Amir Tsarfati: Shalom vanuit Israël! Sommigen vragen zich misschien af hoe ik vrede kan wensen vanuit een land dat momenteel in oorlog is. Dat is omdat mijn vrede niet voortkomt uit regeringen, wapens of verdragen. Mijn vrede komt van de Almachtige God die over Zijn volk waakt. De hand van Hem die nooit sluimert of slaapt, is op Israël, net zoals op allen die Hij de Zijnen heeft genoemd. Daarom kan mijn hart rust vinden in de Heer, zelfs als ik de straaljagers voortdurend hoor opstijgen op slechts enkele kilometers van mijn huis.
‘Dezen vertrouwen op strijdwagens en die op paarden, maar wíj zullen de Naam van de Heere, onze God in herinnering roepen’ (Psalm 20:8).
Ik ga vandaag meteen ter zake komen. Dit wordt een speciale nieuwsbrief die volledig gewijd is aan de oorlog met Iran.
Het ontstaan van de oorlog
Het begon allemaal met een natie die in vrede wil leven en wil dat de wereld haar bestaansrecht erkent. Dit land, míjn land, is officieel door veel landen erkend, maar door slechts weinig geliefd. Israëls probleem was altijd de gewelddadige vastberadenheid van onze vijanden die ons bestaansrecht afwijzen. Vóór februari 1979 behoorde Iran tot de vrienden van Israël, maar met de komst van ayatollah Khomeini en zijn radicale, islamitische regime werd de regering in Teheran al snel onze ergste vijand.
Het vernietigen van Israël werd de hoogste prioriteit van Iran, belangrijker dan de zorg voor de eigen bevolking. Wanneer Iraniërs zich verzetten, werden ze met harde hand aangepakt door de Basij, een paramilitaire politiemacht binnen het land die tot taak had de sharia te handhaven en verzet tegen het regime neer te slaan. Voor vijanden van buitenaf richtte de regering van Khomeini de Islamitische Revolutionaire Garde (IRGC) op, die de belangrijkste militaire tak van het land werd. Binnen de IRGC bevindt zich de Quds Force, die inlichtingendiensten en speciale eenheden combineert en de elite-strijdkrachten van het leger vormt.
Zodra het islamitische regime stevig verankerd was, begon het zich te profileren als regionale supermacht. Zijn methodologie bestond uit het oprichten, trainen en financieren van terroristische milities in het Midden-Oosten om regeringen te destabiliseren en Israël aan te vallen. Zo ontstonden Hezbollah, Hamas, de Houthi’s en alle kleinere sjiitische militanten in Irak, Syrië en de omringende landen. Dit gaf Iran de mogelijkheid tot een zekere afstand en ontkenning, aangezien Israël zich moest verdedigen tegen de ene na de andere aanval van de proxies.
Naar alle waarschijnlijkheid had Iran zich ontwikkeld tot een geduchte vijand. De Europese supermachten en de meeste Amerikaanse regeringen trapten in de propaganda van Iran wat betreft zijn kracht. Maar toen werd Hassan Nasrallah, de leider van Hezbollah, gedood op last van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, en de ogenschijnlijk machtige Hezbollah stortte al snel in. Dit leidde tot de val van Syrië en de ineenstorting van de ene na de andere militie. Plotseling zag iedereen dat de macht van Iran slechts een kaartenhuis was, dat begon in te storten.
Ondertussen bezorgde de mogelijkheid dat Iran kernwapens zou verwerven de meeste landen een onbehaaglijk gevoel, aangezien niemand eraan twijfelde dat Iran een reden zou vinden om die te gebruiken. Het islamitische regime zwoer dat het geen bom aan het bouwen was, maar keer op keer bleek dat het loog. Iedereen was echter te bang voor de groeiende macht van Iran en zijn invloed in het Midden-Oosten om er iets aan te doen. Maar nu het kaartenhuis in elkaar begon te storten, besefte Israël dat het tijd was om toe te slaan. Ze vroegen de Verenigde Staten om advies, en president Donald Trump zei: ‘Wacht nog even. Misschien kan ik een deal sluiten.’ Trump liet ayatollah Khamenei weten dat Iran 60 dagen de tijd had om in te stemmen met een akkoord dat een einde zou maken aan het Iraanse nucleaire programma. Iran blufte en dreigde en talmde, terwijl Israël zijn tijd afwachtte. De 60 dagen verstreken en op dag 61 viel Israël aan.
Het begin van de oorlog
Operatie Rising Lion ging op vrijdag 13 juni van start. De Israëlische inlichtingendienst, bevestigd door andere internationale bronnen, maakte duidelijk dat Iran zo snel mogelijk een kernwapen wilde ontwikkelen. Als er niet onmiddellijk actie werd ondernomen, zou het al gauw te laat zijn. De Israëlische strijdkrachten vielen aan. Ze werden bijgestaan door de Mossad, die zo creatief en briljant te werk ging, dat ik popel om een aantal van hun methoden op te nemen in de Nir Tavor-thriller die in mei volgend jaar verschijnt.
Er werden vier belangrijke doelwitten aangevallen. Nucleaire installaties in Natanz, Parchin en Isfahan werden met precisieaanvallen verwoest, waardoor de uraniumverrijkings- en kernwapenonderzoeksactiviteiten van Iran werden lamgelegd. Luchtverdedigingssystemen, waaronder belangrijke radarinstallaties en S-300-systemen, werden vernietigd in Hamedan, Teheran en Tabriz, waardoor Israël het luchtruim boven West-Iran controleerde. Regime- en militaire doelen werden aangevallen, waaronder hoge commandanten, het hoofdkwartier van de IRGC en raketdepots in Kermanshah en Khorramabad. De energie-infrastructuur werd getroffen door een enorme explosie in de South Pars-gasraffinaderij in Kangan, waarmee Israël voor het eerst een van de cruciale olie- en gassectoren van Iran trof. Ondanks alle aanvallen in en rond de nucleaire installaties van Iran heeft het IAEA bevestigd dat er geen stralingslekken zijn geweest en dat de energiecentrales in Bushehr en Khondob onbeschadigd en veilig zijn gebleven.
Deze eerste aanvallen waren verlammend voor Iran. Binnen enkele ogenblikken werd bijna 20% van de Iraanse raketlanceercapaciteit uitgeschakeld. Dat percentage is nu opgelopen tot 66% dankzij de voortdurende jacht op lanceerinrichtingen door de Israëlische luchtmacht (IAF), waardoor er nog maar ongeveer 100 over zijn. Daarom neemt het aantal raketten dat op Israël wordt afgevuurd elke dag af, hoewel Iran er duizenden in voorraad heeft. Vliegtuigen van de IRGC werden op de grond vernietigd, luchtdoelraketsystemen werden opgeblazen en de hoogste militaire besluitvormers konden hier niets tegen doen omdat velen van hen al tijdens de eerste nacht, terwijl ze nog sliepen, waren uitgeschakeld door gerichte aanvallen. Tot de omgekomen militairen en wetenschappers behoren tot dusver onder anderen:
• Hossein Salami, hoofd van de IRGC;
• Amir Ali Hajizadeh, hoofd van het raketprogramma van de IRGC;
• Mohammad Bagheri, hoofd van de inlichtingendienst en hoogste militaire functionaris van het land;
• Mohammed Kazemi, hoofd van de inlichtingendienst van de IRGC;
• Mohammad Hassan Mohaqiq, plaatsvervangend hoofd van de inlichtingendienst van de IRGC;
• Mohsen Bakri, hoofd van de inlichtingendienst van de Quds Force;
• Abu al-Fadl Nikouei, plaatsvervangend hoofd van de inlichtingendienst van de Quds Force;
• Gholam Ali Rashid, commandant van de generale staf van de strijdkrachten;
• Ali Shadamani, commandant van de generale staf van de strijdkrachten, die deze functie slechts vier dagen bekleedde na de dood van Rashid;
• Fereidoun Abbasi, vooraanstaand nucleair wetenschapper en voormalig hoofd van de Atomic Energy Organization van het land;
• Mohammad Mehdi Tehranchi, hoofd van de Islamitische Azad Universiteit van Iran in Teheran, samen met vier andere wetenschappers;
• Ali Shamkhani, topmilitair en nucleair adviseur.
Deze strategie, ‘de kop van de slang afhakken’, werd door premier Netanyahu een ‘Pagers-operatie op steroïden’ genoemd. Bovendien viel de IAF aan het begin van de operatie Natanz aan. Op dat moment draaiden de enorme centrifuges op volle toeren om uranium te verrijken. Wanneer centrifuges worden geraakt terwijl ze draaien, vallen ze in duizend stukken uiteen. Als Iran tien minuten eerder van de aanval had geweten, hadden ze ze uitgeschakeld. Dit was een van de belangrijkste resultaten van de eerste aanval.
Israël heeft ook het Iraanse tv-gebouw geraakt, wat het vermogen van het regime tot verspreiding van propaganda ernstig heeft aangetast. Gisteren, nadat de televisie beperkt was hersteld, werd de programmering gehackt en werd een video vertoond waarin mensen werden opgeroepen de straat op te gaan om te protesteren tegen het regime.
Deze aanval van Israël had drie hoofddoelen. Ten eerste, het raketprogramma uitschakelen. Ten tweede, het kernwapenprogramma vernietigen. Ten derde, de proxy-milities van Iran uitschakelen. Het zal je zijn opgevallen dat het omverwerpen van het Iraanse regime hier niet in is opgenomen. Niet dat Israël ertegen zou zijn, maar het is gewoon niet onze prioriteit. Het omverwerpen van een regime is meer iets voor de CIA, en we zullen zien of president Trump middelen vrijmaakt om Iran een soort make-over te geven waardoor het eruit gaat zien zoals vóór 1979.
Hoe de situatie nu is
Teheran is een spookstad. Terwijl Iran zich doelbewust richt op Israëlische burgers, heeft Israël de mensen die in verschillende wijken van Teheran en andere steden wonen, van tevoren gewaarschuwd dat het van plan is toe te slaan. Waarom valt Israël überhaupt burgergebieden aan? Omdat de IRGC dezelfde tactieken als hun smerige handlangers inzet en hun eigen volk als menselijk schild gebruikt. Sinds 8 oktober 2023 heeft nog nooit een leger zulke strenge voorzorgsmaatregelen genomen om het leven van vijandelijke burgers te beschermen als het IDF. Hierdoor zijn Israëlische soldaten in gevaar gekomen en hebben veel vijandelijke strijders met de burgerbevolking kunnen vluchten, maar het Israëlische leger wijkt niet af van deze normen.
Helaas richt Iran, zoals ik al zei, zijn ballistische raketten en drones specifiek op de burgerbevolking in Israël. De drones zijn niet effectief geweest. Van de duizend die sinds het begin van de campagne vanuit Iran zijn gelanceerd, hebben er slechts tweehonderd de Israëlische grens bereikt en die zijn allemaal onderschept. De islamisten hebben meer succes gehad met hun raketten. Van de vierhonderd ballistische raketten die zijn afgevuurd, hebben er dertig burgergebieden in Israël geraakt. Daarbij zijn vijfentwintig doden gevallen en zeshonderd gewonden. Bovendien zijn vierduizend mensen gedwongen hun huizen te verlaten vanwege de schade. Het is veelzeggend voor de strategie van Iran dat er bij hun aanvallen geen enkele Israëlische soldaat is omgekomen.
Laatste nieuws: Iran heeft vanochtend opnieuw Israëlische burgercentra aangevallen met raketten en in totaal acht locaties geraakt. En opnieuw zag de wereld hoe God de schade beperkte. Een van de aangevallen locaties was het Soroka Medical Center in Beer Sheba, dat een voltreffer kreeg. Een arts van het ziekenhuis liet weten: ‘Pas gisteren hadden we het oude operatiegebouw geëvacueerd dat vandaag een voltreffer kreeg. Het is een groot wonder.’ God is goed! De tirannen in Teheran moeten zich gerealiseerd hebben hoe dit op het wereldtoneel zou overkomen, dus hebben ze een nepbericht verspreid over hoe Israël militaire tanks onder het ziekenhuis zou opslaan. Dit is de pot die de ketel verwijt dat hij zwart ziet. Het regime dat zijn eigen burgerwijken als menselijk schild gebruikt voor zijn raketwerpers, beschuldigt Israël, dat zijn wapens in echte wapenopslagplaatsen opslaat, van het gebruik van menselijke schilden. Het is een wanhopige leugen van wanhopige mensen. Bij de aanval van gisteravond raakten zes mensen ernstig gewond, vier in Holon en twee in Ramat Gan. Premier Netanyahu zei: ‘We zullen de tirannen in Teheran hiervoor laten boeten.’ Uit zijn langere verklaring en die van minister van Defensie Israel Katz kunnen we twee dingen opmaken. Ten eerste is er een directe dreiging geuit aan het adres van ayatollah Khamenei. Ten tweede werkt Israël aan het ondermijnen van het tirannieke regime, zonder echter te proberen het omver te werpen.
Zoals hierboven vermeld, blijft de IAF jacht maken op mobiele raketwerpers. De grootste taak die nog moet worden volbracht, is de vernietiging van de nucleaire site in Fordow. Dit is een ondergrondse faciliteit waarvan de ingang goed wordt beschermd door het omringende terrein. Alleen de GBU-57 Massive Ordnance Penetrator heeft voldoende kracht om de diepten van deze faciliteit te bereiken. Deze bom, ook wel bekend als een bunkerbuster, weegt 13.600 kilogram en is te zwaar om door de IAF te worden ingezet. De VS zou moeten helpen met een B-2 of B-52 om deze enorme explosieven op de Fordow-faciliteit te werpen. Zoals het er nu uitziet, is president Trump bereid om te helpen. Een belangrijke factor die hem heeft overtuigd, was een boodschap van de Amerikaanse ambassadeur in Israël, Mike Huckabee. Met zijn krachtige en overtuigende woorden klonk hij meer als een predikant dan als een ambassadeur, en ik denk dat er geen twijfel over bestaat dat de Heer hem in deze positie heeft geplaatst ‘voor een tijd als deze’. Op dit moment worden B-52’s klaargemaakt op Diego Garcia in de Indische kernwapenprogramma van Iran voorgoed te vernietigen. Israël heeft de luchtverdediging rond de Fordow-faciliteit al uitgeschakeld, waardoor de weg vrij is voor Amerikaanse bommenwerpers.
Op het moment dat ik dit schrijf, zijn er geen onderhandelingen gepland tussen Israël en Iran of tussen de Verenigde Staten en Iran. Momenteel zijn de VS en Iran nog steeds in een verbale strijd verwikkeld, maar het is onwaarschijnlijk dat dit zo zal blijven. De Iraanse leiders zijn naar Oman gevlucht en Israël heeft ingestemd met een Amerikaans verzoek om de vliegtuigen niet neer te halen. Ondertussen zijn diplomaten uit vele landen Iran ontvlucht, van wie velen de noordgrens met Azerbeidzjan zijn overgestoken.
Hoe ziet de toekomst eruit?
Ik kan alleen maar voorspellen op basis van wat ik heb gezien. Ik denk dat het nucleaire programma van Iran zal worden beëindigd, en ik denk dat dit op gewelddadige wijze zal gebeuren. Het is mogelijk dat de ayatollahs een snelle, gematigde overgave uit hun tulbanden toveren, maar ik denk niet dat ze de moed of de vooruitziende blik hebben om hun verliezen te beperken. Als ze om vrede vragen, geloof ik niet dat Trump dit zal accepteren zonder een plan voor de onmiddellijke vernietiging van hun nucleaire installaties, en ik weet dat Netanyahu dat ook niet zal doen. Mijn beste gok is dat de VS met bunkerbommen hulp zullen bieden bij het vernietigen van Fordow en andere ondergrondse faciliteiten die diep moeten worden gepenetreerd. Zodra de nucleaire dreiging is weggenomen, het raketontwikkelingsprogramma is vernietigd en het netwerk van Irans proxies is ingestort, denk ik dat Netanyahu de militaire actie van Israël zal beëindigen. Nogmaals, hij is er niet op uit om iemand omver te werpen. Hij wil alleen vrede en veiligheid voor het Israëlische volk.
Zal het Iraanse volk in opstand komen tegen het regime? Ik hoop het. De Iraanse bevolking is geweldig, maar leeft al bijna een halve eeuw onder islamitische onderdrukking. Nooit eerder heeft het volk zo’n kans gehad om de regering omver te werpen. Maar dat is niet de taak van Israël. Het is ook niet de taak van Amerika, hoewel sommige leden van de drieletterige organisaties het hierin misschien niet met me eens zijn.
Als Iran capituleert, zullen de terroristische proxies dan instorten? Absoluut. Hezbollah, Hamas, de Houthi’s en alle andere proxies zijn voor hun voortbestaan afhankelijk van Iran. Een gebroken Iran heeft geen macht om hen te financieren, te bewapenen of te beschermen. Ik zie het Jemenitische leger gemakkelijk in opstand komen tegen de Houthi’s en hen uiteindelijk ten val brengen. Hezbollah staat al op instorten en er is niet veel nodig om hen in Libanon te verslaan. Dit geldt vooral als de ayatollahs worden verwijderd. Zonder ayatollahs zijn er geen radicale sjiieten in het Midden-Oosten en is er geen hoop of doel meer voor de milities die hen steunen.
Sommigen vragen zich af of wij, die geloven in de Bijbelse profetie, echt moeten hopen op een radicale verandering in het leiderschap van Iran. Zou dat de tijdlijn van de oorlog uit Ezechiël 38 niet vertragen, aangezien een nieuw regime misschien weer op vriendschappelijke voet met Israël zou staan? Absoluut niet! Ten eerste moeten we altijd het goede boven het kwade verkiezen. Het evangelie dringt nu, onder dit kwaadaardige regime, al op wonderbaarlijke wijze door in Iran. Stel je eens voor wat een open veld er zou ontstaan voor evangelisatie als de poorten naar het westen weer opengaan! Ten tweede heeft God Zijn tijdschema. Als wij hopen dat slechte dingen blijven voortduren om Zijn komst te bespoedigen, is dat een teken dat wij er niet op vertrouwen dat Hij alles in Zijn hand heeft. Het is niet zo dat God de oorlog gepland heeft op 7 juli, maar deze plotseling moet uitstellen omdat Iran ineens weer aardig is. Hij bepaalt Zijn tijd, en wij kunnen daar niets aan veranderen.
We leven in Bijbelse tijden. Of er nu een regimewisseling komt in Iran of niet, ik geloof dat de dagen die in Ezechiël, Daniël en Openbaring zijn voorzegd, elk moment kunnen beginnen. In de tijd die ons rest, moeten we ons bezighouden met de zaken van onze Vader, Zijn waarheid verkondigen aan de mensen om ons heen, en elkaar liefhebben zoals Hij ons heeft liefgehad. En we moeten op de knieën gaan en bidden. We bidden dat Gods wil zal geschieden. We bidden om Zijn bescherming voor het volk Israël en de vele onschuldige mensen in Iran die niets te maken willen hebben met dit onderdrukkende regime. En zoals Psalm 122:6 ons opdraagt, bidden we om de vrede van Jeruzalem.
In de verwachting van Zijn komst,
Amir Tsarfati
Amir Tsarfati is een geboren Israëli en voormalig majoor in het Israëlisch leger (IDF). Hij is de oprichter en directeur van Behold Israel. Dit is een non-profitorganisatie die Bijbels onderwijs geeft door middel van rondleidingen, conferenties en social media, en vanuit een Bijbels en profetisch gezichtspunt nieuws en informatie over Israël biedt.
Lees meer op de website van Amir Tsarfati: beholdisrael.org
Deze nieuwsbrief is vertaald door de redactie van ChristelijkNieuws vanuit de mail van Amir van donderdag 19 juni 2025. Foto: © Henk-Jan Oudenampsen (Israël)
Meer berichten van Amir Tsarfati zijn te vinden op:
YouTube: www.youtube.com
Telegram: t.me/beholdisraelchannel
Facebook: facebook.com/beholdisrael
Instagram: instagram.com/amir.tsarfati
X / Twitter: x.com/beholdisrael
