COLUMN – Mozes vertoeft veertig dagen en veertig nachten dicht bij de God van Israël, bovenop de berg Sinaï. Een wonder op zich. En het wordt nog mooier: hij moet het volk zeggen dat ze allerlei materialen mogen nemen, om die te bestemmen voor de bouw van een prachtige Woning, waarin God Zelf onder Israël wil komen wonen.
Het verhaal spreekt letterlijk tot de verbeelding als God de voorwerpen die gemaakt moeten worden met Mozes bespreekt en die in dat toekomstige Huis een plaats moeten krijgen. De ark van het verbond (beeld van de genadetroon), de tafel met het toonbrood, de menora (kandelaar), voorgesteld als een amandelboom. De tentkleden, de planken, de voorhangsels om de ruimten af te schermen, het brandofferaltaar, de voorhof…
Dit prachtige huis had maar één doel: ‘maken zullen zij voor Mij een heiligdom: wonen zal ik in hun midden’ (Exodus 25:8). Het hebreeuws valt ook te lezen als: ‘Ik zal ín hen wonen’. En zou dat niet Gods ultieme doel met zijn kinderen zijn?
Bij het bezoek van president Trump aan India begin deze week, werden de schamele woningen van sloppenwijken door een in der haast gemetselde muur voor hem aan het oog onttrokken. Want, wat het oog niet ziet… Volgens een recent onderzoek in 16 Europese landen denkt één op de vijf Europeanen dat een geheime Joodse kliek de wereld beïnvloedt. Dezelfde respondenten beaamden de stelling ‘dat Joden de Holocaust exploiteren voor eigen gewin’. (Jerusalem Post) In Aalst, België waren deze week weer carnavalsuitingen waarbij ‘feestgangers’ op een groteske manier orthodoxe Joden uitbeeldden voorzien van een insecten-achterlijf. Ongedierte dus.
Spanje maakte het nog bonter: in een dorp vlakbij Madrid was een praalwagen te zien, compleet met gaskamer, nazi-soldaten en gevangenen. De betreffende carnavalsvereniging bood achteraf wel excuses aan, maar hoe diep zit dat allemaal? (nu.nl)
Ondertussen verspreidde – voor het oog onzichtbaar – het coronavirus zich verder over de wereld. In Israël werd een vliegtuig vol Zuid-Koreanen naar hun land teruggestuurd, nadat er eerder bij een groep (Zuid-Koreaanse) Rooms-Katholieke pelgrims, terug in hun land, besmetting van 18 mensen met het virus werd geconstateerd. De anti-zendingsorganisatie Yad l’Achim (die slechts een klein percentage van de Israëli’s vertegenwoordigt) greep de paniek die dit veroorzaakte aan, om te waarschuwen voor deze ‘missionarissen, die Israelis willen infecteren met het virus én het christendom’. (Kehila Nieuws)
In Israël kwam ook de eerste Israeli terug: Rachel Biton, een van de vier Israëli’s die het virus hadden opgelopen terwijl ze aan boord van het cruiseschip in Japan waren, is hersteld en werd dinsdag uit het ziekenhuis ‘vrijgelaten’. (bron: Jerusalem Post)
Tenslotte emigreerden afgelopen dinsdag negen gezinnen uit Ethiopië naar hun nieuwe huis, Israël. Ze werden verwelkomd door Likoed-partijleden, die het ingewikkelde bureaucratische proces hadden helpen stroomlijnen. (bron: United with Israel)
Afgelopen woensdag was het ook ‘aswoensdag’. Voor sommige christenen begon daarmee de veertigdagentijd, een tijd van verootmoediging en vasten, voorafgaand aan de Paastijd. Mattias Rouw, die zich verdiepte in de geschiedenis van de vroege Kerk, zegt in een filmpje van Tear: ‘Vasten heeft pas echt zin als je jezelf iets onthoudt en iets geeft aan de ander.’ (CIP)
Waarop we onszelf kunnen afvragen: ‘Als God onder zijn volk wil wonen, zelfs ín ons wil wonen, wat houdt dat dan voor ons in?
Rikko Voorberg haalde op 11 feb. jl. in zijn dagelijkse column ‘Lazarus staat op’ een uitspraak van Etty Hillesum aan: de jonge Joodse vrouw die haar dagboeken aan de wereld naliet voordat ze werd vergast in Auschwitz. Een citaat: ‘Waarom zou ík dat niet zijn, dit, mijn lijf, een plek voor God, voor het goede, voor de liefde, voor de warmte om te verblijven.’ En ze schreef dit in de meest sombere omstandigheden die je je maar kunt voorstellen.
‘Als je mij liefhebt, houd je dan aan mijn geboden. Dan zal ik de Vader vragen jullie een andere pleitbezorger te geven, die altijd bij je zal zijn: de Geest van de waarheid. De wereld kan hem niet ontvangen, want ze ziet hem niet en kent hem niet. Jullie kennen hem wel, want hij woont in jullie en zal in jullie blijven.’ (Johannes 14:15-17).
Sybe de Vos
Column op basis van Exodus 25:1-27:19 naar de wekelijkse (synagogale) lezing en de actualiteit. Afbeelding: Woning: Sybe de Vos.
© Sybe de Vos | 29 februari 2020.
Sybe de Vos
© Sybe de Vos
29-02-2020
Onderwijs
https://www.sjoeal.nl