Vrouwen vinden het moeilijk om een mannelijke arts te bezoeken

Dr. Charlotte Polle-Kaliti is een pionier. Ze was de eerste persoon uit haar dorp die medicijnen ging studeren. Later werd ze verloskundige en gynaecoloog, om uiteindelijk fistelchirurg te worden. Van de 11 fistelchirurgen in haar thuisland Kenia, is zij de enige vrouw. In de jaren dat ze werkzaam is in de geneeskunde heeft ze grenzen verlegd voor haarzelf, haar gemeenschap en haar patiënten.

Tegenwoordig is Dr. Polle-Kaliti gynaecoloog en internationaal erkend fistelchirurg binnen de Internationale Federatie voor Gynaecologie en Obstetrie (FIGO). Ze koos voor dit vak omdat ze vrouwen wilde helpen die het moeilijk vonden om een mannelijke arts te bezoeken als het om gynaecologische problemen ging. ‘In mijn gemeenschap, als vrouwen dit soort problemen hadden en ze merkten dat het een mannelijke dokter was – wat bijna altijd het geval was – voelden ze zich niet op hun gemak om te vertellen wat het probleem was. Dus logen ze dat ze hoofdpijn hadden of iets anders en vertrokken,’ legt ze uit. Maar met Dr. Polle-Kaliti als chirurg, kunnen veel van deze vrouwen nu met een gerust hart de hulp krijgen die ze nodig hebben.

Geneeskunde, roeping en voorrecht
Dr. Polle-Kaliti’s passie begon al vroeg. Terwijl ze opgroeide in een klein dorpje in Kenia merkte ze dat de mensen niet altijd toegang hadden tot de gezondheidszorg die ze nodig hadden. ‘Ik herinner mij dat ik veel ziekte en leed zag. Soms was een vrouw zwanger, en terwijl ze aan het bevallen was, overleed ze. En dat was het. Het kwam zo vaak voor.’

Dr. Polle-Kaliti legt uit dat dit gebrek aan toegang tot zorg kwam door economische en geografische factoren. De meeste mensen hadden geen toegang tot zorg – en als ze die wel hadden, konden ze die meestal niet betalen. Toen haar zus een chronische ziekte kreeg kwam deze ongelijkheid heel dichtbij. Haar vader was de enige kostwinner, en de beperkte financiële middelen van het gezin gingen op aan torenhoge medische rekeningen.

Doordat ze thuis en in haar gemeenschap de problemen zag, raakte ze geïnspireerd om medicijnen te gaan studeren. ‘Ik bleef me afvragen waarom mensen dit door moesten maken. Was er iets dat gedaan kon worden?’ Dat idee bleef in haar achterhoofd, en toen het moment kwam om een studie te kiezen, stortte ze zich op de pittige studie geneeskunde.