Een man die niet kon zwemmen, viel in het water en dreigde te verdrinken. Een andere man die de kunst van het zwemmen wel machtig was, sprong hem na om hem te redden. Maar in plaats van de worstelende drenkeling direct te grijpen, bleef hij op enige afstand wachten totdat de man zijn eigen wanhopige pogingen moest opgeven. Toen greep hij hem en bracht hem naar de veilige oever. Toen de omstanders de man vroegen, waarom hij de drenkeling niet direct had gegrepen, antwoordde hij: ‘Dat zou ik niet wagen zolang hij zichzelf probeerde te redden’.
Zo doet de Heer Jezus ook met verloren mensen. Zolang zij zichzelf proberen te redden, kan Hij niets doen. Maar wanneer ze alle pogingen om zelf iets voor hun heil en zaligheid te doen, opgeven, kan Hij de kracht van zijn genade laten zien. Zolang een zondaar nog een beschimmeld stuk brood van zichzelf heeft, weigert hij zich te laten voeden met het brood uit de hemel, de Heer Jezus. Alleen de uiterste nood brengt hem bij de ware Redder. Als iemand zelf nog iets heeft om zijn schuld te betalen, zal hij de kwijtschelding van zijn schuld weigeren. Alleen volstrekte armoede brengt hem bij Jezus, die door zijn armoede (aan het kruis) verloren mensen rijk kan maken.
14-02-2010
132