Eenling - Christelijk Nieuws

COLUMN – We zijn ongeveer 1.000 jaar verder in de tijd. Na de grote vloed dwalen de mensen opnieuw af van hun Schepper. De bouw van een machtscentrum met een stad en een toren was allang weer gestaakt. Grote beschavingen waren inmiddels opgekomen. De wereld verzonk in afgoderij. En dan roept de Eeuwige God één man om Hem te volgen.

En Abram gáát met zijn vrouw Sarai, zijn neef Lot en een hele karavaan met dienaren en vee. Ze laten alles los om een nieuw leven te leiden in een vreemd land, waar ze – ook al waren ze nomadische herders – nooit waren geweest. Ze worden enorm gezegend, maar worden ook een zegen voor anderen. En uiteindelijk zullen alle volken via hen zegen ontvangen. Dat was de belofte. Maar niet zonder uitdagingen.

In het land – waar al zólang, zóveel over te doen is – woonden de Kanaänieten. Ze waren er ‘vreemdeling te gast’. Maar het land zou van hen worden, later, na vier generaties. Zo was het beloofd. Hun nazaten zouden zijn als de zandkorrels aan het strand, als het stof, als de sterren. Alleen… er kwam geen kind.

Met God op weg gaan, dat is in zekere zin de roeping van iedere gelovige die in Abraham’s voetsporen treedt. Als we onderweg zijn, dan zijn er meestal hindernissen te nemen, dingen die ons kunnen afmatten of ontmoedigen.

Het Israël van nu kent ook vele uitdagingen. Er is nog steeds geen regering gevormd. Het bericht dat nu ook Benny Gantz bereid is om o.a. de Jordaan vallei te annexeren, zoals Netanyahu dat vóór de verkiezingen al had

aangegeven, wijst in ieder geval op één punt van overeenkomst, maar niet op een doorbraak.

En UK Labour kandidaat Kate Ramsden vond het nodig om Israël in een post ‘een misbruikt kind’ te noemen, ‘dat nu als volwassene zelf anderen misbruikt’. Nadat haar post publiek werd, was ze gedwongen zich terug te trekken en excuseerde ze zich voor haar uitspraken, maar het kwaad van anti-semitisme was alweer geschied.

In vertrouwen met God op weg zijn, daar komt het op aan. De eerste beweging rond de opgestane Jezus werd ‘De Weg’ genoemd, naar een uitspraak van hemzelf (Johannes 14:6). Maar die weg moet wel bewandeld worden. We mogen weten dat degene die Abraham en Sarai riep, te vertrouwen is. Het zou niet lang meer duren voordat de belofte van een zoon in hun leven werkelijkheid werd. En zo werd hij niet alleen de vader van Israël, maar zelfs een vader van vele volken. Abram werd Abraham.

Door het geloof is hij een inwoner geweest in het land van de belofte als in een vreemd land en heeft hij in tenten gewoond, met Izak en Jakob, die mede-erfgenamen waren van dezelfde belofte. Want hij verwachtte de stad die fundamenten heeft, waarvan God de Bouwer en Ontwerper is. (Hebreeën 11:9-10)

Sybe de Vos

Column a.d.h. Genesis 12:1-17:27 (synagoge lezing) en de actualiteit.

Afbeelding: Eenling. Illustratie: Sybe de Vos.