wederzijdse vertrouwen. ‘We zullen vannacht niet goed kunnen slapen,’ merkt er één op. ‘We zullen weer nachtmerries hebben.’
Shoshana, één van de overlevenden, strekt haar arm uit om het nummer te laten zien dat in het concentratiekamp op arm is gebrand. Hun verhalen raken de Iraanse christenen, temeer daar zij ook het Holocaust museum hebben bezocht.
Nadat de overlevenden hun aangrijpende verhalen hebben verteld, knielt Darius Zrian, de leider van de groep Iraanse christenen, voor hen neer en zegt: ‘Het is een voorrecht en een grote eer voor ons om over jullie leven te horen. Wij kunnen nauwelijks bevatten wat jullie hebben doorgemaakt, misschien kan alleen God dat.’
Hij gaat verder: ‘Ik ben afkomstig uit Hamadan, uit het zuiden van Iran. Elke morgen op school werd de dag geopend met de leus: ‘Dood aan Israel.’ Jaren later, toen ik christen werd, realiseerde ik me dat Israel het heilige land is van Abraham, Izaäk en Jakob. Ik ben erg blij dat we nu hier zijn om uw verhalen te horen.’
De jonge Iraanse christenen leven in Engeland en zijn lid van de Church of Light (Kerk van het Licht). Sommigen kwamen al in Iran tot geloof, anderen pas nadat ze Iran hadden verlaten. De meeste van hen hebben een moslim-achtergrond.
De Holocaust-overlevenden hebben ook een vraag aan de Iraanse christenen. Of ze de waarheid die ze nu kennen, over de gruwelijkheden die de Joden zijn aangedaan, willen vertellen aan Iraniërs die dit nog niet weten en speciaal aan de voormalige Iraanse president Ahmadinijad, die de Holocaust ontkent.
Sarah, de vrouw Darius, merkt op: ‘Ik wist al wel dat de Holocaust echt had plaatsgevonden, maar het is altijd schokkend om het te horen van mensen die het zelf hebben meegemaakt. Wij hebben geen mogelijkheden om de regering van Iran te beïnvloeden, maar we kunnen wel de verhalen doorvertellen die we hier hebben gehoord.’
Eén van de andere Iraanse christenen merkt nog op dat hij zeer verbaasd is dat zij als Iraniërs en als christenen zo gastvrij worden ontvangen. ‘Zoiets zou elders niet gebeuren. Of het nu Duitsers zijn, christenen, Iraniërs, na alles wat is gebeurd, kunnen zij ons hartelijk en gastvrij ontvangen. Ongelooflijk.’ (Bron: One for Israel)
Dirk van Genderen is columnist, publicist en spreker. Eerder was hij eindredacteur van Visie, het programmablad van de EO. Elke week schrijft hij een nieuwsbrief die ook op z’n site wordt gepubliceerd en elke maand schrijf hij een commentaar in Het Zoeklicht. Bezoek zijn website via de link onderaan dit item.
Dirk van Genderen
© Henk-Jan Oudenampsen
10-07-2017
Buitenland
https://www.dirkvangenderen.nl