Buiten winnen is binnen beginnen – dat was het motto van het congres in Amersfoort. De start: een donut. Een ring met een middelpunt van niks. Een snack. ‘Waar snak je naar?’ vraagt Leendert van den Dool, dagvoorzitter van het congres. Zelf vult hij het in: dat deze dag een begin mag zijn, waardoor gemeenten weer gaan groeien en bloeien.
Eerst Henkie, de sprekende buikspreekpop. Matthijs Vlaardingerbroek zaagt ‘m doormidden, als goocheltruc. Kijk, dit is het probleem: de kerk is het contact met haar benen kwijt en kan zich niet meer door de wereld bewegen. Net zoals de verlamde man in Markus 2, die door vier vrienden naar Jezus wordt gebracht. Ze nodigden hem niet uit, maar ze gingen naar hem toe, beloofden dat ze voor dit vervoer zouden zorgen (zonder te weten hoe moeilijk dat zou worden!) – en brachten ‘m waar hij moest zijn.
Hier in Amersfoort zitten honderdvijftig mensen die allemaal ontzettend enthousiast zijn. Voor Jezus. Voor de kerk – nee, niet voor het gebouw, maar voor de mensen in combinatie met Christus. Voor de wereld – nee, niet voor het zondige wereldsysteem, maar voor een massa mensen die stiekem heel erg verlangen naar heelheid. Die 150 komen allemaal uit hun eigen gemeente.
Iedere gemeente heeft, zo legt Matthijs uit, een door God gegeven identiteit. Die moet je vinden, en daarvoor moet je heel wat overhoop halen. En: het kost je wat. Je moet bereid zijn een prijs te betalen.
En dat geeft ons allemaal merkbaar een ongemakkelijk gevoel, als het ineractief wordt en de gespreksleiding een aantal scherpe vragen stelt.
We krijgen een zakdoekje en een lintje. Met de vraag: waar huil je om, wat is de nood die je zou willen lenigen? En: wat is je finish-foto, hoe zou je doel bereikt worden?
Henk Medema voor Uitgeverij Jongbloed
christelijknieuws.nl
30-11-2011
Kerk
https://post-evangelisch.typepad.com/syneidesis/