Marten Hiemstra vaart mee op de Logos Hope. Operatie Mobilisatie brengt zo het goede nieuws op tal van plaatsen in de wereld. Op zee maken ze veel mee. Gisteren kwamen ze in contact met een zeilschip dat in grote problemen zat. Marten vertelt zijn verhaal.
Op 6 mei om ongeveer 5 uur kregen we een kleine punt op de radar. Het was een schip. We konden op de radar aflezen het schip de naam ‘Thee Generations’ droeg. Snel liepen we naar de radio om het volume omhoog te schroeven, het was de naam die de kustwacht steeds aan het oproepen was en dit was het schip wat ze probeerde te bereiken.
Kort daarna maakte de kustwacht radio contact met ons en of wij iets van het schip konden zien, maar het was te ver weg en ook al zo goed als donker. Daarop bood de kapitein aan om onze koers te wijzigen en voor het vermiste schip te gaan zoeken. De kustwacht stelde dit erg op prijs en gaf ons groen ligt.
Toen voor meer dan anderhalf uur staarden we met verrekijkers naar de hoek waar het scheepje zou moeten verschijnen. Langzaam kwam het stipje op de radar dichterbij. De tijd ging snel voorbij omdat we vol adrenaline zaten te zoeken voor dit mysterieuze schip.
‘THERE, 2 points storyboard’ gilde Graeme toen plotseling, onze tijdelijke ‘chiefmate’. Allemaal keken we nu naar de richting die hij aangaf, daar zag ik het ook. Een kleine mast verscheen nu uit de mist, nog heel ver weg, maar het was zeker weten het schip waar we voor zochten. Langzaam kwamen we dichterbij, en steeds meer details konden we van het schip zien. Het was een kleine, witte zeilboot, haar zeil was dwars door midden maar we zagen geen leven aan boord.
Intussen Was de kapitein bezig radio contact te zoeken met het schip. Daar zagen we toen toch een oranje persoon voor een moment boven het dek,, die ook snel weer verdwenen was. Op de brug en op ook op het dek waren intussen steeds meer mensen komen kijken. Toen naar veel pogingen van de kapitein om contact te maken reageerde de man in het scheepje. Langzaam vertelde hij wat hem over komen was. Het kwam er op neer dat zn navigatie systemen en motor waren verdronken, en zijn zeilen waren kapot gewaait. Het scheepje was praktisch onbestuurbaar.
De man was eerst nog wel positief maar toen de kustwacht probeerde te onderhandelen via ons naar waar hij heen zou moeten varen om een aantal gevaarlijke kliffen te ontwijken, werd hij wanhopig en zei met woorden die in ik niet snel zal vergeten: ‘I cannot do what they ask me to do ‘I NEED HELP’.
We gingen akkoord om bij het zeiljacht te blijven totdat de kustwacht kwam om de man te helpen. Voor ongeveer anderhalf uur bleven we langzaam om het jacht heen varen. Mijn dienst zat er al lang op voor vandaag dus ik kroop in bed. De volgende dag lazen we op internet het krantenbericht dat de man was gered.
Verder verliep onze reis door de ‘Bermuda-driehoek’, een gebied dat er om bekend staat voor haar verschillende mysterieuze verdwijningen van vliegtuigen en schepen, voorspoedig.
Tijdens mijn zee-wacht mocht ik genieten van dolfijnen, walvissen en honderden vliegende vissen wat de reis van 4 dagen een heel erg bijzondere trip maakte.
Volg Marten op de Logos-Hope via onderstaande link:
07-05-2010
Buitenland
https://www.martenhiemstra.nl