Een strakblauwe lucht, zaterdag 19 maart 2011, de zonovergoten zandverstuiving van Kootwijkerzand, en bijna 800 vrolijke mensen die met een jerrycan vol water lopen voor mensen in Myanmar. Kortom; Walk4Water 2011 is een prachtige dag.
Wanneer de hardlopers en de 21-kilometer-lopers ’s ochtends vroeg van start gaan, is het nog erg koud en geven de flarden mist tussen de boomstammen en over de heide een sprookjesachtige sfeer. Zodra de zon doorbreekt, wordt het heerlijk en zelfs warm.
Het is de vijfde editie van dit evenement, en de hele dag voelt als een vrolijk jubileum, waaraan het stralende weer een belangrijke bijdrage levert, net als de vrolijke Afrikaanse muzikanten en niet te vergeten de honderden lopers in de leeftijd van 1 (de jongste) tot 81 (de oudste).
Voor een stuk of vijftien deelnemers is dit ook de vijfde keer; voor die bijzondere prestatie krijgen ze een reep (h)eerlijke chocolade mee voor onderweg. Egbert Prins uit Ede is een van hen. Hij zag de tocht vijf jaar terug in de krant aangekondigd en wilde altijd nog een keer over de Afsluitdijk lopen. Walk4Water over de dijk van Lelystad naar Enkhuizen sprak hem toen zo aan dat hij zich inschreef, en sindsdien is hij jaarlijks van de partij. “Ik ben een echte wandelaar, dus het is niet zo’n enorme prestatie voor me. Ook die vijf liter water niet. Maar het is wel erg leuk dit met het goede doel te combineren.”” Zijn vrouw Nelleke loopt dit jaar voor het eerst mee, voor haar zijn de 21 kilometer zeker wel een prestatie. “”Een uitputtingsslag””, brengt ze uit als ze over de finish komt. Maar ze lacht weer snel: “”een kopje koffie doet wonderen!””
Hoewel de meeste hardlopers de tocht door het mulle zand zonder jerrycan al zwaar genoeg vinden, zijn er een paar tough guys die toch met die vijf liter in hun hand een goede tijd proberen neer te zetten. Allemaal – met of zonder jerrycan – komen ze met een grote grijns over de finish, aangemoedigd door een vijftal djembes en blij dat het hardlooponderdeel weer terug is van weggeweest.
Bij het vertrek is het nog knap koud, zodat de warming up zijn diensten bewijst. Een grote groep scholieren is helemaal uit Middelharnis gekomen, samen met hun docent die in ZOA’s Raad van Toezicht zit. “”Het is vooral voor de gezelligheid, hoor””, lachen de meiden tussen de 16 en 18 jaar, die ruiterlijk toegeven dat ze zich niet zo met het watertekort in de wereld bezighouden. “”Eigenlijk wel slecht van ons””, bedenken ze dan. “”Want het is natuurlijk wel gek dat wij zoveel hebben en zij zo weinig.”” En daar gaan ze, met hun nog lege jerrycan en een boel vrolijkheid om zich heen.
Aan de acht kilometer wandelen doen heel veel kinderen mee