Tetyana (41) heeft vier kinderen tussen de vier en zestien en woont in een dorpje in West-Oekraïne. Ze zijn hier in 2015 komen wonen nadat ze het conflict in het oosten ontvlucht waren. Maar dit jaar belandden ze in een veel erger drama.
Zijn ogen waren gevuld met lijden en pijn
Tetyana vertelt over de gebeurtenis. Haar man Dmytro ging naar zijn werk bij de autowasstraat zoals gewoonlijk. Hij belde haar nog om te vertellen dat hij groenten ging kopen om in te maken. Dat was zijn allerlaatste telefoontje. Het volgende telefoontje dat Tetyana kreeg, was van de politie. Ze vertelden haar dat er een raket neergekomen was in de buurt van de autowasstraat en dat ze moest komen. Ze huilt: “Het volgende moment lag ik op de vloer en toen ik mijn ogen opende zat mijn dochter naast me die vroeg of het wel goed met me ging.”
Dmytro was zwaargewond en heeft 44 dagen voor zijn leven gevochten in het ziekenhuis. Tetyana vertelt dat hij er slecht aan toe was: “Hij kon niet praten en hij zag er angstig en onrustig uit. Zijn ogen waren gevuld met lijden en pijn.” De verwondingen aan zijn hoofd hadden ook het spraakcentrum in zijn hersenen beschadigd, waardoor hij niet meer met Tetyana heeft kunnen praten. Hoewel Tetyana veel voor Dmyto gebeden heeft, bleef zijn conditie verslechteren.
Gevoel van hervonden veiligheid wreed vernietigd
Dmytro is uiteindelijk in augustus overleden en liet zijn gezin in diepe rouw achter. Zijn vierjarig zoontje Sasha had een bijzondere band met zijn vader en rouwt op zijn eigen manier. Tetyana vertelt dat Sasha soms doet alsof zijn vader er nog gewoon is. Hij vraagt soms of de anderen wat zachter willen doen, omdat papa slaapt. Tetyana en haar gezin zijn al een keer op de vlucht geslagen, toen ze uit het oosten naar het westen zijn gekomen. Ze hadden geen idee dat hun hervonden gevoel van geborgenheid en veiligheid, zo wreed vernietigd zou worden. Achteraf denkt Tetyana dat als ze verder weg gevlucht waren, Dmytro misschien nog in leven zou zijn geweest. Deze gedachte vreet haar helemaal op. Tetyana voelt zich gebroken. Haar grootste angst is dat de Russen opnieuw aan zullen vallen vanuit Belarus, dat dichtbij ligt. Ze zegt: “Ik weet niet wat ons morgen te wachten staat. Ik voel elke ochtend nauwelijks de kracht en moed om de dag onder ogen te komen.”
Gezegend met compassie en steun van anderen
Te midden van alle rouw zijn Tetyana en haar kinderen niet alleen. Toen ze voor het eerst vanuit het oosten in Sarny aankwamen, heeft de lokale kerk onderdak voor het gezin kunnen regelen. Het gezin worstelde al met armoede voordat Dmytro overleed. Daarom is het gezin destijds opgenomen in ons sponsorprogramma en hebben we hen zowel materiële hulp als emotionele steun geboden. Tetyana is ontzettend dankbaar voor de hulp die ze al gekregen heeft. “Ik voel me gezegend met de compassie en steun van andere mensen. Ik ben Olexandr, de lokale coördinator, ook heel dankbaar. Hij helpt ons onze lasten te dragen. Hij komt regelmatig bij ons langs en belt ons. Ik hoop dat mensen voor ons willen blijven bidden. De toekomst beangstigt me, maar gelukkig heb ik nog steeds een doel in het leven: mijn kinderen. En zelfs in deze wanhoop, vind ik troost in Gods aanwezigheid. Als mijn brein geen woorden meer kan bedenken, rust mijn hart in de barmhartige aanwezigheid van God.”
U kunt ook impact maken op gezinnen zoals dat van Tetyana. Met de naderende winterkou en Kerst in het vooruitzicht, heeft het gezin nu meer dan ooit hulp nodig. Een ‘Kerst zonder vrede’ betekent dat veel Oekraïense gezinnen de toekomst met angst tegemoet zien en er weinig te vieren valt. Steun hen, zodat ze deze Kerst ondanks alles weten dat God bij hen is en dat ze er niet alleen voor staan. Doneren kan hier. Hartelijk dank voor uw gift!