Nog altijd in de woestijn van Sinaï maakt Israël zich klaar voor de reis naar het beloofde land. Met de Woning van God in het midden worden de stammen tot een ordelijk leger gevormd. Maar eerst worden alle manschappen hoofd voor hoofd geteld.
Centraal is de Tent van Ontmoeting. Daaromheen worden als bewakers van het heiligdom de tenten van de Levieten gegroepeerd. Daar weer omheen de twaalf stammen, steeds drie stammen naar elke windrichting. Zó gaat Israël op reis. Zó moet de kennis van wie God is over de wereld verspreid gaan worden.
Dat dat niet zonder slag of stoot zal gaan, lezen we in de rest van het boek Numeri. God bevrijdde Israël van het harde slavenbestaan in Egypte. Nu moet Egypte nog uit het volk. De weg naar de vrijheid in het beloofde land zal lang zijn. Velen zullen de test in de wildernis niet doorstaan. En vanwege het gebrek aan geloofsvertrouwen wordt het zelfs een omweg van veertig jaar.
Nakba
Afgelopen maandag was er – voor het eerst in 75 jaar – bij de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een Nakba (catastrofe) herdenking. Tijdens Israëls onafhankelijksoorlog in 1948 zouden tussen de 500.000 en 700.000 Palestijnen uit hun dorpen zijn verjaagd.
In een giftige redevoering eiste Mahmoud Abbas dat de VN Israël niet langer als lidstaat zou moeten erkennen. Totdat er een Palestijnse staat is gesticht en de inmiddels miljoenen nakomelingen van de vluchtelingen kunnen terugkeren naar ‘hun thuisland’. Hij hield met name het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten verantwoordelijk voor wat hen is overkomen. Want zij hadden besloten ‘een andere entiteit’ in hun historisch thuisland te planten. En dat allemaal voor hun eigen koloniale doelen.
Dat de Palestijnse Arabieren nooit een volk waren geweest onder het Ottomaanse Rijk en dat deze Arabieren in 1947 weigerden de door de VN voorgestelde verdeling van het land te aanvaarden werd daarbij niet genoemd. Ook niet het feit dat de prille staat Israël door vijf Arabische legers werd aangevallen en Arabieren werden aangemoedigd om te vluchten, terwijl duizenden Joodse vluchtelingen uit de Arabische landen noodgedwongen hun heil in de nieuwgeboren staat moesten zoeken.
De toespraak van Abbas werd beantwoord met gejuich onder het scanderen van ‘Free Palestine, from the river to the sea’. Zo werd – nota bene binnen de VN – het bestaan van Israël onwettig verklaard. Vertegenwoordigers van Israël en 44 andere landen hadden geweigerd het gebeuren bij te wonen, waaronder de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Oekraïne.
March of Nations
Maar deze week kregen Israël en het Joodse volk ook veel steun. Eerder deze week, werd van 14-17 mei de ‘March of the Nations’ gehouden, ter gelegenheid van de 75e verjaardag van de moderne staat Israël. Christenen vanuit 30 landen wereldwijd waren vertegenwoordigd om dat met veel vlagvertoon, zang en dans te vieren. De mars werd gesponsord door de stad Jeruzalem en ook door de organisatie ‘March of Life’, een Duitse evangelische organisatie die de herinnering aan de Holocaust levend wil houden door over de hele wereld marsen tegen antisemitisme te organiseren. Nog opmerkelijker is dat de organisatie werd gesticht door nazaten van nazi’s.
Jeruzalemdag
Vrijdag 19 mei was het in Israël ook ‘Jeruzalemdag’, de jaarlijkse viering van de vereniging van Oost- en West-Jeruzalem na de zesdaagse oorlog van 1967. Tijdens zijn speech zei premier Netanyahu: ‘Op deze dag verheffen we Jeruzalem opnieuw boven onze hoogste vreugde (Psalm 137:6). Ons volk heeft dit dag in, dag uit, jaar in, jaar uit, honderden jaren lang gedaan. Altijd klonk het: “Volgend jaar in Jeruzalem”.
In de negentiende eeuw was hier al een Joodse meerderheid; het duurde nog een eeuw voordat we onze staat vestigden met uiteindelijk Jeruzalem als onze eeuwige hoofdstad. Nu bouwen we verder en gunnen alle bewoners een beter leven’. Hij benadrukte dat Israël vastbesloten is om de veiligheid van de stad te waarborgen, ‘ondanks alle bedreigingen om ons heen’. Zoals de vijfdaagse campagne tegen de Islamitische Jihad in de Gazastrook vorige week.
Voor de Israëlisch-Ethiopische Joden heeft de Jeruzalemdag ook een somber randje. Van de 160.000 Joden die tussen 1979 en 1990 naar Israël kwam, stierven ongeveer 4.000 aan ondervoeding en ziekte terwijl ze te voet van Ethiopië naar de transitiekampen in het naburige Soedan reisden.
Uiteindelijk bereikt het volk de grens van het beloofde land. En onder Jozua zullen ze het ook innemen. En nu, eeuwen later, hebben door het geloof in de Messias van Israël (met dezelfde naam) ook velen uit de volken bij het overblijfsel van Israël gevoegd. Ook zij maken een ‘woestijnreis’ mee. Ook zij worden getest op geloofsvertrouwen. Met de belofte op een vaste uitkomst.
Laten ook wij, nu wij door zo’n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten we met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. (Hebreeën 12:1-2)
Sybe de Vos
Het gedeelte dat deze week in de synagoge wordt gelezen is ‘Bemidbar’ (In de woestijn) en beslaat Numeri 1:1-4:20. Tekst & illustratie © Sybe de Vos | 20 mei 2023. Meer informatie: www.sjoeal.nl