We werden liever gedood dan dat we ons zouden bekeren tot de islam

Dirk van Genderen: Te midden van alle ellende in deze wereld is Gods werk zichtbaar. Daarom schrijf ik deze week niet over de weer opgelaaide strijd in Gaza, waar Hamas voor de zoveelste keer het bestand verbrak, waardoor de kans groeit dat Israel op korte termijn Hamas totaal zal willen uitschakelen. Ik schrijf ook niet over de gruwelen van IS en de toenemende dreiging die uitgaat van deze barbaarse terreurgroep.

Deze week wil ik u bemoedigen, door te laten zien dat Gods werk doorgaat, dwars door alle strijd en ellende heen. Ik moet denken aan de woorden van de Here Jezus in Johannes 16:33: ‘In de wereld zult u verdrukking hebben, maar hebt goede moed: Ik heb de wereld overwonnen.’

Onthoofde journalist een ‘man van geloof’

James Foley, de 40-jarige Amerikaanse journalist, die werd onthoofd door een strijder van IS, was een ‘man van geloof’, zoals zijn vrienden en zijn familie hem beschrijft. In 2012 werd hij ontvoerd in Syrië, en eerder ook al in Libië. Enkele dagen geleden verscheen er een buitengewoon schokkend filmpje op internet, waarin te zien was hoe hij door een strijder van IS, wellicht afkomstig uit Engeland, werd onthoofd met een mes.

Foley’s moeder zegt: ‘We danken God voor het geschenk dat Hij ons gaf in Jim,’ zoals ze hem noemt. ‘We zijn trots op hem.’

Zijn vader voegt eraan toe: ‘Het is niet heel moeilijk voor ons om troost te vinden. We weten dat hij nu bij God is. We hebben wel uw bemoediging en uw gebed nodig om door te gaan zonder hem.’

Op de vraag of hij in staat is om de beul te vergeven voor zijn daad, antwoordt hij dat hij er vandaag nog niet toe in staat is. ‘Maar als christen zullen we dat wel ooit moeten doen.’

Toen Foley werd vastgehouden in Libië, schreef hij een brief aan de Universiteit van Marquette, waar hij had gestudeerd. Hij schreef daarin over zijn gebedsleven en over dat van zijn medegevangenen. We baden altijd samen hardop. Het hielp om onze zwakheden te delen. Het waren gesprekken met God, in een plaats van stilte en rust.’

First Baptist Church on Apple Street held a service of prayer and peace on Sunday for Ferguson, Mo. Members of the Burlington Police Department linked arms with others who attended the service to show unity. Photo by Chris Lavender / Times-News

Christenen present in Ferguson

De Amerikaanse stad Ferguson, in de staat Missouri, is vrijwel elke dag wel in het nieuws vanwege aanhoudende rassenrellen en demonstraties, nadat de 18-jarige Michael Brown door de politie werd doodgeschoten. Deze week was er bij één van deze gewelddadige protesten zelfs een spandoek zichtbaar met de tekst ‘IS is hier’.

‘De enige die hierom lacht, is satan,’ zegt Jack Hembree, voorganger van de Bethel Fellowship in Florissant, dichtbij de plaats waar de rellen uitbraken. Hembree roept zijn gemeente op geen stelling in te nemen in het conflict, maar om ‘Christus in de situatie te brengen.’

‘De verschillen die ons verdelen, zijn niet door God veroorzaakt, maar ontworpen door de vijand. Het is tijd om te strijden, niet met wapens, maar met het gebed en met Gods Woord. Wees de minste, stop met strijden en neem het kruis van Christus op u, dat vergeving, belijdenis van zonden, bekering, aanvaarding, liefde, vrijheid en leven brengt.’

Hembree: ‘Met christenen uit andere kerken lopen wij ook op straat. We delen voedselpakketjes uit aan de mensen en ’s nachts waken we bij diverse gebouwen om te voorkomen dat er wordt ingebroken. We maken de straten schoon en waken bij de opritten van de huizen, zodat de mensen veilig kunnen slapen, maar dat wordt niet gefilmd door de media. Nu het geweld de afgelopen dagen verder is toegenomen, is het soms te gevaarlijk om de straat op te gaan, en richten we ons meer op het gebed.’

Ook Brian Schmidgall, voorganger van de MiddleTree Church, die staat op de grens van Noord- en Zuid St. Louis, geeft aan dat Christus het antwoord is op de rellen. ‘Door wat ze zien op de sociale media komen allerlei mensen die willen rellen naar Ferguson toe, maar wij als kerk moeten ons richten op het hart van de mensen, anders is er geen heling of herstel mogelijk.’

Schmidgall hoopt en bidt dat de onrust in Ferguson een deur voor de kerken zal openen om door God gebruikt te worden tot zegen van de samenleving.’

Voorganger Aubery Kishna van het Jubilee Worship Centrum, vlakbij de plaats van de rellen, vertelt dat in zijn kerk afgelopen zondag is gebeden voor de stad en dat hij de gemeente heeft aangespoord dat te blijven doen. ‘We gaan ook door-de-week samenkomsten in onze kerk houden. Samen met andere kerken delen we voedsel uit aan mensen in nood in de omgeving waar de rellen plaatsvinden.’

Kishna geeft aan dat hij zich, hoe de uitslag van het onderzoek naar de oorzaak van Michael Brown ook zal zijn, zeer verbonden voelt met zijn ouders. ‘Wij hadden zelf een 26-jarige dochter, die we een paar maanden geleden moesten begraven. Ze was op de verkeerde plaats, op de verkeerde tijd en raakte betrokken in een vuurgevecht tussen twee gangs.’

Genezing in Irak

De situatie in Irak en Syrië is buitengewoon ernstig. IS zaait dood en verderf. En hoewel Amerikaanse bombardementen proberen de opmars van IS tot staan te brengen, toch krijgt de terreurorganisatie, die nauw verwant is aan Hamas, Al Qaida en de Moslim Broederschap, wereldwijd steeds meer aanhang.

De organisatie Christian Aid Mission (CAM) hoort hartverscheurende verhalen in Irak, maar ook zeer inspirerende getuigenissen.

‘Norya is een Syrische vluchteling die een veilig heenkomen vond in een kamp in het Koerdische gebied in Noord-Irak. Ze verloor vijf kinderen en haar man toen een raket op haar huis terechtkwam. Nu zingt ze de geestelijke liederen met ons mee in de samenkomsten van onze huiskerk,’ vertelt een lokale medewerker van CAM.

Medewerkers van de CAM nemen veel tijd om het Evangelie te delen met de vluchtelingen en de mensen in nood. Ze gaan van tent naar tent en praten met de mensen die moesten vluchten voor de terroristen van IS. Vrijwel alle christenen in de regio van Nineve zijn inmiddels verdreven of gedood

Meer dan 200.000 christenen zijn gevlucht naar de Koerdische stad Erbil. Hun huizen en kerken zijn met de grond gelijk gemaakt. Er wordt geschat dat meer dan twee miljoen mensen uit Syrië en Irak voor IS gevlucht zijn naar Erbil en directe omgeving. Ieder gebouw in de stad is overvol, duizenden mensen leven en slapen op de straten.

Voor de mensen die geen dak boven hun hoofd hebben, organiseren de zendingswerkers zogenoemde slaapgroepen, waar een groot aantal families in één gebied veilig kan slapen. ‘De Here beschermt ons hier voor het kwaad,’ vertelt één van de zendingswerkers. ‘Ook al moeten velen zware beproevingen doorstaan, de Here schenkt ons Zijn kracht en Zijn genade.’

In de Koerdische stad Akra vinden veel vluchtelingen en veilig onderkomen in gebouwen waarin voorheen, tijdens het bewind van Saddam Hoessein, Iraanse gevangenen werden vastgehouden. Veel anderen bevinden zich in vluchtelingenkampen. Er is een groot tekort aan voedsel. De enige school had zelfs geen dak. De zendingswerkers hebben meegeholpen een nieuw dak op de school te maken. Nu bidden ze met de leraren en delen ze het Evangelie met de leerlingen.

De zendingswerkers ontmoetten in het Akra kamp Abu Mustafa, een 50-jarige man, met zijn drie kinderen, die geestelijk helemaal in de war waren door de verschrikkingen waar ze getuige van waren geweest. Zijn vrouw was door de terroristen gedood. Mustafa beschuldigde God voor zijn tragische situatie. Toch vond hij het goed dat de zendingswerkers de Bijbel met hem lazen en met hem zouden bidden.

‘Het is nu voor het eerst dat ik rust ervaar en me opgelucht voel, vertelde hij. ‘Drie jaar lang was er geen lach meer op m’n gezicht. Nooit voelde ik me meer veilig, maar nu is er vrede in mijn hart. Bid alstublieft ook voor mijn dochters. Ik geloof dat Jezus hen kan genezen, evenals mij.’

Praktische hulp

Wereldwijd ontstaan initiatieven om deze vervolgde Irakezen te helpen. Een voorbeeld is de noodhulpactie die de Christelijke Gereformeerde Kerken (CGK) zijn gestart voor de vluchtelingen in Noord-Irak. De CGK willen in eerste instantie hulp bieden aan 300 gezinnen die in Suleimaniya in kerken worden opgevangen. Hulpverleners delen pakketten uit met daarin onder meer voedsel, luiers en medicijnen. Daarnaast zal bekeken worden in welke andere plaatsen vluchtelingen geholpen kunnen worden.

Ook stichting Hulp Vervolgde Christenen (HVC) is een actie gestart voor de vluchtelingen. De stichting had al contact met een christengemeente in het gebied waar de IS-strijders nu heer en meester zijn. De meeste gemeenteleden zijn gevlucht en ontkomen naar Turkije, maar enkelen zijn helaas door IS gedood. Door de eerdere contacten heeft HVC kanalen om hulp te bieden.

De deuren van de kerken in Erbil staan open

De kerken in Erbil openen hun deuren voor de vele christelijke vluchtelingen die een veilig heenkomen hebben gezocht voor de IS. De kerken zien het als hun christenplicht om de vluchtelingen te voorzien van de meest noodzakelijke levensbehoeften.

De Kurdsman Kerk veranderde in een schuilplaats voor mensen in nood. ‘Het gebouw is nu voor iedereen,’ aldus dominee Majeed Mohammed. Hij opende de deuren van zijn kerk voor christenen en niet-christenen. ‘We willen deze mensen laten zien dat het ons niet uitmaakt of ze christen zijn of niet. Het zijn mensen en ze zijn uit hun huizen verjaagd door IS en als christenen willen we de liefde van Jezus aan hen betonen en veiligheid en bescherming bieden.’

In de kerk van de Assemblies of God vertellen enkele vluchtelingen hun verhaal. ‘IS vertelde ons dat we ons moesten bekeren tot de islam. Als we dat niet zouden doen, moesten we vluchten of zouden we worden gedood. We zouden nog liever worden gedood dan dat we ons zouden bekeren tot de islam. Door Gods genade zijn we christen geworden, dan ga je toch niet naar de islam. God heeft ons beschermd en ook kracht gegeven om staande te blijven.’

Gaza

De onderhandelingen over een langduriger bestand tussen Hamas en Israel werden op een ruwe wijze door Hamas afgebroken met aanvallen op Israel met honderden raketten.

En opnieuw laat Hamas de media de gruwelen zien die Israel zou hebben aangericht.

Anthony Simon van de ‘Voice in the Wilderness’ gemeente in Jeruzalem schrijft: ‘Ondanks de voortdurende raketbeschietingen door Hamas gaan wij door met het brengen van het Evangelie aan Joodse en Arabische mensen, ook aan toeristen. Het lijkt wel dat de mensen nu meer open staan voor vragen over leven en dood.

We waren juist met een groep in Tel Aviv toen daar het luchtalarm afging. We zagen hoe enkele raketten werden onderschept door de Iron Dome. Net als tijdens eerder luchtalarm in Jeruzalem ervaarden we de vrede van God.’

In de Nieuwsbrief van de HaMaayan gemeente in Kfar Saba wordt opgemerkt dat het nu meer dan ooit nodig is om te bidden voor de vrede van Jeruzalem. ‘Hamas had gehoopt al tienduizenden slachtoffers te hebben gemaakt door de raketaanvallen op Israel. We ervaren Gods beschermende hand over ons land en over ons volk.’

Speciaal gebed wordt gevraagd voor alle onschuldige Palestijnen in Gaza. ‘De Hamas-terroristen gebruiken de bevolking als menselijk schild. We bidden dat Jeshua Zichzelf aan velen van hen zal openbaren, zodat ze Hem zullen leren kennen. Alleen Hij kan werkelijke vrede brengen.’

Ook meldt de Nieuwsbrief dat één van de Israëlische soldaten die in Gaza gesneuveld zijn, tot de Messiasbelijdende gemeenschap behoorde. Uit het hele land kwamen gelovigen naar zijn begrafenis. ‘Van over het hele land verloren soldaten het leven, ook één uit onze stad. Het is alsof God deze zaden gebruikt om onze natie te verenigen in gebed en rouw. De oogst is rijp voor Jeshua om deze natie te raken, dit volk dat zoveel pijn en verwoesting heeft ervaren. De mensen zijn op zoek naar God, naar antwoorden. Hij heeft ons, als Messiasbelijdende Joden, een strategische plaats gegeven in het lichaam van Jeshua, om uit te reiken naar deze verloren en stervende generatie.’

Er zou nog veel meer te schrijven zijn, maar zo is het goed. Het mag ons bemoedigen dat God regeert, dat Zijn hand zichtbaar is, zelfs in de diepste duisternis. Laten we blijven bidden voor de mensen die zich in de crisisgebieden bevinden. De christenen daar getuigen dat ze het ervaren dat er voor hen wordt gebeden, dat God hun kracht schenkt om vol te houden en door te gaan.

Dirk van Genderen is columnist, publicist en spreker. Eerder was hij eindredacteur van Visie, het programmablad van de EO. Elke week schrijft hij een nieuwsbrief die ook op z’n site wordt gepubliceerd en elke maand schrijf hij een commentaar in Het Zoeklicht. Bezoek zijn website via de link onderaan dit item.