Langzaam landen en leven na het wonder

Heel langzaam zakt Martin Brand terug op aarde en gaat hij eigenlijk pas beseffen wat er de afgelopen week gebeurd is. Martin: ‘De verpleegkundigen in het ziekenhuis vertelden dat slechts 10 % van mijn soort gevallen het overleeft (na een hartstilstand thuis). Voor mij was de hele hartstilstand vooral een woord, een abstract ding waar ik niet bij ben geweest.

Nu ik wat foto’s heb gezien, meer verhalen heb gehoord van Suus, de politiemensen die erbij waren, de verpleegkundigen die me hebben opgenomen wordt het meer reëel allemaal.

Ik geloof dat ik hier ben om mijn plekje in te nemen en voor mij is dat zingend en sprekend, mijn leven en ook vaak mijn geloof delen. Dat blijft zo. En tegelijk moet ik ook nuchter en eerlijk nadenken over de manier waarop ik nu ga leven met een hartstoornis. Volgende week krijg ik een soort van pacemaker ingebracht en ontkennen en doorrennen is niet verstandig. Angstig en passief leven is ook zeker niet wat ik van plan ben. Ik denk dat balans een soort van codewoord zal zijn. En dat woord is nu juist zo wezensvreemd voor mij. Ik heb tot nu toe vooral grapjes gemaakt in het ziekenhuis, om er een beetje mee om te kunnen gaan. Ik kon me niet echt voorstellen dat ik eventjes niet meer leefde. Ik was zelfs al concerten/projecten aan plannen, mailtjes sturen, mensen bellen over projecten. Dit gaat nu stoppen. Voorlopig.

Misschien toch even een paar maanden helemaal niets doen wat betreft werk, gewoon opnieuw leren leven. Wennen aan een nieuw ritme. Nieuwe manier van leven samen met Suus en Noah. Er gaat toch iets veranderen, en dat is misschien juist heel goed. Ik ben dankbaar voor het wonder dat ik leef, want dat is het. En juist daarom zie ik in (met een beetje hulp van Suus die het allemaal van dichtbij heeft gezien) dat ik goed met dit wonder van het ‘leven’ moet omgaan.

Niet ontkennen en doorrennen. Leren wandelen. Een nieuwe tijd. Ooit ga ik hier vast over spreken. Nu eerst zelf maar in de praktijk proberen te brengen…

Nou, dit schrijven is misschien meer therapeutisch dan voor jullie opbouwend, maar goed. 😉