Het Basisjaar in de context van het coronatijdperk

Ruim een jaar in de ban van corona! Er is voldoende over gezegd en geschreven wat dit met een samenleving doet. Speciaal hoe een digitaal leven jongeren raakt en te veel isoleert. Daarom zijn de ministers Van Engelshoven en Slob gekomen met een nationaal onderwijsplan. Zij geven daarin niet alleen aan wat de extra financiële investering is die zij willen plegen (8,5 miljard!), maar ook wat, volgens hen, de mentale problematiek is als gevolg van het coronatijdperk.

Ook de ministers horen de verhalen van wanhoop en eenzaamheid onder jongeren. Zij constateren dat veel studenten concentratieproblemen hebben, geïsoleerd raken, minder zelfvertrouwen hebben en dat er soms sprake is van vereenzaming. Deze problemen hebben vervolgens weer een negatief effect op de studievoortgang en brengen ook risico’s voor extra uitval met zich mee. De persoonsvormende en socialiserende facetten van het leven die juist in de school- en studententijd zo belangrijk zijn, worden door corona gemist.

Ter illustratie het verhaal van Jantien. Zij zegt: ‘De eerste lockdown was er een van: we zetten onze schouders eronder en we komen er met z’n allen doorheen. Dat voelde goed. Samen met mijn ouders ging ik in een soort bubbel, omdat ik mijn opa’s en oma’s wilde blijven zien. Daarom sprak ik ook bewust even niet af met vriendinnen. Ik studeerde toen nog International Business.

In de laatste maanden haalde ik online mijn propedeuse. Daarna deed ik toelatingsexamen voor de studie criminologie. Tot mijn geluk werd ik aangenomen. Het was hoogzomer, de coronacijfers daalden. Ik verheugde me op de studie, maar ook op activiteiten van de studentenvereniging.

Dat gewenste studentenleven kwam er dus niet. Wel een tweede coronagolf, inclusief steeds strengere lockdown. Studeren betekende: achter de laptop. Ik ben nog maar één keer op de campus geweest. Ook mijn leuke baan in een kinderkledingwinkel hield op.

Sindsdien zit ik de hele dag alleen op mijn slaapkamer. Zowel doordeweeks als in het weekend. Het gebrek aan afleiding doet mij niet goed. Ik vind het steeds lastiger positief te blijven.

Voor mij niets nieuws. Ik heb een chronische depressie sinds mijn vierde. Daarmee heb ik leren omgaan. Maar nu is het leven heel kleurloos en zonder uitzicht. Ik zie af en toe een vriendin, maar we zijn eigenlijk uitgesproken.

Niemand maakt nog iets mee.’

(Bron: Linda)

We worden overspoeld met verhalen zoals die van Jantien. Ze vertellen mij dat het meer dan ooit belangrijk is om juist nu een tussenjaar te doen! Het onderwijsplan van het ministerie voorziet in materiële compensatie van opgelopen studievertraging maar ik denk dat de immateriële schade vele malen groter is. Daarom is de investering in de andere aspecten van de persoonlijke ontwikkeling meer dan essentieel. Om de achterstanden in te halen die op sociaal-emotioneel terrein zijn opgelopen. Om moedeloosheid en somberheid te keren door het bieden van nieuwe perspectieven. Om het gevoel van zinloosheid te veranderen naar een hoopvol bestaan. Om existentiële leegte te vullen met antwoorden op zingevingsvragen. Om daarnaast ook heel veel plezier te hebben met medestudenten en betrokken docenten én een persoonlijke begeleiding op maat te ontvangen die verder nergens zo intensief te vinden is als in het Basisjaar van de EH. Even ademhalen, even wegblijven bij lamlendigheid en misschien wel verveling, even onder de druk van prestatie en het perfecte plaatje uit komen en gewoonweg de tijd nemen voor de dingen die er echt toe doen en die voor jou persoonlijk van belang zijn. Juist nu moet je het lef hebben om even stil te staan om daardoor verder te komen met je leven. Om na te denken waarvoor je leeft, waarom, met wie en hoe. In het Basisjaar van de EH krijg je de tijd en gelegenheid om belangrijke ontdekkingen te doen over het leven, jezelf, je kwaliteiten en interesses en nog zoveel meer. Daarbij is het vooral ook heel leuk en zinvol om dat samen met anderen te doen. Je leert echt heel veel over jezelf en over het leven in de omgang met anderen én in de omgang met God. In het EH-Basisjaar komt dat allemaal bij elkaar! In dat jaar leer je bewuster omgaan met allerlei dingen die voor jou belangrijk zijn en die bij jouw leven passen.

Laat je alsjeblieft niet in verwarring brengen door mensen die zeggen dat een tussenjaar zonde van je tijd is of dat het alleen maar een goed idee is als je niet weet welke studie je moet doen of als er iets met je is. Dat is gewoon niet waar! Onlangs zei een oud-student nog tegen mij dat de docenten bij haar vervolgopleiding de EH-studenten er feilloos uitpikken. Die zijn namelijk zoveel verder in hun (persoonlijke) ontwikkeling, in de doordenking en doorleving van hun geloofsleven en in het omgaan met (maatschappelijke) druk uit hun omgeving. Het EH-Basisjaar is een enorme investering in je leven nu en anticipeert op de toekomst die voor je ligt. Het is de beste stap in je toekomst en de beste basis voor je leven!

Een hoogleraar zei het ooit zo: ‘Eigenlijk zou iedereen eerst een tussenjaar moeten doen voordat je gaat studeren. Zodat je de tijd kunt nemen voor allerlei levensvragen waar je anders niet aan toe komt. Tijd, gelegenheid die er in het hoger onderwijs niet is.’

Kortom: op de EH leer je omgaan met alles wat op je afkomt, leer je op een meer volwassen manier zelf de regie te nemen over je leven en ben je niet (langer) slachtoffer van de omstandigheden. Daarin proberen we de juiste balans te zoeken van diepe doordenking maar ook veel plezier hebben met elkaar!

Dus ja, wat mij betreft van harte welkom in misschien wel het meest mooie tussenjaar van je leven! Juist NU!