Dit is een heel merkwaardige week geweest over de hele wereld. Er is zoveel opgelaaid, en in combinatie met alle conflicten die al gaande zijn, zien we hoe stuurloos die de wereld is geworden. Daarom is mijn thema voor deze week: “Oorlogen en geruchten van oorlogen”.
Hoewel het niet uitputtend zal zijn, wil ik dat jullie zeven gebieden zien waar conflicten ofwel al bestaan, net begonnen zijn, of het potentieel hebben om elk moment te ontploffen. Ik doe dit, omdat ik wil dat dit voor u beschikbaar is als een snelle ‘referentiegids’ om u te helpen de achtergrond van elke situatie te begrijpen terwijl deze zich ontvouwt.
China versus Taiwan
Taiwan heeft vorige week tijdelijk de krantenkoppen gestolen. Ondanks de smeekbedes van het land om de uitnodiging op het laatste moment te annuleren, stond Nancy Pelosi, de voorzitter van het Amerikaanse Huis, erop om een officieel bezoek te brengen aan het eiland, tot grote woede van Peking, die het zag als een inbreuk op land dat volgens hen nog steeds aan hen toebehoort. Na vele dreigementen en veel vertoon vertrok Pelosi en aan de oppervlakte leek het alsof de VS weg waren gekomen met deze daad van politieke strijdlust.
We mogen echter niet vergeten dat China een spel van de lange adem speelt. De aanvankelijke zorg was dat China de provocatie zou kunnen gebruiken om het kleine eiland binnen te vallen, zoals het al lang heeft gedreigd te zullen doen. Maar dat is de situatie bekijken vanuit een westerse invalshoek. In plaats daarvan zien we dat Peking, onder de dekmantel van militaire oefeningen, Taiwan effectief heeft omsingeld. Deze oefeningen, die dinsdag zijn begonnen, zijn ongekend omdat er raketten over het eiland zullen vliegen en PLA-troepen de 12-mijlslijn van de territoriale wateren van Taiwan zullen passeren, waarmee ze in feite zeggen dat de grens niet langer bestaat. Net als bij een oude school belegering, is China nu in staat Taipei te wurgen tot hun economie instort. Zodra Pelosi vertrok, zette Peking deze strategie in gang door de invoer van voedselproducten, waaronder fruit en vis uit Taiwan, te bevriezen en de uitvoer van zand naar het land tijdelijk stop te zetten.
Als het Taiwanese volk hoopt op hulp van het Westen, zal het waarschijnlijk teleurgesteld worden. Ondanks de ophef die velen in Washington maakten over Pelosi’s “moedige” reis, gaf het Witte Huis meteen na haar terugkeer een verklaring uit waarin het duidelijk maakte dat de regering op geen enkele manier een onafhankelijk Taiwan steunt. Ik ben in de war. En als u denkt dat de VN zou kunnen ingrijpen om te helpen, besef dan dat China zojuist het roulerend voorzitterschap van de VN-Veiligheidsraad voor de maand augustus op zich heeft genomen. Zoals het er nu voor staat, heeft Peking de macht om de wereld onherstelbare schade toe te brengen, zowel militair als, en dat is nog angstaanjagender, economisch, dus verwacht geen moedige vergeldingsmaatregelen of zware sancties van het Westen.
Rusland tegen Oekraïne/NAVO
Rusland gaat door met zijn tragische bestorming van Oekraïne. Vorige week werden in Mykolaiv vijf burgers gedood en raakten er nog eens zeven gewond toen een raket landde in de buurt van een halte van het openbaar vervoer. Wat er nu al gebeurt is al verschrikkelijk genoeg, maar de vrees dat het tot buiten de grenzen van de twee naties zou kunnen escaleren, maakt dit conflict zeer zorgwekkend. De Russische diplomaat Alexander Trofimov maakte dinsdag in de VN duidelijk dat Moskou zou kunnen besluiten kernwapens te gebruiken als reactie op een invasie door NAVO-landen. Ondertussen speelt de Russische president Vladimir Poetin een spelletje met de naties van Europa. Nadat Gazprom vorige week had gezegd dat het de gasstroom naar Duitsland tot 20% zou terugbrengen, heeft het nu de gastransporten naar Letland helemaal stopgezet. Hoe dichter we bij de winter komen, hoe nijpender de situatie zal worden. De EU heeft een overeenkomst gesloten met Egypte om Israëlisch gas naar Europa te laten stromen, maar die hulp laat nog minstens een paar jaar op zich wachten. Een van de partijen zal moeten toegeven, en Europa heeft een veel betere staat van dienst als het gaat om het toegeven aan druk. Maar er is maar één NAVO-land nodig dat militair ingrijpt tegen de Russische druk, en dan worden alle NAVO-landen meegesleurd in een vuurgevecht met Moskou en zijn bondgenoten – een conflict waarvan we hebben gezien dat het nucleaire gevolgen kan hebben.
Kosovo tegen Servië
Een geschil over nummerplaten en door de overheid verstrekte identiteitskaarten ontplofte vorige week in Kosovo in een vuurgevecht. De afgescheiden staat die zich in 2008 onafhankelijk verklaarde van Servië, wordt erkend door iets minder dan de helft van de VN-landen, waaronder de Verenigde Staten en een groot deel van Europa. In de jaren na de afscheiding van de landen bleven de spanningen tussen de moslim Kosovaren en de christelijke Serviërs hoog oplopen. Dit is slechts de laatste van de kwesties die de twee groepen op gespannen voet met elkaar hebben geplaatst. Servië, dat aan de noord- en oostgrenzen van Kosovo ligt, houdt nauwlettend in de gaten hoe de etnische Serviërs worden behandeld. De Servische president Aleksandar Vučić zei over een mogelijk conflict met Kosovo: “Het enige wat ik kan zeggen is dat we om vrede zullen vragen, maar ik zal u meteen zeggen: er zal geen overgave zijn en Servië zal winnen. Als zij proberen Serviërs te vervolgen, te pesten, te vermoorden, dan zal Servië winnen!” We weten uit de geschiedenis dat grote conflicten kunnen beginnen in deze Slavische landen, zoals toen aartshertog Franz Ferdinand van Oostenrijk werd vermoord in Bosnië en Herzegovina, net ten westen van Servië, wat de Eerste Wereldoorlog ontketende.
Irak tegen Irak
Wat begon als een conflict over een pro-Iraanse kandidaat voor het premierschap kan heel goed uitlopen op een nieuwe Iraakse burgeroorlog. Vorige week heeft een politieke alliantie onder leiding van oud-premier Nouri al-Maliki als kandidaat Mohammed al-Sudani naar voren geschoven, een oud-minister die door velen wordt gezien als een marionet van de pro-Iraanse al-Maliki. Sterke oppositie voert een groep aan die geleid wordt door de nationalistische, anti-Iraanse Muqtada al-Sadr. Deze machtige geestelijke heeft zaterdag zijn demonstranten ertoe aangezet het parlementsgebouw in Irak te bestormen en een sit-in te beginnen die tot gisteren heeft geduurd. De Amerikaanse ambassade in de groene zone van Irak heeft de waakzaamheid tot het hoogste niveau opgevoerd. Dit conflict tussen sjiieten en sjiieten kan snel escaleren in een nieuwe Iraakse burgeroorlog. De VS en de westerse naties moeten zich afvragen of zij het zich kunnen veroorloven om, als dit gebeurt, 4 miljoen vaten olie per dag te verliezen. Vooral nadat de Saoedi’s en de OPEC+ naties president Joe Biden na zijn reis naar Saoedi-Arabië in feite hebben afgesnauwd door de dagelijkse olieproductie slechts met 100.000 vaten te verhogen, in plaats van met de miljoenen die de president wilde.
Iran tegen Israël/Saoedi-Arabië
Het hoofd van het Iraanse Atoomenergie Agentschap zei maandag dat zijn land de technische mogelijkheid heeft om een atoombom te produceren, maar geen plannen heeft om dat te doen. “Oef,” zei de rest van de wereld, zelfs toen Israël zijn Mossad-agenten uit Teheran terugriep en al zijn luchtaanvalsplannen door de shredder haalde. Feit is dat Iran kan zeggen wat het wil, maar niemand kan hun verklaringen verifiëren omdat de camera’s in hun installaties gesloten blijven. Rusland en China dringen hard aan op een nieuw nucleair akkoord met hun vrienden in Teheran. De VS hebben een onderhandelaar naar de nucleaire besprekingen in Wenen gestuurd om te proberen die as van het kwaad te sussen. Het is waarschijnlijk dat Iran alles zal krijgen wat het wil.
De vrees dat Iran zijn nucleaire programma zal militariseren is groot, en ze hebben niets laten zien om die vrees weg te nemen. Daarom vond ik de situatie belangrijk genoeg om hem centraal te stellen in mijn tweede Nir Tavor thriller, By Way of Deception, die nu in de voorverkoop verkrijgbaar is. Een nucleair Iran is een destabiliserende factor, niet alleen vanwege hun radicale regime, maar ook vanwege hun vele terroristische proxy milities die de kans om een “kofferbom” of een soort vuile bom te gebruiken met beide handen zouden aangrijpen.
Saoedi-Arabië weet dat het ook in het vizier van Iran is, omdat het sjiitische regime in Teheran hen beschouwt als decadente soennitische afvalligen. Als het nucleaire programma van Iran bewapend wordt, is Riyad van plan kernkoppen van Pakistan te eisen, aangezien het de Saoedi’s waren die in 1998 het succesvolle Pakistaanse nucleaire programma financierden. Met Iran, Saoedi-Arabië en Israël in het bezit van kernwapens, wat kan er dan nog misgaan? Het herinnert aan de verklaring op maandag van de secretaris-generaal van de VN, Antonio Guterres, waarin hij zei: “Vandaag is de mensheid slechts één misverstand, één misrekening verwijderd van nucleaire vernietiging.”
Terrorisme tegen iedereen
Zondag werd al Qaeda-topman Ayman al-Zawahiri gedood door een Amerikaanse droneaanval. Op basis van informatie van de Taliban schakelde de Amerikaanse hellevuurraket de geestelijke uit toen hij op het balkon van zijn huis stond, zijn vrouw en dochter binnen ongedeerd latend. We moeten de eer geven die hem toekomt – dit was een welverdiend lot voor deze man, georkestreerd en briljant uitgevoerd door het Amerikaanse leger. De opneming van Al-Qaeda in de nieuwscyclus herinnert ons eraan dat de wereld één grote terroristische aanslag verwijderd is van een nieuwe verreikende oorlog. Ondanks de grote terrorismebestrijdingsmaatregelen die wereldwijd door vele organisaties worden genomen, is het echt geen kwestie van “of” maar van “wanneer”.
Azerbeidzjan tegen Armenië
Nagorno-Karabach, nu officieel bekend als de Republiek Artsach, is een afgescheiden staat binnen Azerbeidzjan. Het verklaarde zich onafhankelijk in 1991, wat leidde tot oorlog met Azerbeidzjan in 1991-94 en opnieuw in 2020. Omdat de bevolking van Nagorno-Karabach bijna uitsluitend Armeens is, is het een constante bron van conflict geweest tussen Azerbeidzjan en Armenië. In de afgelopen dagen zijn de gevechten tussen Azerbajdzjan en de Armeniërs in Nagorno-Karabach opnieuw begonnen. Intussen maakt Iran van de gelegenheid gebruik om zijn troepen, hoofdzakelijk pantsers, in de richting van zijn grens met Azerbajdzjan te sturen. Of het nu in het zuiden met Iran is of in het westen met Armenië, Azerbajdzjan zou zich zeer binnenkort gemakkelijk in een één- of mogelijk twee-gevechtsoorlog kunnen bevinden. De banden die beide laatstgenoemde landen met de NAVO hebben, zouden dit tot een zeer interessante en onstabiele situatie kunnen maken, vooral als Iran erbij betrokken raakt.
Met vriendelijke dank aan het team van het Nederlandstalige YouTube-kanaal van Amir Tsarfati, voor de vertaling van de gesproken tekst. Meer video’s: Nederlandstalige YouTube-kanaal
Lees meer over dit onderwerp op de website van Amir Tsarfati: beholdisrael.org
Amir Tsarfati
Amir Tsarfati werd geboren in Israël en heeft daar het grootste deel van zijn leven gewoond. Sinds hij zijn verplichte dienst bij de Israelische Defensietroepen vervulde, is hij doorgegaan als majoor in de IDF Reserve. Amir is de afgelopen twintig jaar een gids in Israël geweest en diende als chef-gids van Sar El Tours en CEO van Sar El Tours and Conferences. In 2001 werd hij oprichter en president van Behold Israel – een organisatie zonder winstoogmerk die wereldwijd realtime toegang biedt tot betrouwbare nieuwsbronnen en informatie over Israël vanuit de krachtige context van bijbelse geschiedenis en profetie.
Amir is getrouwd met Miriam en samen hebben ze vier kinderen. Zijn huis kijkt uit over de vallei van Megiddo (Armageddon), wat een constante herinnering is aan de oproep die de Heer hem heeft opgelegd om vanuit de Bijbel te onderwijzen wat Gods plannen zijn voor het einde der tijden.
Amir Tsarfati – Behold Israel
Videostill – Behold Israel
04-08-2022
Buitenland
https://www.beholdisrael.org
