Gisteren en vandaag heb ik gezongen in de winkelstraat van Kampen. Dat het ijzig koud was, waardoor mijn tong aan de microfoon bleef kleven en het publiek langzaam lichtblauw kleurde kon de pret zekfs niet drukken. Zonder gekheid… Ik kan echt zeggen dat het een goede ervaring is geweest. Allemaal in samenwerking van het mooie team van YfC-Kampen.
Ik heb de laatste jaren niet zo heel vaak voor winkelend publiek over Jezus gezongen en verteld. Mijn optredens spelen zich meer achter gesloten deuren af… Tja…
De laatste jaren heb ik met veel plezier in Kampen gewoond. Dagelijks was ik een van de vele mensen die door de winkelstraat liepen. We woonden in de mooie oude binnenstad. Toch heb ik daar in al die jaren nog nooit met iemand over God gesproken. Als christenen zijn we undercover en niet gelijk herkenbaar… We kunnen opgaan in de menigte en zelfs onzichtbaar worden voor de wereld. We ontmoeten elkaar tijdens concerten, samenkomsten en bidstonden… Maar in de winkelstraat zijn we niet gelijk als christen herkenbaar. Hooguit in de christelijke boekenwinkel. Ik werd zelf wel eens aangesproken door een straatevangelist met een flyer over het evangelie, maar dan vertelde ik met een brede glimlach dat ik ‘er al eentje was’… Als ik verder liep was ik altijd dankbaar dat ik dat werk niet hoefde te doen. Mensen over God vertellen terwijl ze daar helemaal niet op zitten te wachten op weg naar de kledingzaak of computerwinkel…
En dan gisteren en vandaag… Het was een mooie ervaring omdat het me uit m’n comfortabele zone heeft gebracht. Dit was niet mijn vertrouwde gebied om gospel te zingen en mijn verhaal te delen. Ik was van tevoren zelfs een beetje bang voor heftige reacties van mensen die niets van mijn gelovige praatjes moesten hebben. Ik zong een aantal liedjes van Borsato en Josh Groban om mensen wat gerust te stellen en ook omdat ik veel van deze nummers heel goed vind, ook wat betreft inhoud. Daarna zong ik ook steeds wat eigen nummers. Jezus nooit gezien, Weg Terug, Wat als het waar zou zijn, Vandaag, Woorden kwijt…
Ik heb mensen door zien lopen als ik over Jezus begon. Dat had ik ook wel verwacht… Niet iedereen zit op Hem te wachten helaas. Maar ik heb ook andere dingen gezien. Ik heb gemerkt dat sommige mensen het hele optreden bleven staan en veel aandacht hadden. Ik heb gezien dat sommige mensen zelfs geraakt werden, soms een beetje emotioneel werden. En zojuist kreeg ik een hele mooie mail binnen van iemand die sinds lange tijd weer nadenkt over God. Dit omdat in de winkelstraat een boodschap over Zijn liefde hem raakte.
Dit heeft me aan het denken gezet.
Gisteren en vandaag waren geen megebezochte concerten. Op sommige momenten stonden er maar 10 mensen te luisteren naar mijn verhaal of lied (wat het eigenlijk wel heel mooi persoonlijk maakte). Ik heb niet veel cd’s verkocht. Ik ben niet met mensen op de foto gegaan en ik heb niet iedereen zien ja-knikken als ik iets zei.
Maar… Jezus heeft gezegd: “ga eropuit…”” Ga de wereld in. Vertel daar over mij. Het voelt alsof ik daar vandaag misschien nog meer gehoor aan gaf dan veel andere dagen. Misschien dat ik meer van dit soort optredens wil doen.
25-01-2010
136
https://www.martinbrand.nu”