Grote boten varen sneller, kunnen verder de zee op en vangen dus meer vis. Als je niet zo’n grote boot hebt, heb je het zwaar op West-Timor. Dat ondervinden de arme vissers daar aan den lijve.
In wankele houten bootjes zonder buitenboordmotor proberen zij het hoofd boven water te houden en genoeg te verdienen voor hun gezin. Veel Timorezen moeten leven van minder dan een dollar per dag, de absolute armoedegrens van de VN. De visserij in West Timor en de eilanden daaromheen is in handen van scheepseigenaren die van andere provincies komen. Ook vissen er steeds meer grote schepen uit Jakarta en Surabaya.
Agrinas-Indonesia is een stich- ting die zich richt op de arme en minder ontwikkelde bevolking door hen te ondersteunen op het gebied van kleine kredieten en het opzetten van kleine zakelijke ondernemingen in de landbouw en visserij.
Dit jaar richt het programma zich op de bouw van kleine vissersboten en training van vissers. De doelgroep bestaat uit een paar jonge kansarme ervaren Timorese vissers, met een groep jong volwassen wezen en vluchtelingen uit Oost Timor. De bouw gebeurt aan zee, waar ook de deelnemers aan de botenbouwopleiding gehuisvest worden.
De verwachting is dat het project zichzelf zal kunnen vermenigvuldigen in andere delen van het land, om zo elders ook kansarmen een mogelijkheid te kunnen geven. Behalve in de visserijsector wil Agrinas-Indonesia zich richten op landbouwontwikkeling voor kleine boeren en andere facetten van plattelandsontwikkeling zoals verbetering van
01-05-2007
Buitenland
https://www.eo.nl/metterdaad