Ondanks apocalyptische beelden geen doemdenkers worden

De moordpartijen van ISIS worden steeds gruwelijker. Enkele dagen geleden verscheen een professionele filmopname op internet van de onthoofding van 21 Egyptische Koptische christenen in buurland Libië, ergens aan de kust. ‘Dit is een boodschap getekend met bloed voor de landen van het kruis,’ klinkt het. De gruwelijke moorden van ISIS en andere extremistische islamitische terreurgroepen beginnen apocalyptische vormen aan te nemen.

We zijn onderweg richting Rome, klink het verder in de boodschap van ISIS, waaraan wordt toegevoegd dat de kruistochten zullen worden gewroken. Het bloed van de onthoofde christenen mengt zich met het zeewater. ‘We zullen tegen jullie allen vechten. De zee, waar jullie het lichaam van sjeik Osama Bin Laden in hebben gedumpt… in de naam van Allah zweren we, dat we jullie bloed zullen mengen met het zeewater.’

De terroristen claimen dat ze de wil van Allah uitvoeren en citeren een passage uit de Koran, 47:4, om hun brutaliteit te rechtvaardigen: ‘Wanneer u ongelovigen (in de strijd) ontmoet, sla in op hun nek en wanneer gij onder hen een bloedbad hebt aangericht, bindt hen dan in boeien.’

Ik vind het schokkend dat er vanuit de moslimwereld niet veel krachtiger stelling is genomen tegen deze gruwelijke daad. Twee Arabische landen die wel in actie komen tegen ISIS, zijn Egypte en Jordanië.

Waar stopt ISIS? Vooralsnog nergens. Er is een krachtiger optreden noodzakelijk om de ISIS-opmars te stoppen?

Na Irak en Syrië duikt de terreurgroep nu op in Libië en wordt aangekondigd dat ook de Jordaanse koning Abdullah zal worden gedood, omdat hij strijd voert tegen ISIS. Eerder werd Israel ook al door ISIS bedreigd met dood en verderf.

De onvoorstelbaar wrede slachtpartijen van ISIS roepen apocalyptische beelden op. Openbaring 6:9 spreekt over de zielen onder het altaar, in de hemel, die geslacht zijn omwille van het Woord van God en omwille van het getuigenis dat zij hadden.

De terreur van ISIS is een godsdienstoorlog, uit naam van de islam tegen christenen en tegen Joden. Het is een enorm gevaarlijke antichristelijke macht. Als gelovigen zijn wij geroepen te strijden tegen de geestelijke machten achter deze terreurgroep. In deze strijd ben je alleen veilig wanneer je de geestelijke wapenrusting aan hebt (Efeze 6).

Het is onbegrijpelijk dat de Amerikaanse president Obama koste wat kost wil vermijden ISIS te koppelen aan de islam. Hij spreekt ook niet over de moord op Egyptische christenen, maar over de moord op Egyptische gastarbeiders.

Tijdens een recent gebedsontbijt vergeleek hij de strijd van het huidige extremistische terrorisme met de strijd die de kruisvaarders voerden tegen de islam. Dat is een bizarre vergelijking. De Heere Jezus droeg Zijn volgelingen nooit op de ander te doden, maar hun vijanden lief te hebben.

Ik verbaas mij erover dat wij zo rustig doorleven, alsof er niets aan de hand is. Waar is onze verbondenheid, met al onze broeders en zusters die constant moeten leven met de dreiging van ISIS, Boko Haram, al Qaida, Hamas, Hezbollah en andere extremistische islamitische terreurgroepen?

Voelen wij iets van hun pijn, hun angst? Elke dag kan hun laatste zijn. Gewapende terroristen kunnen hen totaal onverwacht oppakken en vervolgens onthoofden.

Het zijn niet alleen de christenen die onder vuur liggen. Beseffen wij iets van de spanning, de angst in de Joodse gemeenschap in Europa over de dingen die gaan komen? De onzekerheid is nog verder toegenomen na de aanslag afgelopen weekend in Denemarken op een Joodse synagoge, waarbij een Joodse bewaker om het leven kwam.

Voor de Tweede Wereldoorlog woonden er nog ruim 9 miljoen Joodse mensen in Europa, na de Tweede Wereldoorlog waren dat er nog ruim 3 miljoen en nu nog maar ruim 1 miljoen. Velen zijn de laatste tientallen jaren vertrokken naar Israel of naar elders. De Israëlische premier Netanyahu riep enkele dagen geleden Europese Joden op om naar Israel te komen. Zijn we onderweg naar het moment dat er geen Joodse mensen meer in Europa wonen?

Het is wachten op het moment dat ISIS ook in Europa actief wordt. Daar moeten we ons op voorbereiden. Ik schrijf dit niet om u bang te maken, maar dit is toch de realiteit?

Zijn wij, ben ik bereid mijn leven te geven voor de Heere Jezus? Stel dat wij daar op het strand van Libië hadden gestaan in oranje kleding en hadden moeten knielen voor de ISIS-terroristen, gewapend met messen… Dat je daar staat, op het randje van de eeuwigheid, We kunnen ons niet voorstellen hoe dat zal zijn. Maar ik geloof zeker dat we, als we door genade de Heere Jezus mogen kennen, zullen ervaren dat Zijn woorden waar zijn: ‘Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld’ (Mattheus 28:20), ook, en misschien juist, tijdens zulke momenten.

Terwijl de wereld in brand staat en er steeds meer dreiging uitgaat van ISIS, willen we ons op de Heere Jezus richten. Het gaat niet hopeloos fout. Laten we geen doemdenkers zijn, maar volle kracht, met Gods hulp, het Evangelie doorgeven aan een wereld in nood en mensen in nood bijstaan en ondersteunen. Als we de Heere Jezus mogen kennen, horen we niet bij de verliezers in deze wereld, maar bij de overwinnaars – en zelfs meer dan dat – door Hem Die ons heeft liefgehad (Romeinen 8:37). Daarom mogen we juichen over het heil en de vaandels opheffen in de Naam van onze God (Psalm 20:6).

Dirk van Genderen is columnist, publicist en spreker. Eerder was hij eindredacteur van Visie, het programmablad van de EO. Elke week schrijft hij een nieuwsbrief die ook op z’n site wordt gepubliceerd en elke maand schrijf hij een commentaar in Het Zoeklicht. Bezoek zijn website via de link onderaan dit item.