Mirjam Bikker over de coalitiebreuk: Opblazen is makkelijker dan opbouwen

Wat een afgang dat Wilders zo makkelijk wegloopt. Opblazen is weer eens makkelijker dan opbouwen. Ons land snakt naar een politiek die de mouwen opstroopt en aan de slag gaat. Naar opstaan voor het goede. Niet naar chaos, wat roepen en weer weglopen. Dat is wel de afdronk van dit kabinet.

Als je veel zetels krijgt, heb je ook veel verantwoordelijkheid. Regeren is geen podium voor loze beloften of alleen maar mensen uit elkaar drijven met polariserende teksten, het vraagt betrouwbaarheid, inhoud, écht aan de slag met een visie voor de lange termijn.

Ik vind het schokkend dat de PVV zo met de grote verantwoordelijkheid omgaat. Tegen beter weten in stapte de VVD in dit avontuur en opende de deur voor verdeeldheid en bestuurlijke chaos.

Ons land verdient betrouwbare en verantwoordelijke politiek, waar mensen thuis en ondernemers echt wat aan hebben. Politiek die mensen dient, recht doet en vertrouwen herstelt.

Nu Wilders het kabinet laat vallen, is de Tweede Kamer aan zet. Ook een rompkabinet met nieuwe meerderheden kan nog steeds ons land vertegenwoordigen. Geen paniek omdat de PVV wegloopt, maar standvastig en met verantwoordelijkheid goed voor ons land zorgen. De ChristenUnie zal zich daarvoor inzetten. Recht doen, vrede zoeken en opstaan voor het goede, dat verdient ons land.

Bijdrage Mirjam Bikker tijdens debat

Voorzitter. Wie wind zaait, zal storm oogsten. Die Bijbelse wijsheid kunnen we boven het kabinet Schoof schrijven. En ik kan me geen debat herinneren dat de storm niet opstak.

Wilders probeerde het een tijdje als milders, maar al snel kwam de aap weer uit de mouw. Twitteren als geen ander, afbreken en afkraken dat gaat allemaal heel goed. Maar opbouwen, ho maar. Een beetje zoals de boze coach langs de lijn, die zelf voor deze opstelling gekozen heeft, maar nu alles en iedereen, inclusief de scheidsrechter, de schuld geeft van een verloren wedstrijd. Geen verantwoordelijkheid, geen plan voor de lange termijn. Alleen boosheid…

Leiderschap wordt gevraagd en we zagen alleen maar vluchtgedrag. Wie wind zaait, zal storm oogsten, de VVD, NSC en BBB hebben dit fiasco mogelijk gemaakt. Begonnen met het openzetten van de deur voor het populisme. Ik zie ze alleen naar Wilders wijzen. Is er nog enige reflectie? Kernvraag voor onze generatie politici is of we nog ergens toe in staat zijn? Misschien is dit wel de laatste kans voor het politieke midden om te laten zien dat we verantwoordelijkheid kunnen nemen voor ons land. Kunnen we het nog met elkaar eens worden over grote, moeilijke maar noodzakelijke besluiten? Het eerste wat voor ons ligt is zijn de benodigde investeringen in defensie. Over 3 weken is de NAVO-top. Voorlopig staat minister Schoof daar zonder mandaat, zonder plan of politieke rugdekking.

Ik hoop dat het brede politieke midden – dwars tegen het populisme van de heer Wilders in – elkaar vindt in een duidelijk mandaat voor premier Schoof. Door het weglopen van Wilders zijn de mensen in het land de dupe. Ons land zit op slot. Veel mensen kunnen niet weer twee jaar wachten op effectief beleid. Voor de jongere die dak- en thuisloos is en op zoek is naar een huis en stabiel inkomen. Voor de boer die nog steeds niet weet of zijn bedrijf toekomst heeft ja of nee. Voor het gezin dat moet rondkomen van een modaal inkomen en waar de huishoudportemonnee aan elkaar hangt van ingewikkelde toeslagen. De ondernemer, die graag zou investeren maar met de politieke windvanen geen enkele zekerheid heeft.

Vandaag is een dag om op te staan. De ChristenUnie kiest een andere weg. Wij geloven in een politiek die niet vlucht, maar blijft staan. In leiderschap dat niet wordt ingegeven door peilingen, partijbelang of persoonlijk gewin, maar door waarden. In politiek die dienstbaar is. Die recht doet. Die verbindt in plaats van verdeelt. Juist nu heeft Nederland behoefte aan leiders met een koel hoofd en een warm hart. Aan partijen die bouwen, niet breken. Want afbreken is makkelijk. Bouwen vraagt karakter. Wie wind zaait… komend weekend is het Pinksteren. De Kerk viert dan dat het in een klein huisje begon te waaien, dat de kleine groep mensen die Jezus volgde, opeens een heilig vuur kreeg. Vervuld met de Geest weigerden ze zich neer te leggen bij de donkere machten. Ze stonden op,en brachten het goede nieuws.