Het Midden-Oosten en de belangen van Rusland

Amir Tsarfati: Op de ochtend van Shabbat, werd ik gewekt door een enorm geluid. Ik wist onmiddellijk wat het was. F-16’s stegen op van een nabijgelegen luchtmachtbasis. Dit was een zeer ongewone gebeurtenis op een shabbat, maar het was niet verrassend. De laatste tijd is hier in Israël heel heftig geweest.

In feite is ze zo ongewoon en belangrijk geweest dat ik de indeling van het Midden-Oosten gedeelte van mijn nieuwsbrief alleen voor deze week ga veranderen, zodat ik volledig kan uitleggen wat er gaande is. Voor informatie over wat er nog meer gaande is in de wereld, waaronder het aftreden van de Britse premier Boris Johnson, kunt u terecht op mijn Telegram-kanaal.

Wat zijn de doelen

Die F-16 opstijgingen werden snel gevolgd door meer in de middag. Daarna werden in de Middellandse Zee vanaf het korvet van de Israëlische marine, Eilat, Barak 1 grond-luchtraketten (SAM) van Israel Aerospace Industries (IAI) afgevuurd. De doelen van elk van deze aanvallen? De ochtendjagers vielen doelen aan in Syrië. De anderen gingen achter drie drones aan die vanuit Libanon in de richting vlogen van Israëls Karish-gasveld en zijn pas geïnstalleerde boorinstallatie. De SAM’s schakelden twee van de drones uit, terwijl de straaljagers de derde vernietigden.

Waarom is de tweede gebeurtenis zo belangrijk? Omdat het slechts één element is van een aantal die ons steeds dichter bij Ezechiël 38 lijken te brengen. Wat deze gebeurtenis zo apart maakt is de duidelijke hand van Iran erachter. Deze drones waren niet van de Libanese regering. De Libanese minister van Buitenlandse Zaken Abdallah Bou Habib bekritiseerde de lancering van de UAVs.

Wateren tussen Israël en Libanon

Er is zeker een tijd geweest dat de Libanese regering steun heeft verleend aan het verzamelen van informatie in het Karish-gasveld. Er is een door de VN vastgestelde lijn die de internationale wateren tussen Israël en Libanon afbakent. In 2010, ongeveer tien jaar nadat er gas was gevonden in de Israëlische wateren in de Middellandse Zee, verlegde Libanon zijn internationale watergrens naar het zuiden. Vervolgens, acht jaar na de ontdekking van het Karish-gasveld in 2013, verlegde Libanon zijn watergrens nog verder naar het zuiden – ver genoeg om nu de helft van Karish als zijn eigen gebied op te eisen. Hun claim was van korte duur, en toen zelfs de anti-Israël VN hun nieuwe claim niet wilde steunen, liet de regering het vallen. Hezbollah deed dat echter niet.

Drones

Deze drones voor het verzamelen van inlichtingen werden gestuurd door Hezbollah, een terroristische organisatie die in een groot deel van de Libanese regering is geïnfiltreerd en deze tot op zekere hoogte heeft overgenomen. Teheran trekt aan de touwtjes van Hezbollah en wil zich wreken op Israël voor alle tegenslagen die Jeruzalem hen heeft berokkend. Israël is het enige land dat consequent doortastende maatregelen neemt om het nucleaire programma van Iran af te remmen of te stoppen. Er zijn berichten uitgelekt dat Iran nu genoeg verrijkt uranium heeft om vijf bommen te maken. Momenteel rekken zij de tijd voordat zij de camera’s van hun installaties weer moeten aanzetten, terwijl zij beslissen of zij die volgende cruciale stap willen zetten om wapens te maken. Door hun nucleaire installaties en hun wetenschappers aan te vallen, probeert Israël Teheran de mogelijkheid te ontnemen om die beslissing te nemen.

Oorlogsschepen in de Rode Zee

Een tweede gebied waarop Israël aanvalt is het vermogen van Iran om zijn proxy-milities te bevoorraden. Het terreurregime van Teheran levert wapens en raketten aan milities in Irak en Syrië. Zij leveren wapens aan de Houthi’s in Jemen en de Hezbollah in Libanon. Vorige week nog onthulde de Israëlische minister van Defensie Benny Gantz dat Iran vier oorlogsschepen in de Rode Zee heeft gestationeerd waarmee wapens worden geleverd aan Somalische terroristen. Keer op keer heeft Israël Iraanse wapens vernietigd tijdens het transport of toen ze eenmaal waren aangekomen. Iran heeft genoeg van Israël en zou niets liever willen dan dat de Joodse natie wordt vernietigd.

Niet toevallig is Iran ook bondgenootschappen aan het opbouwen – twee in het bijzonder. Hoewel nog niet de beste maatjes, zijn Iran en Turkije wel nader tot elkaar gekomen. De Turkse economie zit in het slop. In juni bedroeg de inflatie 78%. In het afgelopen jaar zijn de energiekosten met 151% gestegen, het vervoer met 123%, voedsel met 94% en huisvesting en nutsvoorzieningen met 75%. President Erdogan moet iets bedenken om het financiële systeem van het land te stabiliseren.

Een tweede alliantie is die met Rusland

Iran en Rusland zijn het niet eens over Oekraïne, maar over Syrië. Rusland blijft zijn aanwezigheid in het door oorlog verscheurde land uitbreiden en landde alleen al op maandag 500 parachutisten in het noordoosten van Syrië. Samen met door Iran gesteunde terroristische milities rukken zij steeds verder op in de richting van de Syrisch-Israëlische grens.

Welk belang heeft Rusland bij Israël?

Het gaat allemaal om het geld. De oorlog in Oekraïne heeft alles veranderd. Plotseling is Rusland uit het economische wereldsysteem gestapt, niet in staat zijn schulden te betalen omdat zijn schuldeisers geen roebels willen. Europa, ooit volledig afhankelijk van Russische olie en gas, richt zich nu elders voor zijn energievoorziening. Het probleem is dat dit niet zo gemakkelijk is, waardoor grote tekorten ontstaan. Alleen al in het afgelopen jaar is de prijs van aardgas in Europa met 700 procent gestegen, omdat Europa zich probeert los te weken van de Russische leveranties. Rusland probeert zijn klantenbasis terug te dwingen en heeft de gasstroom door de Nordstream 1-pijpleiding met meer dan 50% verminderd. Duitsland is bijna in paniek en vreest dat Rusland na een onderhoudsstop van tien dagen van de pijpleiding vanaf 11 juli de leveringen niet zal hervatten. Europa is wanhopig op zoek naar een betrouwbare bron van gas, en ze denken dat ze die in Israël hebben gevonden.

Piepkleine landje

Wanneer in de afgelopen 2000 jaar is Israël zo’n gewild land geweest als het nu is? Er waren tijden dat het begeerd werd om zijn religieuze betekenis, maar nooit om zijn monetaire kracht. Maar nu is dit piepkleine landje de leidende technologische, landbouw- en energiemacht van het Midden-Oosten. Het is een schat die te kostbaar is voor Poetin om te negeren. Lees deze woorden uit Ezechiël 38 en zie hoe duidelijk zij Israël beschrijven en de plunderende prijs die het is:

Ezechiël 38:11-12

U zult zeggen: Ik zal optrekken tegen een niet ommuurd land, komen bij mensen die rustig en onbezorgd wonen, die allen zonder muur en grendel wonen en geen poorten hebben, om roof te plegen, om buit te roven, om u tegen de nu bewoonde puinhopen te keren en tegen een volk dat uit de heidenvolken verzameld is, dat vee en bezit verworven heeft, dat in het midden van het land woont.

Deze woorden waren gericht tot een reeks naties, waaronder Turkije, Iran, en vooral Rusland. Wat is het dat het soennitische Turkije, het sjiitische Iran en Rusland, dat hen beide haat, zou kunnen samenbrengen in een werkend partnerschap? Nogmaals, volg het geld. Ezechiël 38 gaat niet over religie of land of mensen. Het gaat allemaal over de plundering.

Er zijn er die deze opbouw van bondgenootschappen zien als een voorbereiding op de vervulling van Psalm 83. De profetieën van die psalm werden echter vervuld in de nasleep van het feit dat Israël een natie werd. De vijanden die door de psalmist Asaf worden opgesomd zijn van niveau één – buren langs Israëls grenzen. De vijanden van Ezechiël 38 zijn van niveau twee – zij die Israël niet raken. Naar het zich laat aanzien, zouden we heel goed de opbouw van een komende massale aanval op de Joodse natie kunnen zien.

Israëliërs veranderen

Jammer genoeg heeft Israël de deur voor deze aanval geopend. Het land stemde op een progressieve, liberale, post-zionistische regering en betaalt nu de gevolgen. Toen Benjamin Netanyahu premier was, kon je erop rekenen dat Israël regelmatig Syrische doelen zou aanvallen. Nu zijn de aanvallen zeldzaam. Nu de “regering van verandering” ineenstort, zijn sommigen misschien optimistisch over de toekomst van Israël. Ik ben dat niet. Het is niet de Israëlische regering die is veranderd; het zijn de Israëliërs zelf.

De linkerzijde van het land blijft nog steeds links. Maar rechts is opgeschoven in de liberale richting. De vijand heeft een bres geslagen in de conservatieve vesting. Zelfs orthodoxe joden in de Knesset waren bereid samen te werken met de Moslimbroederschap en pro-LGBT partijen alleen maar om Netanyahu uit zijn ambt te kunnen schoppen. Er zijn geen normen meer. Er zijn geen principes. De Joden zijn op een duidelijk pad in de richting van progressief liberalisme dat zijn hoogtepunt zal bereiken met hun aanvaarding van de antichrist.

Spoedige opname

Wijst dit alles op een spoedige komst van de Opname en de Verdrukking? Ik geloof zeker van wel. Er is niets dat ik op dit moment zie dat niet past in de bijbelse profetie, en er is een heleboel dat wel past. Wat zou uw reactie moeten zijn? Ten eerste, bemoei je met de zaken van je Vader. Je bent op deze aarde om een getuige te zijn van Zijn redding door Jezus Christus. Doe je werk; deel de waarheid. Ten tweede, verheug je en voel geen angst. Wat er ook gebeurt in de komende weken en maanden, het leidt ons allemaal dichter bij dat moment waarop we in de aanwezigheid van onze Heiland zullen zijn, Hem van aangezicht tot aangezicht zien.