Zangeres Annemieke Koelewijn (38) uit Spakenburg heeft op jonge leeftijd al veel meegemaakt. Na een loodzware strijd verloor ze haar man aan kanker. Op 7 januari vertelt ze haar aangrijpende verhaal in De Verandering. Annemieke kreeg op 16-jarige leeftijd verkering met de drie jaar oudere Pieter-Jan. Een jaar later kreeg hij allerlei klachten in zijn rug. De huisarts verwees hem door naar het ziekenhuis.
“Toen we hem daar hadden afgezet, zei z’n moeder: ‘Als het maar niet hetzelfde is wat de dominee heeft…’ Die opmerking maakte Annemieke heel kwaad: hun predikant had testeskanker. “‘Ben je gek?!’ reageerde ik – maar ik was 17, en heel positief ingesteld.” Later die dag zochten ze Pieter-Jan weer op in het ziekenhuis. “Hij zat aan een tafeltje. ‘Het is niet goed, Miek.’ De dokter vertelde dat de ziekte – inderdaad: testeskanker – in het ergste stadium was.”
Pakweg twee jaar later werd hij, na een zware operatie, helemaal schoon verklaard. De opluchting was enorm. “We zijn kort daarna verloofd en op mijn 22e trouwden we.” Hoewel ze wisten dat zij nooit kinderen zouden krijgen, was Annemieke daar niet zo mee bezig. Angst dat de kanker terug zou komen, had ze niet. Wel raakte ze een paar ja later zwaar overspannen en depressief. Ze was uitgeput, extreem onzeker en somber.
Juist in die tijd merkte ze dat muziek maken – zingen en gitaarspelen – haar troost gaf. Uiteindelijk ging het toch weer bergopwaarts. “Opeens zag ik het weer zitten; net alsof God met Zijn Geest leven in mij blies.” Het duurde niet lang of ze mocht naar huis. Annemieke voelde zich snel weer helemaal de oude. Ze droomde zelfs van een eigen gospel-cd, die er (met hulp van Gerald Troost en Ralph van Manen) ook kwam.
Een paar jaar later bleek Pieter-Jan een zeldzame, ongeneselijke vorm van kanker te hebben. De 2,5 jaar die volgden, typeert Annemieke als ‘hels’. Er werden meer tumoren gevonden, onder meer in zijn hersenen. Pieter-Jan onderging legio zware kuren en bestralingen, en moest lichamelijk steeds meer inleveren. Annemieke verzorgde hem tot het einde toe thuis, en zoveel mogelijk zelf. “Hij werd ook heel benauwd en kreeg zuurstof. In die tijd heb ik het lied Prijs Hem in de storm geschreven. Ik moest veel huilen, en bad: ‘Wat maakt U me nou, Heer? De twee meest belangrijke mannen in mijn leven allebei weg?’ Mijn lichaam ging door, maar mijn hart stond stil.” Op 6 oktober 2010 om 10.10 uur kwam het einde. “Mijn man vroeg echt of de Heer hem wilde thuishalen. Zijn laatste ademtocht was heel rustig – Pieter-Jan was bij God.”
Op 7 januari om 18.00 uur vertelt ze haar aangrijpende verhaal in De Verandering.
Citaten uit EO-Visie interview
Evangelische Omroep
06-01-2012
Muziek
https://www.annemiekekoelewijn.nl