Leo Tolstoï, de beroemde Russische schrijver, had een diep inzicht in de menselijke natuur. In een van zijn boeken schrijft hij over een arme, Russische boer.
Op een dag zei iemand tegen hem, dat al het land waar hij op één dag omheen kon lopen, vanaf dat de zon opkwam, totdat zij onderging, van hem zou zijn. Volgens de overeenkomst moest hij voor zonsondergang terug zijn op de plek waar hij begonnen was. Vroeg in de morgen ging hij op weg. Al gauw begon hij hard te lopen om een zo groot mogelijke afstand te kunnen afleggen. Zij hebzucht was zo groot dat hij te ver ging en pas terugging op weg naar huis, toen de dag al meer dan de helft voorbij was. Toen moest hij nog harder lopen, want als hij niet op tijd op de afgesproken plek zou zijn, was al de moeite voor niets geweest en zou hij niets krijgen. En ja hoor, met inspanning van al zijn krachten lukte het hem om precies op tijd terug te zijn bij het beginpunt. Maar de inspanning was voor zijn hart te groot geweest. Hij viel dood neer van uitputting en het stuk land, dat hij kreeg, was precies groot genoeg voor de kist waarin hij werd begraven.
07-11-2009
132
https://www.christelijknieuws.nl/Piet-Oudenampsen