Column – Je mag best weten dat ik soms wat last heb van verdrietige gevoelens als ik hoor, zie of lees over het leed in de wereld. Ik kan daar niet zo goed tegen. Het kijken van het dagelijks tv-journaal is voor mij al een poosje verleden tijd.
Gebed
‘Natuurlijk’ brengen we dit in ons gebed bij de Heer. Wij pleiten op Gods ontferming voor deze wereld. Wij vragen om wijsheid voor de mensen die in deze nood willen en kunnen voorzien. Wij bidden voor onze overheid. Wij bidden voor vrede in gebieden waar oorlog of oorlogsdreiging is. Wij bidden voor de slachtoffers van natuurrampen. Dat doen we allemaal. Dan doe je toch genoeg. Meer doen dan dat is toch niet mogelijk?!
Pas op
Pas op, er ligt een zonde op de loer. Niet voor iedereen. Niet voor degenen die niet in staat zijn hier zelf iets aan te doen, omdat het hen aan middelen hiervoor ontbreekt. Wel voor de mensen die hier zelf iets aan kunnen doen, maar om welke reden dan ook hiervan afzien. Bijvoorbeeld omdat ze zelf genoeg willen overhouden om nog wat leuke dingen te kunnen doen.
Waar gaat dit in vredesnaam over
Ik kan me voorstellen dat je geen flauw idee hebt waar ik al schrijvend naar toe wil. Ik zal je uit de droom help. Op de achtergrond van mijn schrijfsel staat Jakobus 4: 17: “Wie dan weet goed te doen, en het niet doet, voor hem is het zonde.” Klip en klaar. Volgens mij hoef ik hier verder niets over uit te leggen.
Laat ik deze ietwat strenge column positief afsluiten door een verwijzing te maken naar 2 Korinthe 9:7. Daar staat “Laat ieder doen zoals hij in zijn hart voorgenomen heeft, niet uit tegenzin of uit dwang, want God heeft een blijmoedige gever lief.” Als dat geen stimulans is om ruimhartig te geven om de nood elders te bestrijden dan weet ik het ook niet meer.
Willem van Leiden
Foto: © Henk-Jan Oudenampsen