Een rijke Engelsman had in zijn verzameling van kostbaarheden een heel bijzondere viool. Fritz Kreisler, een beroemde musicus, wilde deze kostbare viool graag hebben. Maar de eigenaar weigerde het instrument aan hem te verkopen. Daarop vroeg Kreisler of hij dan slechts één keer op het instrument mocht spelen.
Dat werd hem toegestaan. Met een bevende hand stemde de kunstenaar het instrument en begon toen te spelen. Hij speelde zoals alleen een kunstenaar kan spelen. Hij legde zijn hart in de muziek. De eigenaar van de viool luisterde ademloos toe. Hij had nog nooit zulke prachtige muziek gehoord. Hij zei geen woord. Toen de kunstenaar stopte met spelen en de viool heel voorzichtig terug legde in de antieke kist, zei hij: ‘Neemt u het instrument maar. Ik heb geen recht het voor mezelf te houden. Het behoort u toe, omdat u er zo op kunt spelen’!
Behoort uw en mijn leven ook niet toe aan onze Schepper? Hij is de enige, die weet hoe wij tot volle ontplooiing kunnen komen.
25-05-2011
132