Het vluchtelingenprobleem is niet nieuw

Verbijsterend was de ontdekking deze week in Oostenrijk, waar in een stilstaande vrachtwagen langs een snelweg 71 dode lichamen van asielzoekers werden gevonden. Steeds groter wordt het aantal vluchtelingen uit Afrika en het Midden-Oosten naar Europa. De Europese leiders weten er geen raad mee. Er is geen beleid, er is nauwelijks leiderschap, afgezien van de Duitse bondskanselier Merkel, die regelmatig zinvolle dingen zegt, waar visie uit spreekt.

Volgens Eurocommissaris Hahn staan er maar liefst 20 miljoen vluchtelingen te wachten aan de poorten van Europa. De weerstand in Europa tegen de vluchtelingen neemt toe. Begrijpelijke weerstand. Een deel van de vluchtelingen komt hierheen om het economisch beter te krijgen. Sommigen maken zich zorgen over de dreiging van IS om strijders tussen de vluchtelingen mee te sturen naar Europa.

Ook een deel van de vluchtelingen komt hierheen omdat hun leven in hun eigen land gevaar loopt. Denk aan christenen die vervolgd worden en vluchten om hun leven te redden. De afgelopen jaren heb ik al regelmatig zulke christenen ontmoet. Dat waren verrijkende ontmoetingen. Denk aan de vele migrantenkerken in ons land.

Het vluchtelingenprobleem is niet nieuw. Hoe anders was de situatie in de afgelopen eeuwen. Miljoenen immigranten vestigden zich in ons land en tot problemen leidde dat nauwelijks. Tussen 1500 en 1800 kwamen naar schatting anderhalf miljoen immigranten ons land binnen, onder wie vele vluchtelingen, die hier een veilig toevluchtsoord vonden. En zeker, Nederland was toen veel minder dicht bevolkt.

Aan het eind van de zeventiende eeuw vluchtten ongeveer 50.000 hugenoten uit Frankrijk naar ons land. Hun geloof werd in Frankrijk verboden. In ons land vonden ze bescherming.

Minder welkom waren de Joodse vluchtelingen, die in de zeventiende en achttiende eeuw naar ons land kwamen. Vooral aanvankelijk werden ze gediscrimineerd.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog vluchtten 900.000 Belgen na het bombardement op Antwerpen naar ons land. De meesten van hen keerden later weer terug. Dat was de aanleiding voor de gedachte dat immigranten een bedreiging vormden voor onze welvaart en werkgelegenheid. Er werd een visumstelsel werd ingevoerd en de leus van de vakbonden werd: ‘Eigen volk eerst’.

Als kerken, als gelovigen, als volgelingen van de Heere Jezus, is het onze roeping, meen ik, om gastvrijheid en naastenliefde te betonen aan vluchtelingen die binnen ons bereik zijn. Laten we onze weerstand, als we die hebben, niet op hen afreageren, maar hun de liefde van Christus betonen. Er zal blijdschap in de hemel zijn over elke vluchteling die tot geloof in de Heere Jezus komt. En in onze contacten met gelovigen uit andere volken en culturen mogen we al iets ervaren van Openbaring 7:9 en 10: ‘Hierna zag ik en zie, een grote menigte, die niemand tellen kon, uit alle naties, stammen, volken en talen, stond vóór de troon en vóór het Lam, bekleed met witte gewaden en palmtakken in hun hand. En zij riepen met een luide stem: De zaligheid is van onze God, Die op de troon zit, en van het Lam.’

Dirk van Genderen is columnist, publicist en spreker. Eerder was hij eindredacteur van Visie, het programmablad van de EO. Elke week schrijft hij een nieuwsbrief die ook op z’n site wordt gepubliceerd en elke maand schrijf hij een commentaar in Het Zoeklicht. Bezoek zijn website via de link onderaan dit item.