Kist in Egypte - Christelijk Nieuws

Column – De hele familie van Jacob is in Egypte beland. De oude Jacob zelf leeft nog zeventien goede jaren onder de hoede van Jozef. Dan breekt de tijd aan dat hij afscheid moet nemen van zijn aardse bestaan.

Hij laat Jozef dringend zweren om niet Egypte te worden begraven, maar in Hebron, Kanaän. Hij had niet gedacht zijn geliefde zoon ooit weer te zien, en nu zegent hij Jozef’s zonen Manasse en Efraïm. Daarna spreekt hij profetische woorden uit over al zijn zonen en zegent hen.

Vader Jacob wordt op de Egyptische manier gebalsemd en er wordt een tijd van nationale rouw in acht genomen. Daarna trekt er een enorme stoet naar Kanaän, met een aanzienlijke afvaardiging vanuit Egypte, dienaren van de Farao, ‘en verder heel het huis van Jozef, zijn broers en het huis van zijn vader. Alleen hun kleine kinderen, hun kleinvee en hun runderen lieten zij in de landstreek Gosen achter’.

Daar aangekomen wordt er nogmaals met veel uiterlijk vertoon getreurd en gerouwd, voordat Jacob’s lichaam wordt bijgezet in de grot van Machpéla. Voor buitenstaanders lijkt het te gaan om een dode Egyptenaar. Zo kunnen dingen anders lijken dan ze zijn. Of is de familie van Jacob toch langzaam bezig Egyptisch te worden? Want de hele familie van Jacob gaat weer terug naar Egypte. Dáár hebben ze nu hun thuis.

De dood van Jacob lijkt alles opnieuw op scherp te zetten. Is er nog hoop om ooit weer als familie, als volk, in Kanaän te leven? Zitten ze als ratten in de val? De broers van Jozef worden bang, dat hun broer zich alsnog op hen zal wreken over het onrecht, dat hem is aangedaan…

In Iran werd in de afgelopen week voor de door de VS omgebrachte Qasem Soleimani ook een nationale rouw in acht genomen. Een enorme mensenmassa kwam op de been, waarbij zelfs veertig mensen in het gedrang de dood vonden en er vele gewonden waren. Ook Iraanse Joden, inclusief de opperrabbijn, maakten – naast christenen en andere geloofsgroepen – hun opwachting. Volgens een in Libanon gestationeerde journaliste een prachtig voorbeeld van ‘een land met een multiculturele en multi-religieuze achtergrond dat zijn leiderschap respecteert’. Iemand uit de UK verbeterde haar tweet: ‘Een land dat zijn leiderschap vreest.’

Asher Intrater, een bekend messiasbelijdend leider in Israël reageerde met een YouTube filmpje: ‘er zijn nu twee terroristenleiders ‘voor het gerecht gebracht’, (de ander was El-Baghadi, de leider van IS) die beiden honderdduizenden mensen hebben vermoord en van nog eens tienduizenden vluchtelingen hebben gemaakt.’ Afgezien van de enorme dreiging die deze ‘mastermind’ voor Israël’s veiligheid vormde (in Irak, Syrië en Libanon), stelt de Nederlands-Iraanse evangelist Farshid Seyed Mehdi (222 Ministries): ‘Ik moedig niemand aan om mensen dood te maken, maar ik kan niet ontkennen dat veel Iraanse christenen blij zijn met de Amerikaanse aanval.’ (bron: cip.nl). Veel dingen zijn niet wat ze lijken.

Uit wraak bestookte Iran militaire bases van de VS in Irak, waarbij volgens president Trump geen doden vielen. Volgens commentatoren ‘om Iran’s gezicht te redden’. En passant werd – daar lijkt het nu wel op – wél een Oekraïense Boeiing uit de lucht geschoten, waarbij 167 mensen omkwamen.

Ondertussen troost Jozef zijn broers: ‘ben ik soms in Gods plaats? Jullie hebben wel kwaad tegen mij gedacht, maar God heeft dat ten goede gedacht’. Hij spreekt tot hun hart. Ze blijven in Egypte wonen, totdat die hele generatie, inclusief Josef, sterft. Zo eindigt het verhaal van Jacob en Jozef met een kist in Egypte. Was er niet een belofte van terugkeer? Ook gelovigen hebben met dreiging en dood te maken en soms lijkt het moeilijk daar doorheen te zien. Maar ook wij hebben een belofte:

Wat zullen wij dan over deze dingen zeggen? Als God voor ons is, wie zal tegen ons zijn? Hoe zal Hij, Die zelfs Zijn eigen Zoon niet gespaard maar voor ons allen overgegeven heeft, ons ook met Hem niet alle dingen schenken? … Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem Die ons heeft liefgehad. Want ik ben ervan overtuigd dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Messias Jezus, onze Heer.

(Romeinen 8:31-32, 37-39)

Sybe de Vos

Column op basis van Genesis 47:28-50:26 (de wekelijkse synagogelezing) en de

actualiteit. Afbeelding: Kist in Egypte: Sybe de Vos.