Oppa

Op donderdag is ze in de regel bij ons. Mijn vrouw is dan haar ‘oppasoma’ en ik mag meegenieten van haar aanwezigheid.

Volgens de ‘deskundigen’ heeft ze voor haar leeftijd al een vrij grote woordenschat.

“Oppa” hoort daarbij. Oppa, dat ben ik.

Ik geniet ervan als zij haar armpjes omhoog steekt als ze me ziet, en dan “oppa” zegt. Ik moet haar dan optillen. Ik geniet dan van haar aanwezigheid zonder woorden. Ja, dat kan. Genieten van elkaars nabijheid zonder woorden.

Ik zal het aan de hand van een persoonlijke ervaring wat nader toelichten.

Ik liep in het buitengebied van mijn woonplaats. Helemaal alleen.

Ik genoot van het landschap. Al wandelend kreeg ik ‘kontakt’ met mijn hemelse Vader. Ik genoot in stilte van Zijn aanwezigheid. Dat Hij op dat moment zo dicht bij mij was. Dat Hij als het ware met mij meewandelde. Niemand heeft dat gezien of gehoord. Daar kwam geen hoorbaar woord aan te pas.

Ik kon mij een beetje voorstellen wat Henoch heeft meegemaakt. Henoch wandelde met God.

Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat dat heel gewoon is. Daar hoef je daar geen superchristen voor te zijn.

Het vraagt voor mij alleen om stilte en afstemming op elkaar.

Waarom ik dit vertel?

Ik denk dat God ook blij is als een van zijn kinderen zijn armen omhoog steekt en vraagt hem/haar op te tillen, zodat hij/zij dichter bij Zijn hart is. Daar heb je niet veel woorden voor nodig. De Heer en jij genieten dan van elkaars aanwezigheid, zonder (veel) woorden.

Henoch wandelde met God en hij was niet meer.

Kan dat vandaag of morgen met mij gebeuren?