Column – Een idyllisch plaatje. Een spiegelgladde zee, een bomschuit die afgemeerd is aan de waterkant en een visserman met een mand op zijn schouder, vermoedelijk op weg naar huis, de nieuwe dag verwachtend.
De dag is voorbij, de avond valt. Nog even en het is donker Nog even en het jaar 2022 is weer voorbij, gelijktijdig wachtend op het ochtendgloren van het nieuwe jaar. Tijd voor een oudejaarsgedachte.
Toelichting bij de foto
Een heel oude ansichtkaart. Vermoedelijk uit het begin van de 20ste eeuw. De zogenaamde bomschuit ligt in de avondschemering afgemeerd langs het strand. Een bomschuit is een eenvoudig open vissersvaartuig met vlakke bodem dat gemakkelijk kan stranden. In visserskringen werd dit type vaartuig vooral een ‘schuit’ genoemd. De bomschuit werd voornamelijk gebruikt voor het vissen vlak onder de kust.
Schril contrast
Deze foto geeft niet het beeld weer zoals ik me 2022 zal herinneren. Ik vermoed dat dit jaar me zal bijblijven als een jaar van oorlog, oorlogsdreiging, grote internationale spanningen, een hoge mate van onrust / ontevredenheid in ons eigen land, Mensen die bang zijn voor wat er komt. Mensen die onzeker worden als ze naar de toekomst kijken. Nee, geen glad zeetje. Ik zag een zee der volken waar een hevige storm woedde.. De golven stegen soms tot grote hoogte. Deze brachten verwoesting, wanhoop, angst, radeloosheid en verdriet met zich mee. Nee, het beeld van de ansichtkaart kan ik in figuurlijke zin niet op het jaar 2022 plakken. Zijn de vooruitzichten dan misschien wel goed? Is het ‘morgen’ misschien mooi weer? Ik vrees van niet. Soms vraag mij mijzelf af of de storm nog wel gaat liggen.
Toekomstperspectief
Dit gezegd hebbend blijft mijn hoop op een goede toekomst levend. Blijft mijn hoop een goede toekomst levend. Blijf ik uitzien naar harmonie zoals die min of meer van deze oude foto straalt. Maar hoe komt dit tot stand? Ik kan dat niet beter doen dan een bekend lied te citeren.
‘k Ben een koninklijk kind,
door de Vader bemind
en Zijn oog rust zo,
teder op mij.
Als de dageraad straks gloort,
de bazuin wordt gehoord,
roept Hij mij om te staan,
aan Zijn zij.
Op koers blijven
Terug naar de bomschuit in de avondschemering. Nee, dat idyllische beeld is er nu niet, maar in geestelijke zin mogen we het wel verwachten. God heeft ons geen kalme reis beloofd, maar wel een behouden aankomst. En naar die aankomst mogen we uitkijken. Achter onze wensen en plannen voor het komende jaar mogen we een toekomst zien. Als we die in het vizier houden blijven we ook op koers.
De dag, door Uwe gunst ontvangen
is weer voorbij, de nacht genaakt
en dankbaar klinken onze zangen
tot U, die ’t licht en ’t duister maakt.
Willem van Leiden
Anekdote:
De schippers van 2 binnenvaartschepen ontmoeten elkaar op het IJsselmeer. Via de marifoon hebben ze contact.
“Waarheen ben je op weg?”
“Ik ben op weg naar het Vaderhuis en onderweg daarheen breng ik nog even een vracht naar Lemmer.”
Van de auteur verscheen het boek:
Dan wil ik wel naar de hemel!
Deze columns zijn in 2022 gepubliceerd op de website Christelijknieuws.nl onder het pseudoniem van Willem van Leiden.
ISBN 978-94-91888-10-6,
144 pagina’s, gebonden,
prijs € 19,50
Verkrijgbaar in de webshop: www.erismeer.nl
Willem van Leiden
Willem van Leiden – ansichtkaart
29-08-2022
Onderwijs
https://www.christelijknieuws.nl/willemvanleiden