Doorleven na een hartstilstand - Christelijk Nieuws

Afgelopen weekend publiceerde het Nederlands Dagblad een bijzonder interview met gospelzanger Martin Brand in de bijlage NDzeven. Martin (32) zou in juni spreken op de EO-jongerendag. Zes dagen voor het evenment kreeg hij een hartstilstand. Het ND-artikel kreeg de titel: ‘Tien minuten dood.’

Om kwart voor zes in de ochtend ligt Martin in bed. Zijn zoon Noah (1) is een beetje onrsutig en martin en zijn vrouw Susanne hebben hem in bed genomen. Noah klapt in zijn handjes en Susanne maakt Martin wakker om naar hem te kijken. Martin glimlacht om zijn zoon en Susanne zegt dat ze uit bed wil gaan. Het volgende ogenblik hoort Susanne gesnurk en ademt haar man niet meer.

Er volgen spannende minuten. Susanne legt Noah in de box en belt 112 en reanumeert Martin op advies van de hulpverlener van 112 aan de telefoon. Binnen twee minuten neemt een politieagent – die in de buurt aan het werk is – het van haar over. Na tien minuten komt er een ambulance. Het ambulancepersoneel dient electrische schokken toe en de hartslag van Martin komt weer op gang. Na een kunstmatig coma ontwaakt hij maandagavond in het ziekenhuis in Zwolle op de intensive care.

Het verloop van deze gebeurtenis werd door vele duizenden op de voet gevolgd. Het gastenboek op de website van Martin werd overspoeld met duizenden reacties. Vrij snel is Martin weer bij kennis en plots verschijnen zijn eigen berichtjes op zijn website en op de sociale media, tot grote vreugde van velen. ‘Dit is een wonder van God’ was de vaststelling van velen. Martin hoopt zijn leven opnieuw in te richten. Hij wil prioriteiten verleggen en z’n tijd anders indelen.

Maar Martin Brand is een gedreven en gepassioneerd mens, altijd bezig met honderd-en-één projecten. Hij zong en speelde mee in allerlei musicals en reist heel Nederland door voor het houden van workshops, concerten en spreekbeurten. Het zal voor hem een hele klus worden om het rustiger aan te doen. Martin wil dolgraag een positief verschil maken in iemands leven en heeft daar alles voor over.

Op tienjarige leeftijd jaar begon Martin met zanglessen. Hij deed mee aan talentenjachten waarbij hij meestal in de prijzen viel. De aandacht van het publiek werkte verslavend en hij ging steeds meer optreden. Hij werd zanger van een feestband, zong in verschillende theaterstukken en dinershows. Het was zijn droom om een bekende musicalzanger te worden. Hij studeerde aan de theaterschool in Zwolle en na een tv-optreden werd hij door Joop van den Ende uitgenodigd om auditie te doen voor musicals. Martins leven liep op rolletjes en niemand verwachtte dan ook de radicale ommekeer rond zijn twintigste…

Martin: ‘Ik was helemaal niet op zoek naar verandering of naar God. Eerlijk gezegd moest ik er niet aan denken een christen te zijn. Ik vond het zo zwak om God nodig te hebben. Toen ging op een avond de telefoon: een oud-klasgenoot nodigde me uit voor een schoolreünie en… voor een getuigenisavond. Ik wist niet wat ik precies moest verwachten, maar ik begreep dat jongeren iets zouden vertellen over hun leven met God. Die avond heeft me erg geraakt. Dit waren gewone, leuke mensen. ‘Je kunt God niet zien, maar Hij zoekt wel contact met mensen; Hij wil Zich laten kennen,’ zo vertelden ze mij.

Dit liet me niet meer los. Stel dat het waar zou zijn?! Ik begon te zoeken naar God: bidden, christelijke boeken lezen, met mensen praten. Mijn wens om God te leren kennen werd steeds groter, en ik was vurig op zoek naar antwoorden op levensvragen. Het onzichtbare van God en van het geloof fascineerde en frustreerde me tegelijkertijd. Maar voor mijn gevoel kreeg ik geen antwoord van God.

Op een avond had ik het helemaal gehad. Ik wist het zeker: het geloof in God werkt niet, en bidden helpt al helemaal niet. Toen ik de volgende dag bij de bushalte stond te wachten, ontmoette ik een meisje dat ik kende. Ik zei het hardop tegen haar: “Ik weet het nu zeker, bidden helpt niet.” Ik stapte in een volle bus en zocht naar een plekje. Eindelijk vond ik nog een laatste lege zitplaats. Op het moment dat ik wilde gaan zitten, zag ik juist daar een folder liggen met op de voorkant in koeienletters: “Bidden helpt wel!”

Ik stond perplex; het was alsof God dit Zelf tegen mij zei. Het werd het keerpunt in mijn leven. Ik ben naar huis gegaan en heb het hele blad gelezen.

Er stond veel in over een relatie beginnen met God. Over zonde en vergeving. Over het sterven van Jezus. Eerlijk gezegd had ik me nooit zo’n zondaar gevoeld. Maar ik las dat ik God mocht vragen om mijn ogen te openen. Dat heb ik gedaan. Toen deed God een wonder: ik zag ineens in dat het waar was. Dat ik wel degelijk fouten had gemaakt in mijn leven. Ik vroeg God om vergeving, nu heel oprecht. Ik vroeg of Hij in mijn hart wilde komen wonen en me wilde helpen met een nieuwe start. Dat heeft God gedaan. Ik voelde een rust vanbinnen en een liefde die ik niet eerder had ervaren. Ook liefde voor mijn omgeving. Veel relaties zijn na mijn bekering beter geworden, zoals de band met mijn ouders en broer en zus. Mensen zagen de verandering in mij.

Dit was het begin van een heel nieuw leven. Wel bleef ik worstelen met sommige vragen. Ik kon bijvoorbeeld wel begrijpen dat Jezus Christus voor onze zonden gestorven was om ons daardoor te redden, maar dat Hij daarna uit de dood zomaar weer levend was geworden, kon ik moeilijk geloven. Maar gaandeweg groeide diep vanbinnen bij mij de overtuiging dat het waar was.

Ondertussen ben ik tien jaar verder. Nog steeds heb ik niet de antwoorden op alle vragen, maar mijn vertrouwen in God is de basis voor mijn leven geworden. Ook al zie ik Hem niet, ik weet nu dat ik naar Hem kan luisteren door in de Bijbel te lezen en met Hem kan praten door te bidden. Mijn leven is nooit meer hetzelfde geweest. God heeft mij van binnenuit veranderd.’

(Dit is een gedeeltelijke samenvatting van het artikel in het ND en het interview dat we eerder publiceerden in het evangelisatieblad Leven.nu.)