Vanmorgen was ik in de kerk in Zwolle. Henk Stoorvogel sprak over ‘God in de beklaagdenbank’. Het sprak me erg aan. Ik wil er iets van delen met jou. Tijdens het gebed schoot me een lied te binnen:
Schijnen mij Uw wegen duister
Zie, ik vraag U niet waarom
Eenmaal zie ik al Uw luister
als ik in Uw hemel kom
Waarom zou iemand geen vragen stellen als God dingen doet of op z’n minst toelaat.
Het lijkt een beetje naief, of zelfs dom als iemand bewust zijn ogen lijkt dicht te doen voor moeilijke vragen. Gewoon zeggen: ‘ik aanvaard het leven (met alle moeiten) zonder God ter verantwoording te roepen’ lijkt op de makkelijke weg. Oogkleppen op en in een goede God blijven geloven terwijl de wereld om je heen in brand staat.
Waarom vragen is niet verkeerd
Een jong iemand overlijdt en laat een gezin verslagen achter, een kind wordt misbruikt, een hart wordt gebroken. En waar was God? Is het dan niet juist logisch om God ‘op het matje’ te roepen? Er wordt wel gezegd dat de Bijbel ons leert om God onze vragen en boosheid te geven. God is daar niet bang voor. Als een vader dat Zijn verdrietige kind liefdevol tegen zich aandrukt. Ook als het kind huilend en boos op vaders borst slaat en vader misschien zelfs de schuld geeft. Waarom vragen is niet verboden en geen zonde.
Toch…
Toch is het misschien zo dat als we opgroeien in geloof en God beter leren kennen, we een andere houding krijgen in lijden. Misschien is het zo dat iemand die God geen ‘waarom-vragen’ stelt juist wijs geworden is. Misschien is deze persoon door jaren heen diep vertrouwd geraakt met God, heeft hij God echt leren kennen. Als je diep ontzag en respect en liefde voor iemand hebt, ben je geneigd om Zijn karakter niet in twijfel te trekken. Je weet dat Hij goed is. Het goede voor ogen heeft voor jou. Dus als er dingen gebeuren in je leven die je niet begrijpt of kan plaatsen blijft dit als een paal boven water staan. God doet me dit niet aan. Hij is mijn hemelse volmaakte Vader.
Als onze relatie met God zo diep is geworden dat we Hem kunnen vertrouwen, zelfs zonder te begrijpen wat hij wel of niet doet spreken we van geloofsvertrouwen. Een diepe een wonderlijke rust neemt bezit van ons. Hij zal het goed maken!
When peace, like a river, attendeth my way, When sorrows like sea billows roll; Whatever my lot, Thou has taught me to say, It is well, it is well, with my soul.
17-01-2011
136
https://www.martinbrand.nu