Af en toe zijn er verschuivingen in de wereld. Dit zijn momenten die zonder overdrijving game-changers kunnen worden genoemd. Wat we de afgelopen week in Afghanistan hebben gezien, is zeker een van deze baanbrekende momenten. Sinds de val van de Berlijnse Muur en de ineenstorting van de Sovjet-Unie hebben we deze grote verandering in het geopolitieke landschap niet meer gezien.
De afgelopen zeven dagen hebben we het einde van Amerika gezien als ’s werelds grootste supermacht en hebben we ons verplaatst in wat nu kan worden beschouwd als een post-Amerikaans tijdperk.
Pijn en verdriet
Ik zeg deze woorden niet zomaar, en ik ben op geen enkele manier aan het glimlachen. Ik ben een Israëliër met een diepe liefde voor de Verenigde Staten. Er is geen grotere vriend die mijn land in ons 73-jarig bestaan heeft gehad dan de VS, en er zijn er velen in Amerika die ik als familie beschouw die me net zo na staan. Daarom schrijf ik deze woorden met veel pijn en verdriet. Maar het moet gezegd worden, en misschien is er iemand van buitenaf nodig die objectief naar de situatie kan kijken en toegang heeft tot nieuws en media die niet worden gedreven door een partijagenda.
VS is een papieren tijger geworden
Wat er de afgelopen week in Afghanistan is gebeurd, heeft de wereld laten zien dat Amerika onder deze huidige regering, zoals een Chinese tv-presentator het uitdrukte, een ‘papieren tijger’ is. Het ziet er aan de buitenkant misschien groot en angstaanjagend uit, maar toen een islamistisch terroristisch leger naar Kabul marcheerde, in plaats van ertegen op te staan, zette het Amerikaanse leger zijn terugtrekking voort, liet zijn vrienden en bondgenoten in de steek en brak zijn beloften. Begrijp alsjeblieft dat dit geen kritiek op het Amerikaanse leger is. Als de Amerikaanse troepen hun macht en vaardigheid volledig zouden uiten, zouden de Taliban binnen enkele uren tot smeulende ashopen worden gereduceerd. Het is het beste en sterkste leger ter wereld. Maar zelfs een klein kind kan stenen naar een grote beer gooien als de grote beer in een kooi wordt opgesloten.
Opzettelijke verdraaiing van de feiten
Wat heeft tot deze situatie geleid? Het is niet verrassend dat veel vingers in Washington en in de pers naar de vorige Amerikaanse president wijzen. Maar dat is ofwel gebaseerd op onwetendheid of op een opzettelijke verdraaiing van de feiten. Het is waar dat de vorige president van plan was troepen uit Afghanistan terug te trekken, maar het zou een afgemeten terugtrekking zijn op basis van een deal die hij had gesloten tussen president Ashraf Ghani en de Taliban. Volgens de deal zou Ghani 5000 gevangenen vrijlaten aan de Taliban. In ruil daarvoor zouden de Taliban de Afghaanse troepen of het Amerikaanse leger niet aanvallen. De Amerikaanse president bedreigde de Taliban-mullah met wie hij te maken had en zei dat als ze de deal zouden breken, hij hen zou slaan zoals ze nog nooit eerder waren geraakt. Hij noemde zelfs het dorp waar de mullah vandaan kwam. Ghani van zijn kant hield nooit van de overeenkomst die de Trump bemiddelde. Hij heeft hard gewerkt met deze vrienden van de American Democrat Party om de deal te saboteren. Maar het pact werd in 2020 in Qatar ondertekend en de komende anderhalf jaar sneuvelde er geen Amerikaanse soldaat door de Taliban.
Binnen 2-4 dagen
Toen kwam de nieuwe regering en annuleerde onmiddellijk de deal tussen de Afghanen en de Taliban. In plaats daarvan presenteerden ze… niets. Ze begonnen zich net terug te trekken en dachten dat de Afghanen voor zichzelf konden zorgen. De Taliban, die zagen dat de deal voorbij was, besloten dat ze geen andere keuze hadden dan het over te nemen. Ze begonnen hier en daar kleine groepen Afghanistan te overweldigen. Het Afghaanse leger dat Amerika had opgeleid, gefinancierd, uitgerust en vertrouwd, liet hun wapens vallen en rende weg. Al snel verspreidden de groepjes van de Taliban-controle zich en begonnen ze samen te smelten, en voordat de wereld het wist, naderde het Taliban-leger Kabul. Wat naar verwachting 2-4 maanden zou duren, duurde 2-4 dagen. Zelfs de Taliban waren geschokt over hoe gemakkelijk het was, met veel gebieden in het land die zonder slag of stoot vielen.
president Ghani vlucht
Toen vluchtte president Ghani, een corrupte politicus, het land uit met 169 miljoen dollar. De natie had geen leider en de Taliban stapten graag in om het vacuüm te vullen. Toen de Verenigde Staten zagen dat het Afghaanse leger volledig was ingestort, sloten ze een pact met de Taliban waarin ze vroegen om een periode waarin ze hun personeel veilig konden terugtrekken. Tot nu toe hebben de Amerikanen, terwijl ze zijn gevlucht, voor miljarden dollars aan militair materieel achtergelaten. Zo is de Taliban van ondergedoken in de wildernis van Afghanistan uitgegroeid tot een van de best bewapende terroristische milities ter wereld.
Machtmerrie
De huidige situatie in Afghanistan is een dystopische nachtmerrie. Terwijl de Taliban zich voordoet als een vriendelijkere, zachtere terroristische macht, weten de Afghanen wat er werkelijk aan de hand is. Moord, executie, verkrachting, kinderhandel, dat is wat zich afspeelt buiten de camera’s van de westerse nieuwsbronnen. Helaas voor de daders kunnen hun slechte daden niet ontsnappen aan mobieltjes en sociale media. De berichten waren afschuwelijk.
Luchthaven Kabul
De scènes op de luchthaven van Kabul met tienduizenden die de start- en landingsbanen en rondom het terrein onder water zetten, zijn genoeg om ons te vertellen wat er werkelijk aan de hand is in het land. Velen van ons hebben de foto’s en video’s gezien van vliegtuigen die vol zitten met vluchtende mensen. We zijn getuige geweest van de lichamen van de wanhopigen, die ten onrechte dachten dat ze zich aan de buitenkant van een vliegtuig konden vasthouden zoals ze zouden doen aan een treinwagon, hun grip verliezen en op de grond vallen. Ondanks het enorme aantal Afghanen dat het vliegveld heeft bereikt, zitten er nog steeds naar schatting tienduizend Amerikanen en Amerikaanse bondgenoten vast op verschillende plaatsen in het land. Onlangs heeft het Pentagon een verklaring uitgegeven waarin staat dat het hun veilige doorgang naar de luchthaven niet kon garanderen. Als je meer wilt weten over wat er in Afghanistan zelf gebeurt, moedig ik je aan om mijn Telegram-kanaal te volgen, dat ik constant update met het laatste nieuws gedurende de dag.
Steen in de vijver
Het doel van deze speciale editie-nieuwsbrief gaat niet zozeer over Afghanistan zelf, als wel over de neveneffecten van wat er zojuist heeft plaatsgevonden. Net zoals de deining zich naar buiten uitbreidt wanneer een steen in een vijver wordt gegooid, schudden de golven die afkomstig zijn van de rots van Amerikaanse zwakte die in het “Lake Afghanistan” valt, de wereld. Als de slechteriken alleen op afstand worden gehouden vanwege de aanwezigheid van de politieagent, wat gebeurt er dan als wordt ontdekt dat de politieagent geen kogels in zijn geweer heeft? Niet alleen moeten alle onschuldige burgers dekking zoeken, maar de politieman zelf kan maar beter op zijn hoede zijn.
China
Zoals eerder vermeld, voelt China deze rimpelingen. Wat heeft die machtige natie ervan weerhouden Taiwan in te nemen, een eilandstaat waar ze al tientallen jaren naar verlangen? Amerikaanse macht. Nu spant China zijn spieren en verhoogt het zijn bedreigingen. Hu Xijin, hoofdredacteur van de Global Times (een aan de staat gelieerd mediakanaal), tweette: “Na de val van het Kabul-regime moeten de Taiwanese autoriteiten beven. Kijk niet uit naar de VS om hen te beschermen. Ambtenaren van Taipei moeten een rode vijfsterrenvlag van het Chinese vasteland per post bestellen. Het zal op een dag nuttig zijn wanneer ze zich overgeven aan de PLA [People’s Liberation Army].” Peking positioneert China ook als ’s werelds nieuwe gematigde stem van rede en behulpzaamheid. Ze presenteren zichzelf als degenen die bereid zijn Afghanistan binnen te gaan om te helpen de puinhoop op te lossen die de losgeslagen, oorlogszuchtige, stuntelige Amerikanen hebben achtergelaten. Ze hebben ook een deal gesloten met de Taliban om de naar schatting 1-3 biljoen dollar aan zeldzame mineralen in het land te ontginnen en te exploiteren, waarbij ze de islamitische regering een gezonde winstmarge beloofden. Als er een land in de wereld is dat Amerikaanse burgers nerveus zou moeten maken, dan is het China wel.
Noord-Korea
De rimpeling van Afghanistan heeft de kusten van het kluizenaarskoninkrijk Noord-Korea bereikt. Als je iemand bent die regelmatig mijn nieuwsbrief leest, weet je dat ik niet iemand ben die normaal gesproken zegt: “Oké, je moet me hierin vertrouwen.” Echter, via sommige bronnen die ik enorm vertrouw maar niet kan noemen, is mij verteld om Kim Jong-un in de gaten te houden. Noord-Korea heeft gewacht op een zwak of afgeleid Amerika. Het heeft nu beide.
Iran
Iran lijkt op de rimpeling door te gaan met zijn uraniumverrijking. Deze versnelling was al begonnen met de komst van de nieuwe Amerikaanse regering en de terugkeer naar de onderhandelingen. Ze hebben de verrijkingsdrempel van 60% al bereikt en gaan snel naar de 90% die nodig is voor uranium voor wapens. Ondertussen worden hun terroristische volmachten in Irak en Syrië steeds brutaler terwijl ze olievelden, wapenopslagplaatsen, Iraakse troepen en Amerikaanse militaire faciliteiten aanvallen. Amerika zal af en toe terugslaan, maar het enige land dat consequent terroristen uit het Midden-Oosten treft, is mijn land, Israël.
Rusland
De rimpelingen rollen naar het noorden naar een land dat ook een beetje weet over het verlaten van Afghanistan in een schandelijke nederlaag – Rusland. Ze zijn daar geweest, hebben dat gedaan en iets minder dan drie jaar na hun vertrek viel de USSR uiteen. Als het gaat om de nasleep van Afghanistan, hoopt Poetin op contracten voor de militaire en commerciële wederopbouw van het land. Maar er is een nog groter spel waar hij naartoe werkt. De bezorgdheid in veel voormalige Sovjetrepublieken over een uitdijend Rusland, die al was toegenomen sinds de overgang naar de VS in januari, is nu nog groter geworden. Vooral Oekraïne vraagt zich af hoe lang het zal duren voordat Vladimir Poetin stopt met kloppen op de deur en hem gewoon neertrapt.
Turkije
Er is ook niemand meer om de groeiende aanwezigheid van Rusland, Iran en Turkije in Syrië het hoofd te bieden. Even terzijde, de Turkse president Erdogan begeert ook zijn deel van het nieuwe Afghanistan in de hoop de aanwezigheid van de soennitische islam te zijn bij de wederopbouw van het land, naast het seculiere Rusland en China. Maar in Syrië zijn Rusland, Iran en Turkije samen een machtsas geworden die net ten noorden van Israël ligt. Op een dag zal deze coalitie van legers neerstorten en mijn natie verwoesten.
Israël
Dat brengt ons bij de laatste van de relevante staten die de rimpel voelen. Het is ook het belangrijkste – Israël. Ik zeg dat niet alleen omdat ik een Jood ben en ik steun voor mijn thuisploeg. Die verklaring wordt volledig ondersteund door de Schrift. “Toen de Allerhoogste aan de volken het erfelijk bezit uitdeelde, toen Hij Adams kinderen van elkaar scheidde, heeft Hij het grondgebied van de volken vastgesteld overeenkomstig het aantal Israëlieten. Want het deel van de HEERE is Zijn volk, Jakob is het gebied dat Zijn eigendom is.” (Deuteronomium 32:8-9) Israël is het centrum van Gods plan voor de naties. In feite heeft de bijbelse profetie niets te zeggen over de naties als zodanig in hun relatie tot elkaar, maar alleen in hun relatie tot Israël – het volk en het land.
Israël en de volken
Betekent dit dat God niet om alle andere naties geeft? Houdt Hij alleen van Israël en kunnen de rest van de landen gewoon zand gaan stampen? Natuurlijk niet! Het betekent alleen dat als we zoeken naar Gods hand in de voortgang van Zijn tijdlijn voor deze wereld, een van de factoren die in overweging moeten worden genomen altijd moet zijn hoe de natie Israël wordt beïnvloed. En in het geval van de terugtrekking van de VS uit Afghanistan is het antwoord “heel erg”. Israël verkeert momenteel in grote problemen. Washington, onze grootste bondgenoot, is zwak. De nieuwe Israëlische “regering van verandering” is jammerlijk zwak. Rusland respecteert ons niet. Iran twittert bedreigingen. Israël bevindt zich vandaag in een precairere positie dan het in vele jaren is geweest. We zijn geïsoleerd en de vijand staat voor onze poorten.
Ezechiël 38-39
Voor ware christenen, degenen die Jezus als hun Redder en Heer hebben aangenomen, zouden deze rimpelingen een reden tot zorg moeten zijn, maar niet tot angst. Om de in Ezechiël 38-39 geschetste gebeurtenissen te laten plaatsvinden, moeten Rusland en zijn bondgenoten de vrijheid voelen om Israël aan te vallen en te verwoesten. Dit zou nooit kunnen gebeuren met een sterk Amerika. Toen Trump aan het bewind was, verspreidde de vrede zich door het Midden-Oosten. Alle slechte acteurs moesten één oog naar hun vizier en één oog naar de lucht hebben, op zoek naar die raket die misschien naar hen toe zou racen. Vladimir Poetin, Xi Jinping, Kim Jong-un, Ayatollah Khamenei en Recep Tayyip Erdogan wisten dat ze grenzen konden verleggen, maar dat er een punt van “te ver” was. Nu met Biden hebben we gezien dat “te ver” niet meer bestaat.
Het toneel is klaar
Ik heb vaak gezegd dat ik geen profeet ben. Ik kan alleen maar naar de Schrift kijken en naar de wereld om me heen kijken en zien hoe die twee in elkaar passen. Ik ben ook geen sensatiezoeker, noch een date-setter. Als het gaat om bijbelse interpretatie met betrekking tot geopolitieke gebeurtenissen, zal ik altijd voorzichtig zijn. Dat gezegd hebbende, moet ik je zeggen dat met het einde van het tijdperk waarin Amerika als ’s werelds grootste supermacht staat, een van de laatste grote hindernissen in de aanloop naar de opname van de kerk is overwonnen. Zeg ik je dat Jezus morgen terugkomt voor Zijn bruid? Heer, laat het zo zijn, maar nee, dat ben ik niet. Nogmaals, ik zal de Schrift niet tegenspreken door een datum vast te stellen. Echter, zonder de vernietiging van Damascus zoals geprofeteerd in Jesaja 17:1, is het toneel klaar.
Kies voor Jezus
Als je geen relatie hebt met Jezus Christus, laat vandaag dan de dag van je redding zijn. Als Jezus eenmaal terugkeert om Zijn kerk mee te nemen om bij Hem te zijn, zal het te laat zijn om de komende verdrukking te missen. Je wilt hier niet zijn als Gods zevenjarige oordeel over de aarde komt. Vraag Jezus om je zonden te vergeven, vertrouw op Hem voor je redding, beloof Hem de Heer van je leven te maken. In Jezus is er geen angst. Er is alleen de belofte van vrede, vreugde en een eeuwigheid met Hem.
Laat zien dat je bij Jezus hoort
Als je al een christen bent, houd je dan bezig met de zaken van je Vader. Satan heeft zijn voet in de kerk geklemd, zodat we, in plaats van de waarheid van verlossing die in het evangelie van Christus te vinden is, te delen, elkaar aanvallen over vaccinaties en maskers en sluitingen. Terwijl christenen commentaarsecties op sociale media vullen met vitriool jegens elkaar, leunt de duivel achterover en lacht. Nadat Jezus nederig de voeten van Zijn discipelen had gewassen, zei Hij tegen hen: “Hierdoor zullen allen weten dat jullie Mijn discipelen zijn, als jullie liefde voor elkaar hebben.” (Johannes 13:35) Als we anderen eenmaal laten zien dat we mensen van liefde zijn, kunnen we ze vertellen over Degene die genoeg van hen hield om voor hun zonden aan het kruis te sterven.
De grote opdracht
Mijn geliefde broeders en zusters, het lijkt erop dat de tijd kort is. Laten we niet rusten. Laten we ons niet laten afleiden. Laten we geen tijd verspillen aan het bespotten van elkaar. Laten we het hebben over de Grote Opdracht, de waarheid van Jezus Christus delen en discipelen maken. Dus als de Heer blijft wachten, zal Zijn koninkrijk zich blijven uitbreiden. Maar als Hij spoedig zou terugkeren om ons mee te nemen om bij Hem te zijn, zou die vriend of familielid of medewerker die de Heilige Geest op uw hart heeft geplaatst, zich misschien bij u kunnen voegen om de Heer in de lucht te ontmoeten.
Lees meer over dit onderwerp op de website van Amir Tsarfati: beholdisrael.org
Amir Tsarfati
Amir Tsarfati werd geboren in Israël en heeft daar het grootste deel van zijn leven gewoond. Sinds hij zijn verplichte dienst bij de Israelische Defensietroepen vervulde, is hij doorgegaan als majoor in de IDF Reserve. Amir is de afgelopen twintig jaar een gids in Israël geweest en diende als chef-gids van Sar El Tours en CEO van Sar El Tours and Conferences. In 2001 werd hij oprichter en president van Behold Israel – een organisatie zonder winstoogmerk die wereldwijd realtime toegang biedt tot betrouwbare nieuwsbronnen en informatie over Israël vanuit de krachtige context van bijbelse geschiedenis en profetie.
Amir is getrouwd met Miriam en samen hebben ze vier kinderen. Zijn huis kijkt uit over de vallei van Megiddo (Armageddon), wat een constante herinnering is aan de oproep die de Heer hem heeft opgelegd om vanuit de Bijbel te onderwijzen wat Gods plannen zijn voor het einde der tijden.
Amir Tsarfati – Behold Israel
Videostill – Behold Israel
20-08-2021
Buitenland
https://www.beholdisrael.org
