Velen van ons lopen met een schuldgevoel omdat we bijvoorbeeld niet evangeliseren terwijl dat toch eigenlijk wel zou moeten. We zijn opgegroeid met het gevoel dat geloven vooral ‘moeten’ en ‘niet mogen’ is. We moeten veel en mogen weinig.
Geloof met een plus teken erachter. Als je gelooft moet je getuigen, dan moet je naar de kerk, dan moet je in de kantine bidden voor je eten, dan moet je het er met je buurman over hebben en dan moet je van alles en nog wat, want anders ben je niet ‘geheel anders’. En ergens diep van binnen leven we in een kramp, want we vinden het helemaal niet prettig om van alles te moeten.
Jacobus zegt het ook: “Geloof zonder daden is dood!”
Zie je nou wel, ik moet dingen doen anders is mijn geloof niets waard.
Maar wat Jacobus duidelijk wil maken is dat het onmogelijk is om de HERE Jezus als Verlosser te kennen en Hem vervolgens niet te dienen. Niet omdat het moet, maar gewoon omdat Zijn liefde jouw motivatie wordt. Je wilt meer op Hem gaan lijken. Gods woord fungeert daarbij als een spiegel. Het laat ons zien wat eraan mankeert en waarin we nog meer op Hem mogen gaan lijken. God heeft het voor ons mogelijk gemaakt om naar Zijn beeld gevormd te worden door wat Jezus Christus voor ons gedaan heeft. Voor eeuwig vrijgemaakt van de macht van de zonde. Vrij om te groeien naar Zijn evenbeeld. Dan gaan we niet vanuit een kramp dingen doen om stiekem toch de eeuwigheid te verdienen of een goedkeurende knik van God te krijgen, maar dan gaan we dingen doen, gewoon omdat Jezus steeds meer de ruimte in ons leven krijgt. Jij op jouw manier en ik op mijn manier en daar zijn gelukkig geen modelletjes voor.
15-01-2010
157
https://www.hemelburgers.nl